پرسش :
ماهيت مرگ در مسيحيت را توضیح داده و تعبير قرآن مجيد درباره ى مرگ را بیان کنید.
پاسخ :
در مسيحيت واژه ى «مرگ» يا «موت» در سه معنا به كار مى رود: يكى مرگ جسمانى و يا انفصال نفس از بدن؛ در اين حال روح فانى نمى گردد، ولى چون رابطه اش با بدن قطع شده، وضع آن تغيير مى كند.[1] ديگرى مرگ روحانى، كه وضع روح انسان قبل از نجات و مردن در خطا و گناه است[2] و سوم مرگ دوباره است كه نفس ابدى از حضور خدا منع گرديده به محكوميت و مجازات ابدى محكوم و به جهنم برده مى شود.[3]
به گفته ى عهد قديم، انسان ها اعم از نيك و بد، پس از مرگ به «هاويه» منتقل مى شوند:
يعقوب منتظر بود كه در «هاويه» نزد فرزند خود يوسف برود.[4]
ولى در عهد جديد آمده است:
انسان ها پس از مرگ به «عالم اموات» مى روند.[5] كه هر دو يك معنا را مى رسانند.[6]
از مطالعه ى كتاب مقدس چنين نتيجه مى گيريم كه مرگ نابودى نيست، بلكه انتقال است و پس از مرگ، زندگى روح و حيات همراه با شعور و آگاهى ادامه خواهد يافت.[7]
تعبير قرآن مجيد درباره ى مرگ كه بسيار تكرار شده، واژه ى «توفّى»[8]است كه به معناى «چيزى را به طور كامل دريافت كردن» است. فرستاده ى خدا انسان را دريافت مى كند و نزد خدا مى برد و يا خدا خود، انسان را دريافت مى كند.
از آيات قرآن نيز استفاده مى شود كه ماهيت و حقيقت انسان غير از اين بدن مادى است و آن حقيقت پس از مرگ به حيات خود ادامه مى دهد.[9]
پی نوشتها:
[1]. سفر پيدايش، 3: 11.
[2]. دوم تيموتاوس، 1: 10 ـ 11.
[3]. مكاشفه، 20: 10، انجيل يوحنّا، 3: 26، ر.ك: جيمس انس الاميركانى، نظام التعليم فى علم اللاهوت القويم، ج 2، ص 487.
[4]. پيدايش، 37: 35 و نيز آيات: مزامير، 6: 5 و 9: 17، ايوب، 4: 13 و 17 و... .
[5]. انجيل لوقا، 16: 23، اعمال رسولان، 2: 27 و 13، مكاشفه، 1: 18 و 6: 8 و... .
[6]. هنرى تيسن، الهيات مسيحى، ص 363.
[7]. اشعياء، 14: 9 ـ 11 و 15 ـ 17؛ انجيل متى، 22: 31 ـ 32، و انجيل لوقا 16: 19 ـ 31.
[8]. ر.ك: سوره ى انعام، آيه ى 61، سوره ى نساء، آيه ى 97، سوره ى نحل، آيه ى 28 و 32، سوره ى انفال، آيه ى 50 و... .
[9]. آيات اشاره شده؛ و ر.ك: سوره ى محمد، آيه ى 27 و سوره ى سجده، آيه ى 11.
منبع: مسيحيت، سيد محمد اديب آل على، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم
در مسيحيت واژه ى «مرگ» يا «موت» در سه معنا به كار مى رود: يكى مرگ جسمانى و يا انفصال نفس از بدن؛ در اين حال روح فانى نمى گردد، ولى چون رابطه اش با بدن قطع شده، وضع آن تغيير مى كند.[1] ديگرى مرگ روحانى، كه وضع روح انسان قبل از نجات و مردن در خطا و گناه است[2] و سوم مرگ دوباره است كه نفس ابدى از حضور خدا منع گرديده به محكوميت و مجازات ابدى محكوم و به جهنم برده مى شود.[3]
به گفته ى عهد قديم، انسان ها اعم از نيك و بد، پس از مرگ به «هاويه» منتقل مى شوند:
يعقوب منتظر بود كه در «هاويه» نزد فرزند خود يوسف برود.[4]
ولى در عهد جديد آمده است:
انسان ها پس از مرگ به «عالم اموات» مى روند.[5] كه هر دو يك معنا را مى رسانند.[6]
از مطالعه ى كتاب مقدس چنين نتيجه مى گيريم كه مرگ نابودى نيست، بلكه انتقال است و پس از مرگ، زندگى روح و حيات همراه با شعور و آگاهى ادامه خواهد يافت.[7]
تعبير قرآن مجيد درباره ى مرگ كه بسيار تكرار شده، واژه ى «توفّى»[8]است كه به معناى «چيزى را به طور كامل دريافت كردن» است. فرستاده ى خدا انسان را دريافت مى كند و نزد خدا مى برد و يا خدا خود، انسان را دريافت مى كند.
از آيات قرآن نيز استفاده مى شود كه ماهيت و حقيقت انسان غير از اين بدن مادى است و آن حقيقت پس از مرگ به حيات خود ادامه مى دهد.[9]
پی نوشتها:
[1]. سفر پيدايش، 3: 11.
[2]. دوم تيموتاوس، 1: 10 ـ 11.
[3]. مكاشفه، 20: 10، انجيل يوحنّا، 3: 26، ر.ك: جيمس انس الاميركانى، نظام التعليم فى علم اللاهوت القويم، ج 2، ص 487.
[4]. پيدايش، 37: 35 و نيز آيات: مزامير، 6: 5 و 9: 17، ايوب، 4: 13 و 17 و... .
[5]. انجيل لوقا، 16: 23، اعمال رسولان، 2: 27 و 13، مكاشفه، 1: 18 و 6: 8 و... .
[6]. هنرى تيسن، الهيات مسيحى، ص 363.
[7]. اشعياء، 14: 9 ـ 11 و 15 ـ 17؛ انجيل متى، 22: 31 ـ 32، و انجيل لوقا 16: 19 ـ 31.
[8]. ر.ك: سوره ى انعام، آيه ى 61، سوره ى نساء، آيه ى 97، سوره ى نحل، آيه ى 28 و 32، سوره ى انفال، آيه ى 50 و... .
[9]. آيات اشاره شده؛ و ر.ك: سوره ى محمد، آيه ى 27 و سوره ى سجده، آيه ى 11.
منبع: مسيحيت، سيد محمد اديب آل على، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم
