پرسش :
آثار و پیامدهای پیروی از شهوات چیست؟
پاسخ :
1. آثار دنيايى
حضرت على(عليه السلام) مى فرمايند:
قرين الشهوة مريض النفس، معلول العقل[1]؛ كسى كه با شهوت همراه است، جان و عقلش مريض و بيمار است.
و در حديث ديگرى مى فرمايند:
«و كم مِنْ شهوة قد اورثت حزناً طويلا»[2]؛ چه بسيار شهوت (و لذّات زود گذرى) كه حزن و اندوهى طولانى بر جاى مى گذارد.
روزنامه ها و مجلاّت خانوادگى، مملو از حكايت هايى است كه افراد در پى يك نگاه شهوت آلود و يا براى رسيدن به هوى و هوس، عقلشان مغلوب شهوت شده، دست به كارهايى زدند كه يك عمر بايد تاوان آن را بپردازند و جداى از عذاب اخروى، در دنيا جز بدنامى و تباهى و بدبختى چيز ديگرى نصيبشان نشده است. در حديثى آمده است:
كسى كه به سوى شهوات گام بر دارد و پيشى جويد، آفات و بلايا نيز همان گونه به سوى او مى آيد.[3]
گناهانى كه آشكارا انجام مى پزيرد، تخلّفى شديد است و سبب تعجيل در نزول بلاها و نقمات مى شود.[4]
2. آثار معنوى و اخروى
امام على(عليه السلام) مى فرمايند:
هيچ چيزى همانند غلبه ى شهوت، تقوا را نابود نمى سازد[5] و نيز فرمودند: شهوت و حكمت الهى در يك قلب جمع نمى شوند.[6]
در اين باره روايات بسيارى موجود است كه هر كدام اثرى از آثار منفى گناهان و پيروى از شهوت را ياد آورى مى كند و انسان را از عواقبِ سوء آن آگاه مى سازد و آن چه در همه ى روابط و دوستى هاى نامشروع پيدا مى شود، نگاه شهوت آلود و غلبه ى شهوت و هيجان هاى نامشروع است و اگر اين روابط از حدّ دوستى هاى معمولى خارج شده، به روابط نامشروع زناشويى منجر شود، جداى از عواقب بسيار زيانبار فردى و اجتماعى، عذاب دردناك اخروى را نيز به دنبال دارد كه در قرآن كريم به آن تصريح شده است.[7]
و در حديثى از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) ، آلوده شدن به گناه زنا را همانند كشتن پيامبر(صلى الله عليه وآله) و نابود كردن خانه ى كعبه و از بزرگ ترين گناهان بنى آدم ذكر مى كند.[8]
در حديثى ديگر، آثار شوم دنيايى آن را از بين رفتن آبرو، تعجيل در نابودى و فنا و قطع رزق، و در آخرت، حسابرسى دقيق و سخت و گرفتار شدن به قهر الهى و خلود در آتش جهنّم مى شمارد.[9]
زشتى و قباحت اين پديده ى شوم به حدّى است كه امروزه همه ى انديشمندان عالم به آن اعتراف نموده و از آثار هولناك اجتماعى آن نگرانند.
پی نوشتها:
[1]. محمد محمدى رى شهرى، ميزان الحكمة 10/378.
[2]. همان، 10/381.
[3]. همان، 10/375.
[4]. همان، 3/451.
[5]. همان، 10/ 386.
[6]. همان، 10/390.
[7]. سوره ى اسراء، آيه ى 32 و نور آيه ى 33.
[8]. ميزان الحكمة 4/238.
[9]. همان، 4/340.
منبع: جوانان و روابط، ابوالقاسم مقيمى، مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380)
1. آثار دنيايى
حضرت على(عليه السلام) مى فرمايند:
قرين الشهوة مريض النفس، معلول العقل[1]؛ كسى كه با شهوت همراه است، جان و عقلش مريض و بيمار است.
و در حديث ديگرى مى فرمايند:
«و كم مِنْ شهوة قد اورثت حزناً طويلا»[2]؛ چه بسيار شهوت (و لذّات زود گذرى) كه حزن و اندوهى طولانى بر جاى مى گذارد.
روزنامه ها و مجلاّت خانوادگى، مملو از حكايت هايى است كه افراد در پى يك نگاه شهوت آلود و يا براى رسيدن به هوى و هوس، عقلشان مغلوب شهوت شده، دست به كارهايى زدند كه يك عمر بايد تاوان آن را بپردازند و جداى از عذاب اخروى، در دنيا جز بدنامى و تباهى و بدبختى چيز ديگرى نصيبشان نشده است. در حديثى آمده است:
كسى كه به سوى شهوات گام بر دارد و پيشى جويد، آفات و بلايا نيز همان گونه به سوى او مى آيد.[3]
گناهانى كه آشكارا انجام مى پزيرد، تخلّفى شديد است و سبب تعجيل در نزول بلاها و نقمات مى شود.[4]
2. آثار معنوى و اخروى
امام على(عليه السلام) مى فرمايند:
هيچ چيزى همانند غلبه ى شهوت، تقوا را نابود نمى سازد[5] و نيز فرمودند: شهوت و حكمت الهى در يك قلب جمع نمى شوند.[6]
در اين باره روايات بسيارى موجود است كه هر كدام اثرى از آثار منفى گناهان و پيروى از شهوت را ياد آورى مى كند و انسان را از عواقبِ سوء آن آگاه مى سازد و آن چه در همه ى روابط و دوستى هاى نامشروع پيدا مى شود، نگاه شهوت آلود و غلبه ى شهوت و هيجان هاى نامشروع است و اگر اين روابط از حدّ دوستى هاى معمولى خارج شده، به روابط نامشروع زناشويى منجر شود، جداى از عواقب بسيار زيانبار فردى و اجتماعى، عذاب دردناك اخروى را نيز به دنبال دارد كه در قرآن كريم به آن تصريح شده است.[7]
و در حديثى از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) ، آلوده شدن به گناه زنا را همانند كشتن پيامبر(صلى الله عليه وآله) و نابود كردن خانه ى كعبه و از بزرگ ترين گناهان بنى آدم ذكر مى كند.[8]
در حديثى ديگر، آثار شوم دنيايى آن را از بين رفتن آبرو، تعجيل در نابودى و فنا و قطع رزق، و در آخرت، حسابرسى دقيق و سخت و گرفتار شدن به قهر الهى و خلود در آتش جهنّم مى شمارد.[9]
زشتى و قباحت اين پديده ى شوم به حدّى است كه امروزه همه ى انديشمندان عالم به آن اعتراف نموده و از آثار هولناك اجتماعى آن نگرانند.
پی نوشتها:
[1]. محمد محمدى رى شهرى، ميزان الحكمة 10/378.
[2]. همان، 10/381.
[3]. همان، 10/375.
[4]. همان، 3/451.
[5]. همان، 10/ 386.
[6]. همان، 10/390.
[7]. سوره ى اسراء، آيه ى 32 و نور آيه ى 33.
[8]. ميزان الحكمة 4/238.
[9]. همان، 4/340.
منبع: جوانان و روابط، ابوالقاسم مقيمى، مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380)
