پرسش :

آیا ائمه اطهار علیهم السلام از مهدی موعود علیه السلام خبر داده اند؟

پاسخ :
بايد گفت که از ناحيه مقدسه پيامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع)، روايات بسياري با سندهاي معتبر راجع به وجود حضرت مهدي (عج)، و ظهور آن موعود جهاني وارده شده است که جاي هيچ گونه شک و ترديد را براي طالبان حقيقت باقي نمي گذارد، و ما در اين جا نمونه هايي را از آن بزرگواران نقل مي کنيم:

- رسول اکرم (ص) فرموده است: «مهدي از فرزندان من است، اسم او، اسم من (محمد) و کنيه اش کنيه من (ابو القاسم) است، از نظر اخلاق و خلقت، شبيه ترين مردم به من است؛ براي او غيبت و حيرتي است که در آن مردم بسياري گمراه مي شوند، آنگاه مثل «شهاب ثاقب» مي آيد و زمين را پر از عدل و داد خواهد کرد همچنان که پر از ظلم و ستم شده بود.» (1).

- امير المؤمنين (ع) فرموده است: «قائم ما غيبتي طولاني خواهد داشت، شيعيان را چنان مي بينم که براي پيدا کردن او دشت و دمن را زير پا گذارده ولي او را پيدا نکنند؛ بدانيد آن‌ها که در غيبت وي در دين خويش ثابت بمانند و در طول مدت غيبتش منکر وي نشوند، روز قيامت با من خواهند بود. آن گاه فرمود: چون قائم ما ظهور کند، بيعت هيچ کس در گردن وي نمي باشد. از اين رو ولادتش پوشيده خواهد ماند و خودش از نظرها پنهان مي شود.» (2).

- جابر بن عبدالله خدمت حضرت فاطمه زهرا (س) شرفياب شد، در حالي که در مقابل حضرت لوحي بود که در آن لوح اسامي اوصيا نوشته شده بود. من شمردم، دوازده نام ديدم که آخر آن اسم‌ها «قائم» بود و سه نام محمد و چهار نام آنها علي بود. (3).

- امام حسن (ع) مي فرمايد: «مگر نمي دانيد که هيچ يک از ما ائمه نيست جز اين که بيعت با سلطان و گردنکش زمانش را به گردن دارد (يعني حقشان که امامت و خلافت باشد، ظالمانه و غاصبانه پايمال مي شود)، جز آن قائمي که عيسي بن مريم پشت سرش به نماز مي ايستد و خداوند متعال تولدش را مخفي و وجودش را غايب فرمايد، تا هنگام خروج، بيعت هيچ کس در گردنش نباشد؛ و او نهمين فرزند برادرم حسين (ع) فرزند مهتر زنان است، خداوند عمرش را در غيبتش طولاني کند، سپس او را به قدرت خود در صورت جواني کمتر از چهل سال ظاهر کند تا بدانند خدا بر هر چيز قادر و تواناست.» (4).

- امام حسين (ع) فرموده است: «در نهمين فرزند من، سنتي از يوسف (ع) و سنتي از موسي (ع) است، و او قائم ما اهل بيت است که خداوند امر او را در يک شب اصلاح مي فرمايد.» (5).

- امام سجاد (ع) فرموده است: «در قائم ما چند سنت از سنت هاي انبيا هست؛ از آدم، نوح، ابراهيم، موسي، عيسي، ايوب و محمد (ص). اما از آدم و نوح، طول عمر است؛ و اما از ابراهيم، ولادت پنهاني است؛ و اما از موسي، ترس و غيبت است؛ و اما از عيسي، اختلاف آراي مردم پس از اوست. (چنان که پس از بالا رفتن آن حضرت، بعضي گفتند مرد و بعضي گفتند به دار آويخته شد و...) و اما از ايوب، گشايش و فرج بعد از امتحان است، و اما از محمد (ص)، خروج با شمشير است.» (6).

- امام باقر (ع) فرموده است: «هنگامي که اوضاع روزگار دگرگون شود و مردم گويند: قائم مرده يا هلاک شده، يا بگويند: به کدام بيابان رفته است؛ و آن‌ها که خواستار نابودي او مي باشند بگويند: کسي که استخوان‌هايش پوسيده شده چگونه ظهور مي کند؟! شما به ظهور او اميد وار باشيد؛ و چون بشنويد که ظهور نموده است، به سوي او بشتابيد ولو با خزيدن از روي برف باشد.« (7).

- امام صادق (ع) فرموده است: «روش غيبتي که در پيغمبران بود، طاق النعل بالنعل (با همه خصوصياتش) درباره قائم ما اهل بيت جاري شود... و او همچنين فرزند پسرم موسي است، او پسر خاتون کنيزان است، غيبتي کند که اهل باطل در آن به شک افتند، سپس خداوند او را ظاهر نمايد، و شرق و غرب زمين را به دست وي فتح کند. عيسي بن مريم فرود آيد و پشت سر او نماز گذارد، و زمين به نور صاحبش روشن و منور گردد، و در همه روي زمين جايي نماند که عبادت غير خدا مي شده جز اين که در آنجا پرستش خدا شود، و دين همه خاص خدا شود، گرچه مشرکان نپسندند.» (8).

- امام کاظم (ع) فرموده است: «آن قائمي که زمين را از دشمنان خدا پاک، و از عدل و داد پر نمايد، چنان که از ظلم پر شده بود، او پنجمين فرزند من است، او را غيبتي طولاني است، چون بر جان خود خائف است. و در آن (عصر غيبت) گروه‌هايي از دين برگردند و جمعي پايدار مانند، خوشا به حال شيعيان ما که در غيبت قائم، به ولايت ما چنگ زنند و به دوستي ما و بيزاري از دشمنانمان ثابت بمانند، آنان از مايند و ما نيز از آنهایيم، ايشان به امامت ما راضي اند و ما به تشيع آن‌ها؛ پس خوشا به حال آن‌ها، به خدا سوگند که آنان در روز قيامت در درجه ما با ما هستند.» (9).

- امام رضا (ع) فرموده است: «قائم ما کسي است که چون خروج کند، در سن پيران و سيماي جوانان است. و به قدري نيرومند است که اگر به بزرگ‌ترين درخت روي زمين دست دراز کند آن را از بيخ برکند، و اگر ميان کوه‌ها فرياد زند، سنگ‌ها پاشيده شوند، عصاي موسي و انگشتر سليمان را به همراه دارد. او چهارمين فرزند من است، خداوند هر چه خواهد، او را در حجاب و پرده خود غايب کند، سپس ظاهرش نمايد و زمين را به دست او از عدل و داد پر کند چنانکه از ظلم و ستم پر شده است.« (10).

- امام جواد (ع) فرموده است: «قائم ما همان مهدي (عج) است. او کسي است که در زمان غيبتش واجب است انتظار کشيده شود، و هنگامي که ظهور کرد اطاعتش کنند؛ و او سومين نفر از فرزندان من است. قسم به آن خدايي که محمد (ص) را مبعوث به نبوت فرمود و ما را به امامت انتخاب نمود، اگر از عمر دنيا فقط يک روز باقي مانده باشد، خداوند آن روز را چنان طولاني گرداند تا اين که قائم ما در آن روز خارج شده و ظهور نمايد. پس با ظهورش زمين را از عدل و داد پر کند، چنان که تا آن زمان پر از ظلم و ستم بود.» (11).

- عبد العظيم حسني به امام هادي (ع) عرض کرد: پس از شما چه کسي مولاي من است؟ حضرت فرمود: «پس از من فرزندم حسن؛ و مردم نسبت به جانشين پس از او چگونه اند؟ عرض کرد: براي چه؟ اي مولاي من. فرمود: براي اين که شخص وي ديده نشود. و حرام است که او را به اسمش ياد کنند، تا اين که خروج کرده و زمين را پر از عدل و داد نمايد، چنان که پر از ظلم و ستم شده است.» (12).

- امام حسن عسکري (ع) فرموده است: «شما مردم را چنان مي بينم که بعد از من درباره جانشينم اختلاف پيدا مي کنيد. آگاه باشيد! کسي که معتقد به امامت امامان بعد از پيغمبر باشد، ولي فرزند مرا انکار کند، مانند آن است که تمام پيغمبران را باور دارد، ولي نبوت پيغمبر خاتم (ص) را منکر شود. در صورتي که هر کس منکر رسول خدا (ص) باشد، در واقع، همه پيغمبران را انکار نموده است. زيرا اطاعت آخرين نفر ما، مانند اطاعت اولين آنها است، و هر کس که منکر اولين معصوم ما شود، آخرين نفر ما را انکار نموده است.« (13).

پی نوشتها:
(1). کمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق، ص 287.
(2). همان ماخذ، ص 303.
(3). کمال الدين و تمام النعمة، ص 307.
(4). اثبات الهداه، شيخ حر عاملي، ج 5، ص 155.
(5). کمال الدين و تمام النعمه، ص 317.
(6). همان ماخذ، ص 322.
(7). کمال الدين و تمام النعمه، ص 326.
(8). همان ماخذ، ص 345.
(9). همان ماخذ، ص 361.
(10). کمال الدين و تمام النعمه ص 376.
(11). همان ماخذ، ص 337.
(12). همان ماخذ، ص 380.
(13). مهدي موعود، ترجمه و نگارش علي دواني، ص 391.

منبع: کتاب یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (علیه السلام)، علیرضا رجالی