پرسش :

آيا در آيين مسيحيّت ازدواج با بيگانه جايز است؛ حكمت آن چيست؟

پاسخ :
پاسخ : آدام متز مى نويسد:
طبق قانون مسيحى، زن نصرانى نمى توانست به عقد غيرنصرانى درآيد، تا مبادا در نتيجه اولاد او از مسيحيّت خارج شوند. باز طبق قانون كليسا مرد نصرانى نيز نمى توانست غير از زن نصرانى بگيرد، مگر احتمال دهد آن زن و فرزندان او را به دين خود در خواهد آورد، ولى در عمل محال بود مرد نصرانى زن مسلمان بگيرد.[1]
هم چنين بدران ابوالعينين مى نويسد:
يكى از دانشمندان مسيحى به نام ابن العسال در مجموعه ى خود چنين نقل كرده است: للرجل ان يتزوّج غيرالمؤمنات بشرط دخول المرأة فى الايمان، فامّا النساء المؤمنات فلا يتزوّجن بالرجال الخارجين عن الايمان لئلّا ينقلوهن الى مذاهبهم.
در آيين مسيحيّت نيز همانند يهوديت، ازدواج با بيگانگان ممنوع است، و ليكن از آن جا كه مسيحيّت يك آيين نژادى معرفى نشده ودر اين دين از هر فردى، از بنى اسراييل باشد يا نباشد، ايمان به مسيح(عليه السلام)پذيرفته است، وجهى براى ممنوعيت ازدواج براى حفظ افتخارات ملى و نژادى وجود ندارد؛ لذا در اين آيين، تنها علت ممنوعيت ازدواج با بيگانگان، حفظ مصونيّت اعتقادى افراد است.
به همين دليل، درباره ى مردان كه به صورت طبيعى از مصونيّت بيش ترى برخوردارند ـ آن هم در صورتى كه معتقد باشد كه همسر خود را به آيين مسيح(عليه السلام)درآورد ـ اين ازدواج مجاز قلمداد شده، ولى در مورد زنان، به صورت مطلق ممنوع شده است.
به هرحال، ازدواج با بيگانگان حتّى در مورد مرد مسيحى نيز در صورتى كه همسرش به آيين غيرمسيحى باقى بماند، ممنوع است، درحالى كه در آيين اسلام چنين نيست.
پی نوشتها:
[1]. آدام متز، تاريخ تمدن اسلامى در قرن چهارم، ترجمه ى على رضا ذكاوتى قراگزلو، ج 1، ص 48.
منبع: اسلام و اقليّت هاى مذهبى، محمد باقر طاهرى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم (1384).