شخصی است که دچار یک حالتی می‏شود که گویی کسی در مغزش مرتّب به او دستور اعمال نیک و مستحب می‏دهد و او هم که حال انجام آن اعمال را ندارد، بر اثر اصرار انجام می‏دهد. ولی می‏ترسد که آن وسواس باشد. از طرفی هم می‏ترسد اگر انجام ندهد از ثواب آن محروم شود و در سر دو راهی مانده است. شما چه می‏فرمایید؟