پرسش :

ايرادات گرفته شده بر مسئله شفاعت، چيست؟

پاسخ :
آنچه به عنوان ايراد بر شفاعت گفته شده و يا مي‏توان گفت از اين قرار است:
1. شفاعت با توحيد در عبادت منافات دارد و اعتقاد به آن نوعي شرك است. اين همان اشكالي است كه وهّابيها مطرح مي‏كنند و جمعي وهّابي مسلك در ميان شيعه نيز فريفتة آن شده‏اند.
2. شفاعت نه تنها با توحيد در پرستش نمي‏سازد، بلكه با توحيد ذاتي نيز ناسازگار است، زيرا لازمة اعتقاد به شفاعت اين است كه رحمت و شفقت شفيع، بيشتر و وسيعتر از رحمت خدا دانسته شود؛ چه، مفروض اين است كه اگر شفاعت نباشد خدا گناهكار را عذاب مي‏كند.
3. اعتقاد به شفاعت موجب تجري نفوس مايل به گناه، بلكه موجب تشويق آنها به ارتكاب گناه است.
4. قرآن كريم شفاعت را باطل شناخته و مردود دانسته است. قرآن روز رستاخيز را چنين معرفي مي‏كند: در آن روز هيچكس از ديگري دفاع نمي‏كند و شفاعتي هم در كار نيست.(بقره/48و123)
5. شفاعت با اصلي كه قرآن كريم تأسيس فرموده وسعادت هر كسي را وابسته به عمل خودش دانسته وفرموده: «وَ اَنْ لَيْسَ لِلْاِنْسانِ الاّماسَعي»نجم/39 منافات دارد.
6. لازمة صحت شفاعت اين است كه معتقد شويم خدا تحت تأثير شفيع قرار مي‏گيرد و خشمش تبديل به رحمت مي‏گردد، در حالي كه خدا انفعال پذير نيست، تغيير پذيري مخالف با وجوب ذاتي ذات الهي است.
7. شفاعت يكنوع استثناء قائل شدن و تبعيض و بي‏عدالتي است،درحالي كه در دستگاه خدا، بي‏عدالتي وجود ندارد. به تعبيري ديگر: شفاعت، استثناء در قانون خداست و حال آنكه قانونهاي خدا كلّي و لايتغيّر و استثناء ناپذير است: «وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْديلاً»فتح/23
اين اشكال است كه بحث شفاعت را با عدل الهي مرتبط مي‏سازد.
www.eporsesh.com