پرسش :
طبق آيات قرآن، کافران و عصيانگران در روز قيامت چه آروزهائي دارند؟
پاسخ :
کافران و عصيانگران در قيامت آرزو مي کنند :
1- اي کاش با زمين اطراف يکسان و هموار مي شدند: «يومئذٍ يودّ الّذين کفروا عَصوُا الرّسول لو تُسوّي بهم الأرض …» نساء/42
2ـ اي کاش ما به اندازه يا دو برابر آنچه در روي زمين است داري گنج و طلا بوديم و همه را فديه مي داديم و از عذاب نجات پيدا مي کرديم: «إنّ الّذين کفروا لو أنّ لهم ما في الأرض جميعاً و مثله معه ليفتدوا به من عذاب يوم القيمة ما تقبّل منهم و لهم عذابٌ أليمٌ» مائده/36، ولي از آنان پذيرفته نمي شود.
3ـ آرزو مي کنند. اي کاش ما خاک بوديم: «يالَيتَني کُنتُ تراباً» نبأ/40
4ـ مي گويند اي کاش کسي به ما نوري مي بخشيد. به آنان گفته مي شود: «إرجعوا ورائکم فالتمسوا نوراً» حديد/13، ولي آنگاه که دستشان از همه جا قطع شد، هر چه در نهادشان است اظهار مي کنند: «ولا يکتمون الله حديثاً» نساء/42 آنان نخست بهانه گيري مي کنند و آنگاه به آرزو متوسّل مي شوند. البته همه اينها ظهور ملکات دنيوي آنان است. آنان در دنيا با دروغ گويي خو کرده بودند و همة عمر را با پشت هم اندازي گذرانده اند. در قيامت نيز نخست مي پندارند نظام حاکم بر آن همسان نظام حاکم بر دنياست و از اين رو دروغ مي گويند و آرزو مي کنند و سرانجام به هوش مي آيند؛ ابتدا مي گويند: «ما کنّا نعمل من سوءِ»؛ [ما کار بدي نکرديم.] فرشتگان در پاسخ مي گويند: «بلي إنّ الله عليم بما کنتم تعملون» نحل/28. زماني هم سوگند ياد مي کنند: «و الله ربِّنا ما کنّا مشرکين» انعام/23؛ [به خدا ما مشرک نبوديم]، «يومَ يبعثهم الله جميعاً فيحلفون له کما يحلفون لکم و يحسبون أنّهم علي شيءٍ» مجادله/18؛ [روزي که خداوند آنان را مبعوث گرداند، چنان که براي شما قسم ياد مي کنند براي خدا هم به دروغ سوگند ياد مي کنند و مي پندارند که براي آنان اثري خواهد داشت.]
eporsesh.com
کافران و عصيانگران در قيامت آرزو مي کنند :
1- اي کاش با زمين اطراف يکسان و هموار مي شدند: «يومئذٍ يودّ الّذين کفروا عَصوُا الرّسول لو تُسوّي بهم الأرض …» نساء/42
2ـ اي کاش ما به اندازه يا دو برابر آنچه در روي زمين است داري گنج و طلا بوديم و همه را فديه مي داديم و از عذاب نجات پيدا مي کرديم: «إنّ الّذين کفروا لو أنّ لهم ما في الأرض جميعاً و مثله معه ليفتدوا به من عذاب يوم القيمة ما تقبّل منهم و لهم عذابٌ أليمٌ» مائده/36، ولي از آنان پذيرفته نمي شود.
3ـ آرزو مي کنند. اي کاش ما خاک بوديم: «يالَيتَني کُنتُ تراباً» نبأ/40
4ـ مي گويند اي کاش کسي به ما نوري مي بخشيد. به آنان گفته مي شود: «إرجعوا ورائکم فالتمسوا نوراً» حديد/13، ولي آنگاه که دستشان از همه جا قطع شد، هر چه در نهادشان است اظهار مي کنند: «ولا يکتمون الله حديثاً» نساء/42 آنان نخست بهانه گيري مي کنند و آنگاه به آرزو متوسّل مي شوند. البته همه اينها ظهور ملکات دنيوي آنان است. آنان در دنيا با دروغ گويي خو کرده بودند و همة عمر را با پشت هم اندازي گذرانده اند. در قيامت نيز نخست مي پندارند نظام حاکم بر آن همسان نظام حاکم بر دنياست و از اين رو دروغ مي گويند و آرزو مي کنند و سرانجام به هوش مي آيند؛ ابتدا مي گويند: «ما کنّا نعمل من سوءِ»؛ [ما کار بدي نکرديم.] فرشتگان در پاسخ مي گويند: «بلي إنّ الله عليم بما کنتم تعملون» نحل/28. زماني هم سوگند ياد مي کنند: «و الله ربِّنا ما کنّا مشرکين» انعام/23؛ [به خدا ما مشرک نبوديم]، «يومَ يبعثهم الله جميعاً فيحلفون له کما يحلفون لکم و يحسبون أنّهم علي شيءٍ» مجادله/18؛ [روزي که خداوند آنان را مبعوث گرداند، چنان که براي شما قسم ياد مي کنند براي خدا هم به دروغ سوگند ياد مي کنند و مي پندارند که براي آنان اثري خواهد داشت.]
eporsesh.com
