پرسش :
طبق جهان بيني قرآن آيا ملاقات با خدا مختص صالحان است؟
پاسخ :
بر پايه جهان بيني قرآن کريم همه انسانها به ملاقات خدا مي روند؛ چه افرادي که در راه مستقيم گام بر مي دارند و چه آنان که بيراهه مي روند: «إلي الله مرجعکم جميعاً» مائده/105 بازگشت به خدا ويژه مؤمنان و صالحان نيست، بلکه انسان، هر که باشد به اين ملاقات دست مي يازد: «يا أيُّها الإنسان إنّک کادح إلي ربّک کدحاً فَمُلقيه» انشقاق/6؛ [اي انسان البته با هر رنج و مشقت عاقبت به حضور پروردگارت خواهي رفت و به ملاقات او نايل خواهي گشت. چه بهتر که انسان تلاش کند آسانتر و بهتر به لقاي خدا برسد. اگر کسي با اراده صحيح و نيّت خالص خود اين راه را که صراط مستقيم است طي نکرد او را مي برند. چه بهتر که انسان با وضع بهتر برود، نه با وضع بد و دشوار و با غُل و زنجير: «خذوه فَغُلّوه» حاقّه/30
تفاوت ميان خوبان و بدان در اين است که دين باوران در صراط مستقيم، با نفس سالم سريعتر، بهتر و جلوتر مي روند و در صفّ مقدم جا مي گيرند و به تماشاي جمال مليک مقتدر مي نشينند: «إنّ المتّقين في جنّتٍ ونَهرٍ في مقعد صدقٍ عند مليکٍ مقتدر» قمر/54 ـ 55، امّا تبه کاران ، گستاخان و دين ستيزان به سختي مي روند، ديرتر مي رسند و دورتر مي نشينند: «ينادون من مکانٍ بعيدٍ» فصلت/44. بنابراين، مؤمنان جمال حق را مي نگرند و با خداي ارحم الرّاحمين ملاقات مي کنند: «وجوه يومئذٍ ناظرة إلي ربّها ناظرة» قيامت/22ـ23، اما تبه کاران خدا را با اسم «أشدّ المعاقبين في موضع النّکال والنّقمة» (مفاتيح الجنان، دعاي افتتاح.) ملاقات مي کنند و به عنوان «إنّا من المجرمين منتقمون» سجده/22 مي ببينند و جهنّم را با همة وجود حسّ مي کنند و جلال حقّ را در مي يابند، نه جمال او را. از اين رو کورند و از تماشاي جمال او در حجابند: «إنّهم عن ربّهم يومئذٍ لمحجوبون» مطففين/15. پس آنان در آخرت به ملاقات اسم منتقم الهي مي شتابند و همان را مي نگرند.
بر اين پايه، قرآن سفارش و موعظه مي کند که هر کسي که صاحب روان سالم و شعور است بايد پيش پاي خود را بنگرد و توشه اي براي سراي ديگر خويش تدارک ببيند: «ولتنظر نفسٌ ما قدّمت لغدٍ» حشر/18؛ [اي اهل ايمان خدا ترس شويد و هر نَفْسي بنگرد تا چه عملي براي فرداي قيامت خويش پيش مي فرستد. از خدا بترسيد که او به همة کردارتان به خوبي آگاه است.] تبه کاران در قيامت در حضور خداوند سر به زير و ذليلند و مي گويند: اکنون عذاب را ديديم. ما را به دنيا بازگردان تا کرداري شايسته و در خور انجام دهيم: «ولو تري إذ المُجرمون ناکسوا رؤسهم عِندَ رَبّهم ربّنا أبصرنا وسمعنا فارجِعنا نَعمل صالحاً إنّا موقنون» سجده/12؛ [اي پيامبر اگر حال بدکاران را به بيني که چگونه در حضور خداي خود سر به زير و ذليلند و گويند پروردگارا اکنون عذاب را به چشم ديديم و به گوش شنيديم. ما را به دنيا بازگردان تا کار شايسته کنيم که هم اکنون به چشم يقين مشاهده کرديم، ولي اين خواهش ديگر سودي ندارد و انسان به دنيا باز نخواهد گشت.] بايد هم اکنون در دنيا آماده سفر آخرت بود و توشة راه برداشت. حق تعالي خطاب به پيامبر(ص) مي فرمايد: اي پيامبر ياد کن هنگامي که خلايق از قبرها برانگيخته شوند. آن هنگام است که هر شخصي به هر چه مقدّم و مؤخر انجام داده يعني در اوايل عمر و در اواخر کرده است همه را آگاه شود: «و إذا القبور بُعثرت عَلِمت نفسٌ ما قدمّت و أخّرت» انفطار/4ـ5.
eporsesh.com
بر پايه جهان بيني قرآن کريم همه انسانها به ملاقات خدا مي روند؛ چه افرادي که در راه مستقيم گام بر مي دارند و چه آنان که بيراهه مي روند: «إلي الله مرجعکم جميعاً» مائده/105 بازگشت به خدا ويژه مؤمنان و صالحان نيست، بلکه انسان، هر که باشد به اين ملاقات دست مي يازد: «يا أيُّها الإنسان إنّک کادح إلي ربّک کدحاً فَمُلقيه» انشقاق/6؛ [اي انسان البته با هر رنج و مشقت عاقبت به حضور پروردگارت خواهي رفت و به ملاقات او نايل خواهي گشت. چه بهتر که انسان تلاش کند آسانتر و بهتر به لقاي خدا برسد. اگر کسي با اراده صحيح و نيّت خالص خود اين راه را که صراط مستقيم است طي نکرد او را مي برند. چه بهتر که انسان با وضع بهتر برود، نه با وضع بد و دشوار و با غُل و زنجير: «خذوه فَغُلّوه» حاقّه/30
تفاوت ميان خوبان و بدان در اين است که دين باوران در صراط مستقيم، با نفس سالم سريعتر، بهتر و جلوتر مي روند و در صفّ مقدم جا مي گيرند و به تماشاي جمال مليک مقتدر مي نشينند: «إنّ المتّقين في جنّتٍ ونَهرٍ في مقعد صدقٍ عند مليکٍ مقتدر» قمر/54 ـ 55، امّا تبه کاران ، گستاخان و دين ستيزان به سختي مي روند، ديرتر مي رسند و دورتر مي نشينند: «ينادون من مکانٍ بعيدٍ» فصلت/44. بنابراين، مؤمنان جمال حق را مي نگرند و با خداي ارحم الرّاحمين ملاقات مي کنند: «وجوه يومئذٍ ناظرة إلي ربّها ناظرة» قيامت/22ـ23، اما تبه کاران خدا را با اسم «أشدّ المعاقبين في موضع النّکال والنّقمة» (مفاتيح الجنان، دعاي افتتاح.) ملاقات مي کنند و به عنوان «إنّا من المجرمين منتقمون» سجده/22 مي ببينند و جهنّم را با همة وجود حسّ مي کنند و جلال حقّ را در مي يابند، نه جمال او را. از اين رو کورند و از تماشاي جمال او در حجابند: «إنّهم عن ربّهم يومئذٍ لمحجوبون» مطففين/15. پس آنان در آخرت به ملاقات اسم منتقم الهي مي شتابند و همان را مي نگرند.
بر اين پايه، قرآن سفارش و موعظه مي کند که هر کسي که صاحب روان سالم و شعور است بايد پيش پاي خود را بنگرد و توشه اي براي سراي ديگر خويش تدارک ببيند: «ولتنظر نفسٌ ما قدّمت لغدٍ» حشر/18؛ [اي اهل ايمان خدا ترس شويد و هر نَفْسي بنگرد تا چه عملي براي فرداي قيامت خويش پيش مي فرستد. از خدا بترسيد که او به همة کردارتان به خوبي آگاه است.] تبه کاران در قيامت در حضور خداوند سر به زير و ذليلند و مي گويند: اکنون عذاب را ديديم. ما را به دنيا بازگردان تا کرداري شايسته و در خور انجام دهيم: «ولو تري إذ المُجرمون ناکسوا رؤسهم عِندَ رَبّهم ربّنا أبصرنا وسمعنا فارجِعنا نَعمل صالحاً إنّا موقنون» سجده/12؛ [اي پيامبر اگر حال بدکاران را به بيني که چگونه در حضور خداي خود سر به زير و ذليلند و گويند پروردگارا اکنون عذاب را به چشم ديديم و به گوش شنيديم. ما را به دنيا بازگردان تا کار شايسته کنيم که هم اکنون به چشم يقين مشاهده کرديم، ولي اين خواهش ديگر سودي ندارد و انسان به دنيا باز نخواهد گشت.] بايد هم اکنون در دنيا آماده سفر آخرت بود و توشة راه برداشت. حق تعالي خطاب به پيامبر(ص) مي فرمايد: اي پيامبر ياد کن هنگامي که خلايق از قبرها برانگيخته شوند. آن هنگام است که هر شخصي به هر چه مقدّم و مؤخر انجام داده يعني در اوايل عمر و در اواخر کرده است همه را آگاه شود: «و إذا القبور بُعثرت عَلِمت نفسٌ ما قدمّت و أخّرت» انفطار/4ـ5.
eporsesh.com
