پرسش :
آیا مسلمانان باید پس از نزول حضرت عیسی (ع) در عصر ظهور از ایشان تبعیت کنند؟
پاسخ :
شرح پرسش:
در قرآن آمده که در آخرالزمان، حضرت عیسی علیه السلام ظهور خواهد کرد و همه باید از او پیروی کنند. آیا مسلمانان نیز باید از او پیروی کنند؟
پاسخ:
در قرآن به این که حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان نزول می‌کند، صریحاً اشاره نشده است. در قرآن آمده است:
«و انه لعلم للساعه فلا تمترن بها و اتبعون هذا صراط مستقیم(۱)؛ و او، سبب آگاهی به روز قیامت است (نزول عیسی، گواه نزدیکی روز رستاخیز است) هرگز، در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.»
این آیه، به آمدن حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان، تعبیر و تفسیر شده است. لکن روایات زیادی داریم که دلالت دارند بر این که هنگام ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف، حضرت عیسی علیه السلام در پشت سر آن حضرت نماز خواهد خواند و برای نصرت او تلاش خواهد کرد. جابر بن عبدالله می‌گوید:از پیامبر صلّی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمود:
«حضرت عیسی علیه السلام، نازل می‌شود و امیر مسلمانان (منظور از امیر، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است) می‌گوید: «بیا با تو نماز بگذاریم». می‌گوید: نه؛ بعضی از شما، امام و امیر بعضی دیگرید و این، احترامی است که خدا به این امت گذاشته است.»(۲)
باز از پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله نقل شده که فرمود: «از ذرّیه من، مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف وقتی قیام کند، حضرت عیسی برای نصرت او می‌آید و در پشت سر او نماز می‌خواند».(۳)
با توجه به این که در آن زمان، حجت خداوند در میان مخلوقات عالم، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است، بر همه واجب است که از او پیروی کنند، نه از کس دیگر. شاهد بر این، روایتی است که مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان آورده است که :«حضرت عیسی علیه السلام در وقت خروج حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف نزول می‌کند و در این زمان، همه‌ی ملل، ملت واحده که همان ملت اسلام حنیف و دین ابراهیم است، می‌گردند.»(۴)
بنابراین، تفاوتی میان دعوت این دو بزرگوار نیست. علاوه بر آن که امامت و رهبری امت، بر عهده‌ی حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است و حضرت عیسی علیه السلام با آن حضرت، همراه و همگام خواهد بود و برای برپایی حکومت دینی، به دعوت و ارشاد مردم می‌پردازند.
پی‌نوشت‌ها:
۱. محیی الدین عربی، فتوحات مکیه، باب ۳۶۶، ص ۳۲۷.
۲. زخرف: ۶۱.
۳. طبرسی، مجمع‌البیان، ج۹، ص ۹۱.
۴. محمد باقر مجلسی، بحارالأنوار، ج ۱۴، ص ۳۴۹.
منبع: پورتال جامع مهدویت
شرح پرسش:
در قرآن آمده که در آخرالزمان، حضرت عیسی علیه السلام ظهور خواهد کرد و همه باید از او پیروی کنند. آیا مسلمانان نیز باید از او پیروی کنند؟
پاسخ:
در قرآن به این که حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان نزول می‌کند، صریحاً اشاره نشده است. در قرآن آمده است:
«و انه لعلم للساعه فلا تمترن بها و اتبعون هذا صراط مستقیم(۱)؛ و او، سبب آگاهی به روز قیامت است (نزول عیسی، گواه نزدیکی روز رستاخیز است) هرگز، در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.»
این آیه، به آمدن حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان، تعبیر و تفسیر شده است. لکن روایات زیادی داریم که دلالت دارند بر این که هنگام ظهور حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف، حضرت عیسی علیه السلام در پشت سر آن حضرت نماز خواهد خواند و برای نصرت او تلاش خواهد کرد. جابر بن عبدالله می‌گوید:از پیامبر صلّی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمود:
«حضرت عیسی علیه السلام، نازل می‌شود و امیر مسلمانان (منظور از امیر، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است) می‌گوید: «بیا با تو نماز بگذاریم». می‌گوید: نه؛ بعضی از شما، امام و امیر بعضی دیگرید و این، احترامی است که خدا به این امت گذاشته است.»(۲)
باز از پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله نقل شده که فرمود: «از ذرّیه من، مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف وقتی قیام کند، حضرت عیسی برای نصرت او می‌آید و در پشت سر او نماز می‌خواند».(۳)
با توجه به این که در آن زمان، حجت خداوند در میان مخلوقات عالم، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است، بر همه واجب است که از او پیروی کنند، نه از کس دیگر. شاهد بر این، روایتی است که مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان آورده است که :«حضرت عیسی علیه السلام در وقت خروج حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف نزول می‌کند و در این زمان، همه‌ی ملل، ملت واحده که همان ملت اسلام حنیف و دین ابراهیم است، می‌گردند.»(۴)
بنابراین، تفاوتی میان دعوت این دو بزرگوار نیست. علاوه بر آن که امامت و رهبری امت، بر عهده‌ی حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف است و حضرت عیسی علیه السلام با آن حضرت، همراه و همگام خواهد بود و برای برپایی حکومت دینی، به دعوت و ارشاد مردم می‌پردازند.
پی‌نوشت‌ها:
۱. محیی الدین عربی، فتوحات مکیه، باب ۳۶۶، ص ۳۲۷.
۲. زخرف: ۶۱.
۳. طبرسی، مجمع‌البیان، ج۹، ص ۹۱.
۴. محمد باقر مجلسی، بحارالأنوار، ج ۱۴، ص ۳۴۹.
منبع: پورتال جامع مهدویت
