پرسش :

با توجّه به این که تهمت زدن یکى از کارهاى رایج و زشت در برخى افراد است چه موضعى را در قبال آنها باید اتّخاذ کرد؟

پاسخ :
روشن است که در صورت امکان دفاع و اثبات خلاف، باید اقدام کرد تا اعاده حیثیّت شده، تهمت زننده رسوا گردد. این کار با مراحل قانونى یا گرفتن شاهدان حلّ مى شود.
امّا گاهى هست که انسان توانایى براى اقدام ندارد یا اقدام کردن آثار بدترى دارد. بسیارى از بزرگان ما در این گونه مسایل، شکیبایى را پیشه کرده اند و این به چند دلیل بوده است:
1. مرور زمان بى گناهى شخص را ثابت مى کند و این به دلیل پسمانى است که خداوند از آن خبر داده، که «این الله یدافع عن الذین آمنوا; خداوند از ایمان آورندگان دفاع مى کند»( سوره حج).
2. ضربه اى که نهمت زننده به خود زده است زیاد است. در حدیث آمده است که ایمان در قلب اتهام زننده آب مى شود، جنان که نمک در آب حل مى شود.
3. پاداش عظیمى در نامه عمل شخص مورد اتهام ثبت مى شود، به نحوى که او در روز قیامت از دین آن به شگفتى افتاده از علت آن مى پرسد جواب مى رسد این پاداش شکیبایى تو در آن تهمت هاست.
4. گاهى همین جریان، امتحان انسان مؤمن است و موفقیت از امتحان، صبورى و تدبیر لازم را مى طلبد.
eporsesh.com