پرسش :
با توجه به تاکیدات فراوانى که درباره اهمیت و ثواب زیارت امام حسین (علیه‌السلام) وجود دارد، چرا زیارت امام رضا (علیه‌السلام) را برتر از زیارت امام حسین (علیه‌السلام) دانستهاند؟
پاسخ :
این برترى، ریشه در روایات معتبرى است که از امام محمد تقى (علیه‌السلام) نقل شده است.
عبدالعظیم مىگوید: روزى به امام جواد(علیه‌السلام) عرض کردم: آقا! بین زیارت مرقد امام حسین و کربلا و زیارت بارگاه پدرتان در طوس حیران شدهام، در اینباره چه مىفرمایید؟
امام فرمودند: در اینجا درنگ نما. سپس آنحضرت به درون اتاق رفت و در حالىکه اشک بر گونهاش جارى بود بازگشتند و فرمودند:
زائران قبر امام حسین(علیه‌السلام) بسیارند، لیکن قبر پدرم زائران کمى دارد.(1)
همچنین از حضرت امام جواد علیه السّلام پرسیدند که زیارت پدر شما افضل است یا زیارت امام حسین علیه السّلام؟
حضرت فرمودند: زیارة أبی أفضل، و ذلک أن أبا عبد الله ع یزوره کل الناس و أبی لا یزوره إلا الخواص من الشیعة(2)؛ زیارت پدرم برتر است، چون به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه‌السلام) همگان مىروند ولیکن پدرم را زیارت نمىکنند مگر خاصّان شیعه.»
مراد امام از خاصّان شیعه کیست؟ در این باره چند پاسخ همخوان مطرح است
1. شیعیان دوازده امامى ؛ زیرا هر که حضرت امام رضا را امام مىداند بقیه ائمه را نیز امام مىدانند، چون تنها شیعه اثنا عشرى زیارت آن حضرت مىکنند و زیارت آن امام دلیل تشیع است و فرق دیگر شیعه چون واقفیه (هفت امامى) و کیسانیه (سه امامى و پیروان محمد حنفیه)، فقط به زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام مىروند.
2. آنان مؤمن و مسلمند هر جا که ایشان باشند و از فرق باطله نباشند امید نزول رحمت الهى بیشتر است.
3. چون شیعه و سنّى به زیارت حضرت امام حسین صلوات اللَّه علیه مىروند مهجور نیستند به خلاف حرم و روضه امام رضا(علیه‌السلام) که خواص مىروند و خواص کم مىباشند، روضه آن حضرت مهجور است در آنجا بیشتر مىباید رفت و این رفتن از جهة تقویت اعتقادات ایشان مطلوبست.(3)
البته علامه مجلسى، روایت را به گونهاى دیگر تبیین مىکند و آن را ناظر به زمان امام جواد (علیه‌السلام) مىداند، زیرا در آن وقت، تنها خواص شیعه به این زیارت رغبت نشان مىدادند. از این رو هر زمانى که حرم هر امام، زائرى کمترى داشته باشد، ثواب زیارت او بیشتر خواهد بود.(4)
پی نوشت ها:
1) کافى، ج4، ص 584؛ عیون اخبارالرضا(علیه‌السلام)، ج2، ص 261؛ بحارالانوار، 99، ص 38.
2) کامل الزیارات، ص 306.
3) لوامع صاحبقرانی، ج8، ص 549؛ بحارالأنوار، ج 99، ص 39.
4) مجلسى، ملاذ الأخیار، ج9، ص 217
porseman.org
این برترى، ریشه در روایات معتبرى است که از امام محمد تقى (علیه‌السلام) نقل شده است.
عبدالعظیم مىگوید: روزى به امام جواد(علیه‌السلام) عرض کردم: آقا! بین زیارت مرقد امام حسین و کربلا و زیارت بارگاه پدرتان در طوس حیران شدهام، در اینباره چه مىفرمایید؟
امام فرمودند: در اینجا درنگ نما. سپس آنحضرت به درون اتاق رفت و در حالىکه اشک بر گونهاش جارى بود بازگشتند و فرمودند:
زائران قبر امام حسین(علیه‌السلام) بسیارند، لیکن قبر پدرم زائران کمى دارد.(1)
همچنین از حضرت امام جواد علیه السّلام پرسیدند که زیارت پدر شما افضل است یا زیارت امام حسین علیه السّلام؟
حضرت فرمودند: زیارة أبی أفضل، و ذلک أن أبا عبد الله ع یزوره کل الناس و أبی لا یزوره إلا الخواص من الشیعة(2)؛ زیارت پدرم برتر است، چون به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه‌السلام) همگان مىروند ولیکن پدرم را زیارت نمىکنند مگر خاصّان شیعه.»
مراد امام از خاصّان شیعه کیست؟ در این باره چند پاسخ همخوان مطرح است
1. شیعیان دوازده امامى ؛ زیرا هر که حضرت امام رضا را امام مىداند بقیه ائمه را نیز امام مىدانند، چون تنها شیعه اثنا عشرى زیارت آن حضرت مىکنند و زیارت آن امام دلیل تشیع است و فرق دیگر شیعه چون واقفیه (هفت امامى) و کیسانیه (سه امامى و پیروان محمد حنفیه)، فقط به زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام مىروند.
2. آنان مؤمن و مسلمند هر جا که ایشان باشند و از فرق باطله نباشند امید نزول رحمت الهى بیشتر است.
3. چون شیعه و سنّى به زیارت حضرت امام حسین صلوات اللَّه علیه مىروند مهجور نیستند به خلاف حرم و روضه امام رضا(علیه‌السلام) که خواص مىروند و خواص کم مىباشند، روضه آن حضرت مهجور است در آنجا بیشتر مىباید رفت و این رفتن از جهة تقویت اعتقادات ایشان مطلوبست.(3)
البته علامه مجلسى، روایت را به گونهاى دیگر تبیین مىکند و آن را ناظر به زمان امام جواد (علیه‌السلام) مىداند، زیرا در آن وقت، تنها خواص شیعه به این زیارت رغبت نشان مىدادند. از این رو هر زمانى که حرم هر امام، زائرى کمترى داشته باشد، ثواب زیارت او بیشتر خواهد بود.(4)
پی نوشت ها:
1) کافى، ج4، ص 584؛ عیون اخبارالرضا(علیه‌السلام)، ج2، ص 261؛ بحارالانوار، 99، ص 38.
2) کامل الزیارات، ص 306.
3) لوامع صاحبقرانی، ج8، ص 549؛ بحارالأنوار، ج 99، ص 39.
4) مجلسى، ملاذ الأخیار، ج9، ص 217
porseman.org
