پرسش :
تأثیر حضور فرزندان در صحنه مشاجره والدین چیست؟
پاسخ :
كودكان، صحنه هاى مشاجره و دعواهاى زیادى را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده مى كنند.
ضمن این كه مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده مى سازد، مسئله مهم دیگرى در كودكان شكل مى گیرد كه سر درگمى است.
معمولاً كسانى كه دعوا مى كنند ،خود را در یك فضاى بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد مى سازند.
این فضا جایى را براى تجزیه و تحلیل دیگران باقى نمى گذارد ، به ویژه كه نظاره كننده مشاجرات، كودكان باشند.
كودكان صرفاً صحنه را مشاهده مى كنند و از پس و پیش و زمینه هاى آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمى توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب مى شود كه نتوانند به یك قضاوت ذهنى برسند و این حالت در صورت تداوم مى تواند براى آنها اغتشاش ذهنى و دلهره ایجادكند. اگر كودكان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل كنند مى توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً كسانى كه دعوا مى كنند ، خود را در یك فضاى بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد مى سازند.
متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است كه تصور خوبى را از انسان در ذهن كودكان ایجاد مى كند.
این فضا جایى را براى تجزیه و تحلیل دیگران باقى نمى گذارد ، به ویژه كه نظاره كننده مشاجرات، كودكان باشند. در كل، اغتشاش ذهنى و عدم توانایى قضاوت در كودكان از جمله آثار مشاجرات و دعواهاى علنى در حضور كودكان است. در این گونه صحنه ها ، کودكان تصور نمى كنند كه فضاى مشاجره ،فضایى بى منطق و بدون قاعده است بلكه تصور مى كنند كه خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانى منجر به تصور نامطلوب از خود و كاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد.
نكته دیگر، كاهش تصور مطلوب از مشاجره كنندگان در ذهن كودكان است. متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است كه تصور خوبى را از انسان در ذهن كودكان ایجاد مى كند.
این تصورات از والدین یك الگوى خوب و مؤثر مى سازد كه در برخورد و تعامل با كودكان بسیار راهگشا خواهد بود. برعكس،
پرخاشگرى، سر و صدا ، مشاجره ، بكن نكن هاى افراطى ، بد اخلاقى ، عصبانى بودن ، عدم ارتباط چشمى ، گوش نكردن و از این قبیل رفتارها موجب مى شود كه الگوى نامطلوبى درذهن كودكان شكل بگیرد.
بر این اساس توصیه مى شود:
1. هرگز كودك خود را با صحنه هاى مشاجره آمیز بى منطق مواجه نكنیم.
2. حتى المقدور كودكان را از دیدن فیلم هایى كه صحنه هاى پرخاشگرانه افراطى دارند محروم كنیم.
3. اگر به هر دلیلى كودكان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه كنیم و به آن ها اطمینان دهیم كه مسئله خاصى اتفاق نمى افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت كودكان متوجه مى شوند كه عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره براى آنان مطلوب نبوده است.
منبع:سايت تبيان
كودكان، صحنه هاى مشاجره و دعواهاى زیادى را از طریق رسانه ها، فیلم ها و خانواده ها مشاهده مى كنند.
ضمن این كه مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده مى سازد، مسئله مهم دیگرى در كودكان شكل مى گیرد كه سر درگمى است.
معمولاً كسانى كه دعوا مى كنند ،خود را در یك فضاى بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد مى سازند.
این فضا جایى را براى تجزیه و تحلیل دیگران باقى نمى گذارد ، به ویژه كه نظاره كننده مشاجرات، كودكان باشند.
كودكان صرفاً صحنه را مشاهده مى كنند و از پس و پیش و زمینه هاى آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمى توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب مى شود كه نتوانند به یك قضاوت ذهنى برسند و این حالت در صورت تداوم مى تواند براى آنها اغتشاش ذهنى و دلهره ایجادكند. اگر كودكان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل كنند مى توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً كسانى كه دعوا مى كنند ، خود را در یك فضاى بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد مى سازند.
متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است كه تصور خوبى را از انسان در ذهن كودكان ایجاد مى كند.
این فضا جایى را براى تجزیه و تحلیل دیگران باقى نمى گذارد ، به ویژه كه نظاره كننده مشاجرات، كودكان باشند. در كل، اغتشاش ذهنى و عدم توانایى قضاوت در كودكان از جمله آثار مشاجرات و دعواهاى علنى در حضور كودكان است. در این گونه صحنه ها ، کودكان تصور نمى كنند كه فضاى مشاجره ،فضایى بى منطق و بدون قاعده است بلكه تصور مى كنند كه خود آنها در تجزیه و تحلیل و فهم مشاجرات ناتوان هستند. این احساس ناتوانى منجر به تصور نامطلوب از خود و كاهش سطح اعتماد به نفس آنها نیز خواهد شد.
نكته دیگر، كاهش تصور مطلوب از مشاجره كنندگان در ذهن كودكان است. متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است كه تصور خوبى را از انسان در ذهن كودكان ایجاد مى كند.
این تصورات از والدین یك الگوى خوب و مؤثر مى سازد كه در برخورد و تعامل با كودكان بسیار راهگشا خواهد بود. برعكس،
پرخاشگرى، سر و صدا ، مشاجره ، بكن نكن هاى افراطى ، بد اخلاقى ، عصبانى بودن ، عدم ارتباط چشمى ، گوش نكردن و از این قبیل رفتارها موجب مى شود كه الگوى نامطلوبى درذهن كودكان شكل بگیرد.
بر این اساس توصیه مى شود:
1. هرگز كودك خود را با صحنه هاى مشاجره آمیز بى منطق مواجه نكنیم.
2. حتى المقدور كودكان را از دیدن فیلم هایى كه صحنه هاى پرخاشگرانه افراطى دارند محروم كنیم.
3. اگر به هر دلیلى كودكان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه كنیم و به آن ها اطمینان دهیم كه مسئله خاصى اتفاق نمى افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت كودكان متوجه مى شوند كه عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره براى آنان مطلوب نبوده است.
منبع:سايت تبيان
