پرسش :
در زمان نزول آيات قرآن كريم، پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم)، چه حال و سخني در همان لحظه داشتند؟
پاسخ :
در روايات نقل شد پيامبر اكرم‌هنگام نزول وحي مستقيم، بر خود احساس سنگيني مي‌كرد و از شدت سنگيني كه بر او وارد مي‌شد، بدنش داغ مي‌شد و از پيشاني مباركش عرق سرازير مي‌گشت، اگر بر شتري يا اسبي سوار بود، كمر حيوان خم مي‌شد و به نزديك زمين مي‌رسيد. گاهي وقتي وحي براو نازل مي‌شد، سر را پايين مي‌انداخت و حالتي شبيه به غش به او دست مي‌داد، به هنگام نزول وحي دردي شديد و سنگين احساس مي‌كرد و دچار سردرد مي‌شد.(بحارالانوار، علامه مجلسي ـ رحمة الله عليه ـ، ج 18، ص 260ـ271، نشر مؤسسة الوفأ، بيروت.)
در اوائل نزول وحي، هنگامي كه جبرئيل‌بر او وارد مي‌شد، پيامبر اكرم‌نگران آن بود كه مبادا الفاظ فراموش شود، به همين خاطر، زبان و لباس‌هاي مباركش را همراه جبرئيل‌براي تذكر به حركت در مي‌آورند و باز و بسته مي‌كردند، تا الفاظ قرآن كريم از خاطرشان نرود و با جبرئيل‌در ادا كردن هر حرفي همراهي مي‌كردند، به همين منظور خداوند متعال، آيه‌اي نازل كرد و پيامبر6 را از اين كار منع نمود و به حفظ و رعايت صحيح آن حروف و الفاظ از جانب خودش وعده داد: "لاتُحَرِّك بِه‌ِ لِسانَكَ لِتَعجَل‌َ بِه # اِن‌َّ عَلَينا جَمعَه‌ُ وقُرءانَه # فَاِذا قَرَأنـَه‌ُ فَاتَّبِع قُرءانَه # ثُم‌َّ اِن‌َّ عَلَينا بَيانَه; (قيامت،19)، زبانت را به خاطر عجله براي خواندن آن [قرآن] حركت مده.
چرا كه جمع و خواندن آن بر عهدة ماست و هنگامي كه ما آن را خوانديم، از آن پيروي مكن، سپس بيان ]و توضيح[ آن نيز بر عهده ماست."(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 25، ص 295ـ298، دارالكتب الاسلامية / التمهيد في علوم القرآن، محمد هادي معرفت، ج 1، ص 63، مؤسسة النشر الاسلامي / تاريخ قرآن، دكتر محمود راميار، ص 102، مؤسسه انتشارات اميركبير.)
eporsesh.com
در روايات نقل شد پيامبر اكرم‌هنگام نزول وحي مستقيم، بر خود احساس سنگيني مي‌كرد و از شدت سنگيني كه بر او وارد مي‌شد، بدنش داغ مي‌شد و از پيشاني مباركش عرق سرازير مي‌گشت، اگر بر شتري يا اسبي سوار بود، كمر حيوان خم مي‌شد و به نزديك زمين مي‌رسيد. گاهي وقتي وحي براو نازل مي‌شد، سر را پايين مي‌انداخت و حالتي شبيه به غش به او دست مي‌داد، به هنگام نزول وحي دردي شديد و سنگين احساس مي‌كرد و دچار سردرد مي‌شد.(بحارالانوار، علامه مجلسي ـ رحمة الله عليه ـ، ج 18، ص 260ـ271، نشر مؤسسة الوفأ، بيروت.)
در اوائل نزول وحي، هنگامي كه جبرئيل‌بر او وارد مي‌شد، پيامبر اكرم‌نگران آن بود كه مبادا الفاظ فراموش شود، به همين خاطر، زبان و لباس‌هاي مباركش را همراه جبرئيل‌براي تذكر به حركت در مي‌آورند و باز و بسته مي‌كردند، تا الفاظ قرآن كريم از خاطرشان نرود و با جبرئيل‌در ادا كردن هر حرفي همراهي مي‌كردند، به همين منظور خداوند متعال، آيه‌اي نازل كرد و پيامبر6 را از اين كار منع نمود و به حفظ و رعايت صحيح آن حروف و الفاظ از جانب خودش وعده داد: "لاتُحَرِّك بِه‌ِ لِسانَكَ لِتَعجَل‌َ بِه # اِن‌َّ عَلَينا جَمعَه‌ُ وقُرءانَه # فَاِذا قَرَأنـَه‌ُ فَاتَّبِع قُرءانَه # ثُم‌َّ اِن‌َّ عَلَينا بَيانَه; (قيامت،19)، زبانت را به خاطر عجله براي خواندن آن [قرآن] حركت مده.
چرا كه جمع و خواندن آن بر عهدة ماست و هنگامي كه ما آن را خوانديم، از آن پيروي مكن، سپس بيان ]و توضيح[ آن نيز بر عهده ماست."(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 25، ص 295ـ298، دارالكتب الاسلامية / التمهيد في علوم القرآن، محمد هادي معرفت، ج 1، ص 63، مؤسسة النشر الاسلامي / تاريخ قرآن، دكتر محمود راميار، ص 102، مؤسسه انتشارات اميركبير.)
eporsesh.com
