پرسش :

چرا امام خمینى (رحمت الله علیه) پذیرفتن قطعنامه‏ى 598 را به مثابه نوشیدن جام زهر عنوان کردند؟

پاسخ :
زیرا حضرت امام راحل با توجه به فشارهاى همه جانبه‏ى سیاسى، اقتصادى و نظامى بین‏المللى و داخلى مجبور شدند قطعنامه‏ى 598 را که مخالف نظر ایشان بوده است، بپذیرند. قطعنامه‏ى 598 حاوى مطالبى نبود که ایران بتواند در قالب آن به تمامى خواسته‏هایش برسد. حضرت امام معتقد بودند که عراق علاوه بر بازگشت به مرزهاى بین‏المللى، باید به عنوان متجاوز شناخته شود و خسارات جنگى نیز از این کشور گرفته و به ایران داده شود. ولى این قطعنامه، متجاوز را معلوم نکرد و خساراتى نیز به ایران پرداخت نشد. لذا از یک طرف امام مجبور بود که به لحاظ شرایط اقتصادى و نظامى و سیاسى داخلى و بین‏المللى قطعنامه را بپذیرد، زیرا نپذیرفتن قطعنامه ممکن بود نظام اسلامى را با خطر جدى مواجه سازد و از طرف دیگر خواسته‏هاى امام را که تأمین منافع ملى جمهورى اسلامى ایران و مصالح نظام بوده است بر آورده نساخت. لذا امام بهترین تشبیه و تعبیر را در این باره به کار بردند و آن اینکه با پذیرش قطعنامه جام زهر را نوشیدند. در حقیقت حضرت امام به رغم دیدگاه‏هاى قبلى خویش و صرفا براساس مصالح نظام و منافع ملى از آرمان‏هاى خویش عدول کرد؛ آبروى خود را در طبق اخلاص گذاشت و فداى مصالح جمهورى اسلامى نمود.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ