پرسش :
شيوه ى برخورد يهود با ديگران چگونه بوده است؟
پاسخ :
بنى اسراييل خود را نژادى برتر مى دانند!
«آيين تحريف شده ى يهود، مى گويد ملّت اسراييل، ملّت برگزيده ى خدا و نژاد آنها بالاترين نژاد است، خداوند تمام اقوام و ملل را براى بردگى و فرمانبردارى آنان آفريده و آنها مالك بر مال و جان و مقرّرات اقوام ديگر هستند!
در تلمود (شرح تورات و عهد قديم) مهم ترين كتاب آداب و تعاليم يهود، آمده است:
1. امتياز ارواح يهود به غير يهود به اين است كه ارواح يهود جزئى از خداست، هم چنان كه پسر جزئى از پدر است. ارواح يهود در نزد خدا نسبت به ارواح ديگران عزيز است؛ زيرا ارواح غيريهود، ارواح شيطانى و شبيه به ارواح حيوانات است؛ نطفه ى غيريهود مانند نطفه ى ديگر حيوانات است.
2. بر هر فرد يهودى لازم است كه تمام كوشش خود را براى جلوگيرى از حيات و پيشرفت ديگر ملّت ها صرف نمايد، تا قدرت مطلقه تنها براى آنها باشد. پيش از پيروزى يهود بر همه ى ملّت ها، لازم است كه جنگ به حالت خود باقى باشد!
3. در نزد خداوند، يهود از ملائكه بالاتر است. هرگاه فرد غيريهودى، يك نفر يهودى را بزند، مثل اين است كه عزت الهى را زده است! و مستحق مرگ خواهد بود!
اگر يهودى آفريده نشده بود، بركت از زمين مى رفت و باران نمى باريد و خورشيد آفريده نمى شد!
فرق ميان انسان و حيوان، فرق ميان يهودى و ديگر ملّت هاست؛ نطفه ى ديگر ملّت ها، نطفه ى چهارپاست و ملّت هاى ديگر، مانند سگ ها هستند. اعياد مقدّسه براى آنها و براى سگ ها آفريده نشده است. سگ از غيريهودى بالاتر است؛ زيرا در اعياد غذا دادن به سگ ها جايز است، اما به غير يهودى نه.
غير يهود هيچ خويشاوندى اى با يهود ندارد؛ زيرا آنها به خرها شبيه ترند تا به انسان ها. در نزد يهوديان خانه هاى غيريهود، به منزله ى طويله ى حيوانات است و غيريهوديان، خوك هاى نجسى هستند كه براى خدمت يهوديان آفريده شده اند!
4. افراد صالح غيريهودى را بكش، و بر يهودى حرام است كه غيريهودى را از مرگ و يا از چاهى كه افتاده نجات بدهد، بلكه سزاوار است كه با سنگ جلو آن را بگيرد!
5. بر اسراييلى ها كشتن و غصب كردن و دزدى نمودن مال غيراسراييلى جايز، بلكه واجب است!
6. املاك غيريهود، مانند مال متروك است كه يهودى حق دارد آن را تملّك نمايد!
7. خداوند به يهوديان اجازه داده است كه فرآورده هاى غيريهودى را مالك شوند!
8. كشتن افراد مسيحى از امورى است كه لازم است از ناحيه ى يهوديان عملى گردد!
9. تنها ما ملّت برگزيده ى خدا در زمين هستيم... خداوند به خاطر لطفى كه به ما داشته است، حيوان هايى از جنس انسان ـ كه عبارت از ساير ملل باشند ـ براى ما آفريده و آنها را مسخّر ما ساخته است؛ زيرا خداوند به خوبى مى دانسته است كه ما نيازمند به دو نوع حيوان هستيم: يك نوع حيوان لال، مانند چهارپايان و پرندگان؛ و يك نوع ناطق، مانند مسيحى ها، مسلمان ها، بودايى ها و ساير ملل از شرق و غرب كه آنها را به خاطر خدمت گزارى ما آفريده و ما را در زمين، متفرّق ساخته است تا پشت هاى آنان را لگدكوب كرده، زمام اختيار آنان را در دست داشته، از فنون آنان براى منافع خود بهره بردارى نماييم.
به همين جهت است كه بر ما واجب است دختران زيباى خود را به ازدواج پادشاهان و وزرا و بزرگان درآوريم و فرزندان خود را در ميان پيروان مذاهب ديگر داخل كرده تا در صورت مقتضى آنها را وادار به جنگ نموده، قدرت نهايى را در دست داشته و بهره بردارى كامل از آنها كرده باشيم».[1]
هم چنين در تلمود تصريح شده است:
1. براى آن كه سلطنت و آقايى تنها براى يهوديان باقى بماند، لازم است هر فرد يهودى تمام نيرو و امكاناتش را صرف به دست آوردن مال و ثروت و منع ديگر ملّت ها از اندوختن زر و سيم و سيادت و آقايى نمايد!
2. از آن جا كه افراد يهودى، در عزّت الهى با هم شريك و مساوى اند، پس دنيا و مظاهر آن، و حق بهره بردارى از آنها براى آنهاست و دزديدن مال يهودى براى هم كيشان او جايز نيست، ولى دزديدن مال غيريهودى مانعى ندارد، بلكه اصلاً دزدى نيست، بلكه استرداد مالى است كه در دست ديگران است و دين، آن را براى يهودى مباح ساخته است. اموال غيريهودى، مانند اموال بى صاحب، يا ريگ هاى كنار درياست كه هر كس زودتر دست روى آنها بگذارد، مالك آنها خواهد شد.
3. براى يهود سوگند خوردن، مخصوصاً هنگام معامله با ديگر ملّت ها، جايز است؛ زيرا اصل سوگند، براى از بين بردن نزاع قرار داده شده، ولى درباره ى غيريهودى از حيوانات، اين سوگند اعتبار ندارد!
روح دنياطلبى و زياده خواهى افراطى،[2] همواره ملّت يهود را وامى داشت تا براى گردآوردن ثروت از هيچ كوششى دريغ نكنند و به مرور اقتصاد جهان را در قبضه ى خود درآورد.
ملّت يهود توانسته است از راه تأسيس مؤسسات اقتصادى، بانك ها و مراكز مالى، بر اساس ربا، خون ملّت ها را مانند زالو بمكد و سياست خود را نسبت به آنها تحميل نمايد.
هم اكنون اقتصاد جهان، شركت ها و مؤسسات عظيم و احزاب بزرگ با پول سرمايه داران يهودى در جريان است!
سرمايه داران يهود با وام هاى كمرشكن، روح اقتصادى ملّت ها را در دست دارند و با گرفتن سودهاى فراوان، ملّت ها را هميشه در استعمار خود دارند».[3]
پی نوشتها:
[1]. محمّد عبداللّه الشرقاوى، الكنز المرصود فى فضائح التلمود، ص 190به بعد (با اندكى تغيير).
[2]. قرآن درباره ى آنان مى فرمايد: (وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ) (سوره ى نساء، آيه ى 161).
[3]. زين العابدين قربانى، اسلام و حقوق بشر، ص 326 (با اندكى تغيير). براى آگاهى بيش تر ر.ك: محمد عبدالله الشرقاوى، الكنز المرصود فى فضائح التَلمود، ص 190 به بعد.
منبع: اسلام و اقليّت هاى مذهبى، محمد باقر طاهرى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم (1384).
بنى اسراييل خود را نژادى برتر مى دانند!
«آيين تحريف شده ى يهود، مى گويد ملّت اسراييل، ملّت برگزيده ى خدا و نژاد آنها بالاترين نژاد است، خداوند تمام اقوام و ملل را براى بردگى و فرمانبردارى آنان آفريده و آنها مالك بر مال و جان و مقرّرات اقوام ديگر هستند!
در تلمود (شرح تورات و عهد قديم) مهم ترين كتاب آداب و تعاليم يهود، آمده است:
1. امتياز ارواح يهود به غير يهود به اين است كه ارواح يهود جزئى از خداست، هم چنان كه پسر جزئى از پدر است. ارواح يهود در نزد خدا نسبت به ارواح ديگران عزيز است؛ زيرا ارواح غيريهود، ارواح شيطانى و شبيه به ارواح حيوانات است؛ نطفه ى غيريهود مانند نطفه ى ديگر حيوانات است.
2. بر هر فرد يهودى لازم است كه تمام كوشش خود را براى جلوگيرى از حيات و پيشرفت ديگر ملّت ها صرف نمايد، تا قدرت مطلقه تنها براى آنها باشد. پيش از پيروزى يهود بر همه ى ملّت ها، لازم است كه جنگ به حالت خود باقى باشد!
3. در نزد خداوند، يهود از ملائكه بالاتر است. هرگاه فرد غيريهودى، يك نفر يهودى را بزند، مثل اين است كه عزت الهى را زده است! و مستحق مرگ خواهد بود!
اگر يهودى آفريده نشده بود، بركت از زمين مى رفت و باران نمى باريد و خورشيد آفريده نمى شد!
فرق ميان انسان و حيوان، فرق ميان يهودى و ديگر ملّت هاست؛ نطفه ى ديگر ملّت ها، نطفه ى چهارپاست و ملّت هاى ديگر، مانند سگ ها هستند. اعياد مقدّسه براى آنها و براى سگ ها آفريده نشده است. سگ از غيريهودى بالاتر است؛ زيرا در اعياد غذا دادن به سگ ها جايز است، اما به غير يهودى نه.
غير يهود هيچ خويشاوندى اى با يهود ندارد؛ زيرا آنها به خرها شبيه ترند تا به انسان ها. در نزد يهوديان خانه هاى غيريهود، به منزله ى طويله ى حيوانات است و غيريهوديان، خوك هاى نجسى هستند كه براى خدمت يهوديان آفريده شده اند!
4. افراد صالح غيريهودى را بكش، و بر يهودى حرام است كه غيريهودى را از مرگ و يا از چاهى كه افتاده نجات بدهد، بلكه سزاوار است كه با سنگ جلو آن را بگيرد!
5. بر اسراييلى ها كشتن و غصب كردن و دزدى نمودن مال غيراسراييلى جايز، بلكه واجب است!
6. املاك غيريهود، مانند مال متروك است كه يهودى حق دارد آن را تملّك نمايد!
7. خداوند به يهوديان اجازه داده است كه فرآورده هاى غيريهودى را مالك شوند!
8. كشتن افراد مسيحى از امورى است كه لازم است از ناحيه ى يهوديان عملى گردد!
9. تنها ما ملّت برگزيده ى خدا در زمين هستيم... خداوند به خاطر لطفى كه به ما داشته است، حيوان هايى از جنس انسان ـ كه عبارت از ساير ملل باشند ـ براى ما آفريده و آنها را مسخّر ما ساخته است؛ زيرا خداوند به خوبى مى دانسته است كه ما نيازمند به دو نوع حيوان هستيم: يك نوع حيوان لال، مانند چهارپايان و پرندگان؛ و يك نوع ناطق، مانند مسيحى ها، مسلمان ها، بودايى ها و ساير ملل از شرق و غرب كه آنها را به خاطر خدمت گزارى ما آفريده و ما را در زمين، متفرّق ساخته است تا پشت هاى آنان را لگدكوب كرده، زمام اختيار آنان را در دست داشته، از فنون آنان براى منافع خود بهره بردارى نماييم.
به همين جهت است كه بر ما واجب است دختران زيباى خود را به ازدواج پادشاهان و وزرا و بزرگان درآوريم و فرزندان خود را در ميان پيروان مذاهب ديگر داخل كرده تا در صورت مقتضى آنها را وادار به جنگ نموده، قدرت نهايى را در دست داشته و بهره بردارى كامل از آنها كرده باشيم».[1]
هم چنين در تلمود تصريح شده است:
1. براى آن كه سلطنت و آقايى تنها براى يهوديان باقى بماند، لازم است هر فرد يهودى تمام نيرو و امكاناتش را صرف به دست آوردن مال و ثروت و منع ديگر ملّت ها از اندوختن زر و سيم و سيادت و آقايى نمايد!
2. از آن جا كه افراد يهودى، در عزّت الهى با هم شريك و مساوى اند، پس دنيا و مظاهر آن، و حق بهره بردارى از آنها براى آنهاست و دزديدن مال يهودى براى هم كيشان او جايز نيست، ولى دزديدن مال غيريهودى مانعى ندارد، بلكه اصلاً دزدى نيست، بلكه استرداد مالى است كه در دست ديگران است و دين، آن را براى يهودى مباح ساخته است. اموال غيريهودى، مانند اموال بى صاحب، يا ريگ هاى كنار درياست كه هر كس زودتر دست روى آنها بگذارد، مالك آنها خواهد شد.
3. براى يهود سوگند خوردن، مخصوصاً هنگام معامله با ديگر ملّت ها، جايز است؛ زيرا اصل سوگند، براى از بين بردن نزاع قرار داده شده، ولى درباره ى غيريهودى از حيوانات، اين سوگند اعتبار ندارد!
روح دنياطلبى و زياده خواهى افراطى،[2] همواره ملّت يهود را وامى داشت تا براى گردآوردن ثروت از هيچ كوششى دريغ نكنند و به مرور اقتصاد جهان را در قبضه ى خود درآورد.
ملّت يهود توانسته است از راه تأسيس مؤسسات اقتصادى، بانك ها و مراكز مالى، بر اساس ربا، خون ملّت ها را مانند زالو بمكد و سياست خود را نسبت به آنها تحميل نمايد.
هم اكنون اقتصاد جهان، شركت ها و مؤسسات عظيم و احزاب بزرگ با پول سرمايه داران يهودى در جريان است!
سرمايه داران يهود با وام هاى كمرشكن، روح اقتصادى ملّت ها را در دست دارند و با گرفتن سودهاى فراوان، ملّت ها را هميشه در استعمار خود دارند».[3]
پی نوشتها:
[1]. محمّد عبداللّه الشرقاوى، الكنز المرصود فى فضائح التلمود، ص 190به بعد (با اندكى تغيير).
[2]. قرآن درباره ى آنان مى فرمايد: (وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ) (سوره ى نساء، آيه ى 161).
[3]. زين العابدين قربانى، اسلام و حقوق بشر، ص 326 (با اندكى تغيير). براى آگاهى بيش تر ر.ك: محمد عبدالله الشرقاوى، الكنز المرصود فى فضائح التَلمود، ص 190 به بعد.
منبع: اسلام و اقليّت هاى مذهبى، محمد باقر طاهرى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم (1384).
