پرسش :

مفهوم «گناه» در مسيحيت چیست؟

پاسخ :
در فرهنگ مسيحى گناه به دو قسم كلى تقسيم مى شود:
قسم اول: گناهانى كه ناشى از فعاليت ارادى شخص گناهكار و تخطّى وى از حكم اخلاقى است.
قسم دوم: گناهانى كه از فعاليت ارادى ناشى نمى شوند؛ مانند لغزش و سهو و خطا.
گناه آدم از قسم دوم است كه با گناه عادى فرق دارد. در مورد اين قسم توجّه به نكاتى ضرورى است:
1. قصور در مورد كارهايى كه شريعت ما را به آنها مكلّف مى كند، گناه است.[1]
2. قصور در يك مورد از احكام شريعت، مانند قصور در تمام شريعت است.[2]
3. عدم اطلاع از قانون، باعث برائت نخواهد شد.[3]
4. توانايى در اجراى شريعت، شرط لازم براى عدم ارتكاب گناه نيست. ناتوانى انسان در اجراى شريعت به دليل سهمى است كه در گناه آدم دارد.[4]
بنابراين، مسئله ى كفاره بودن مرگ مسيح را بايد در فضايى مسيحى بررسى كرد.
پی نوشتها:
[1]. نامه ى پولس به روميان، 14: 23.
[2]. نامه پولس به غلاطيان، 3: 10.
[3]. انجيل لوقا، 12: 47.
[4]. الهيات مسيحى، ص 166.
منبع: مسيحيت، سيد محمد اديب آل على، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم