پرسش :

آيا فرزندان خود را از كودكي مجبور به پذيرش دين اسلام كنيم و يا خود در سن بلوغ تصميم بگيرند؟

پاسخ :
از آنجا كه بر اساس آيه شريفه لا اكراه في الدين اصل پذيرش دين به تصريح قرآن براي هيچكس اجباري نيست، مي‏توان گفت اصل فوق در مورد كودك هم جاري است. اجبار به عنوان تنها شيوه تقويت گرايش ديني در كودكان، قطعامشمول آيه فوق هم مي‏باشد.
2) با وجود پذيرش اصل عدم اتكاء به اجبار به عنوان تنها راهكار تربيت ديني كودكان، اصل فوق به هيچ وجه به معني بي تفاوتي و بي‏برنامگي در اين موضوع نيست. وقتي حتي يك گل براي خوب بارآمدن نياز به مراقبت دارد، مراقبت دائم از كودك به ويژه در حوزهموضوع با اهميتي چون القاء انديشه ديني، يك ضرورت اجتناب‏ناپذير عقلي خواهد بود.
3) تربيت فرزند، يك جريان مستمري است كه حتي قبل از تولّد، آغاز مي‏گردد. نوع تغذيه پدر و مادر، تغذيه خاص مادر در زمان بارداري و حالات روحي و رواني او، و... همه و همه مؤلّفه‏هائي هستند كه متخصصان علوم تربيتي و به ويژه دين جامع اسلام، بدان پرداخته ورهنمودهاي فراواني را درباره آن توصيه كرده است.
4) آشنائي و عمل به راهكارهاي دين پس از تولد بچّه نيز يكي از عوامل ايجاد و تقويت روحيه ديني در اوست.
نجوا كردن كلمه توحيد و اذان در گوش بچه پس از تولد، گوشزد كردن مستمر موضوعات ديني در سنين مختلف مانند اصل توحيد، معاد، هدف خلقت، اسرار آفرينش موجودات و انسان، ارشادات اخلاقي از قبيل تحليل ابعاد منفي كينه‏ورزي، حسادت، دروغ، حيله و...، معرفييا در اختيار گذاشتن كتابهاي ديني با توجه به مقاطع خاص سني، تعميق روح صداقت، اسلام‏گرائي، گرايش به انديشه‏هاي سياسي اسلام، و... همه مجموعه تلاشهائي است كه پدر و مادر به عنوان يك وظيفه تربيت ديني كودكان بايد در بستر آن گام بگذارند و جدّيت كنند. اسلام به فرزندصالح آن قدر اهميت داده است كه از زبان پيامبر اكرم دو جمله ذكر مي‏شود: الولد الصالح ريحانة من الله ، (ميزان‏الحكمه، ج 14، ص 7084) الولد الصالح ميراثالله . نيز امام صادق(ع) مي‏فرمايد: و ان الله عزوجل ليرحم الرّجل لشدّة حبّه لولده ؛ انسان بخاطر شدت علاقه به فرزندش، مورد رحمتالهي قرار مي‏گيرد{M، (ميزان‏الحكمه، ج 14، ص 7082) . آيا تلاش برنامه‏ريزي شده و مستمر، نهايت ابراز علاقه به فرزند نيست. چرا كه ثمره اين تلاش، علاوه بر سامان دادن به امور دنيائي، زندگي جاودان موفقيت‏آميزپس از مرگ را هم برايش به رقم خواهد زد. خلاصه سخن آن كه اجبار، راه درمان نيست اما هيچ گونه بي تفاوتي نيز پذيرفته نيست زيرا از وظايف حتمي پدر و مادر است.
www.eporsesh.com