پرسش :
در شوراى واتيكانى دوم كه در سال 1962 شروع شده بود و تا 1965 ادامه داشت، اصلى را تصويب كردند كه ساير اديان هم مى توانند نجات يابند. آيا اين اصل پذيرش نوعى تكثرگرايى دينى نيست؟
پاسخ :
پاسخ از دکتر محمد لگن هاوزن:
چرا، ولى نه با قبول كردن ديدگاهى مثل ديدگاه جان هيك و كنت ول اسميت. اكثريت كاتوليك ها مانند دوران قبل از قرن بيستم آن قدر انحصارگرا نيستند؛ ولى نوع عكس العمل شمول گرايى درست است كه كارل رانر مطرح كرد و فكر مى كنم خيلى از مسيحيان چيزى مثل اين را قبول مى كنند. و اين درك مصيبت حضرت مسيح، شرط لازمى است براى آن هايى كه حضرت مسيح را رسماً مى شناسند ولى مى گويند اين هم اثرى دارد در تمام جهان كه حتّى اگر كسى خيلى دور است و هيچ خبرى از آن ندارد، تحت پوشش قرار مى گيرد.
منبع: پلوراليسم دينى ، رضا مصطفى لو، نشر مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380).
پاسخ از دکتر محمد لگن هاوزن:
چرا، ولى نه با قبول كردن ديدگاهى مثل ديدگاه جان هيك و كنت ول اسميت. اكثريت كاتوليك ها مانند دوران قبل از قرن بيستم آن قدر انحصارگرا نيستند؛ ولى نوع عكس العمل شمول گرايى درست است كه كارل رانر مطرح كرد و فكر مى كنم خيلى از مسيحيان چيزى مثل اين را قبول مى كنند. و اين درك مصيبت حضرت مسيح، شرط لازمى است براى آن هايى كه حضرت مسيح را رسماً مى شناسند ولى مى گويند اين هم اثرى دارد در تمام جهان كه حتّى اگر كسى خيلى دور است و هيچ خبرى از آن ندارد، تحت پوشش قرار مى گيرد.
منبع: پلوراليسم دينى ، رضا مصطفى لو، نشر مركز مطالعات و پژوهشهاى فرهنگى حوزه علميه (1380).
