پرسش :
شیوه و نوع نماز حضرت ثامن الحجج (علیه السلام) جذاب و شنیدنى است، براى الگوگیرى از آن نمونه هاى را بیان کنید.
پاسخ :
امام رضا(علیه السلام)، نماز را وسیله نزدیکى هر انسان پارسا به خداوند مىشمرد و مىفرمود: «الصّلاة قربان کل تقیّ».(1)
آنچه که حضرت بدان بسیار پاى مىفشرد، اهتمام به نماز اول وقت بود و تاخیر آن را بدون عذر، روا نمىدانست .
روزى در خراسان و به هنگام نماز، امام به ابراهیم بن موسى فرمود: اذان بگو.
او از امام رخصت خواست تا همراهان نیز فرا رسند!
حضرت فرمود: خدا تو را بیامرزد. نماز اوّل وقت را بدون عذر تأخیر نینداز. و اوّل وقت نماز را بپا دار.
بى درنگ، ابراهیم برخاست و اذان گفت و نماز اول وقت خوانده شد.(2)
این رویه و سبک، فراگیر و در هر زمان و مکان جارى بود و گرماگرم گفتگوهاى علمى و محافل ارشاد و وعظ نیز آن را تخصیص نمىزد.
یکى از نشستهاى مناظره و بحث امام رضا (علیهالسلام) با عمران صابى در حال انجام بود، او از دانشمندان بزرگى بود که درباره توحید با امام رضا(علیهالسلام) گفتگو مىکرد. در این جلسه که مامون نیز حضور داشت، امام، سؤال های عمران را با حوصله، متانت و بیان استدلال هاى روشن پاسخ مىداد و او را به سوی توحید و یکانگى خدا رهنمون مىشد. هنگامی که بحث و مناظره به اوج خود رسید، وقت نماز شد و حضرت رضا(علیهالسلام) نگاهى به مامون کرد و فرمود: «الصّلاة قد حضرت؛ وقت نماز فرا رسید.
عمران صابی که به حقایقی دست یافته بود، از امام درخواست چنین کرد
آقای من! گفتگو و پاسخهای خویش را قطع نکن دل من آماده پذیرش سخنان شما است.
حضرت رضا(علیهالسلام)فرمود: نماز را میخوانیم و دوباره به گفتگو ادامه مىدهیم.
آنگاه امام و همراهان به اقامه نماز مشغول شدند و پس از نماز، حضرت به گفتگو با عمران ادامه داد.(3)
پی نوشت ها:
1) عیون اخبارالرضا، ج2، ص 7
2) الخرائج و الجرائح، ج1، ص 338 ؛ بحار الأنوار، ج49، ص 49.
3) التوحید، ص 435.
porseman.org
امام رضا(علیه السلام)، نماز را وسیله نزدیکى هر انسان پارسا به خداوند مىشمرد و مىفرمود: «الصّلاة قربان کل تقیّ».(1)
آنچه که حضرت بدان بسیار پاى مىفشرد، اهتمام به نماز اول وقت بود و تاخیر آن را بدون عذر، روا نمىدانست .
روزى در خراسان و به هنگام نماز، امام به ابراهیم بن موسى فرمود: اذان بگو.
او از امام رخصت خواست تا همراهان نیز فرا رسند!
حضرت فرمود: خدا تو را بیامرزد. نماز اوّل وقت را بدون عذر تأخیر نینداز. و اوّل وقت نماز را بپا دار.
بى درنگ، ابراهیم برخاست و اذان گفت و نماز اول وقت خوانده شد.(2)
این رویه و سبک، فراگیر و در هر زمان و مکان جارى بود و گرماگرم گفتگوهاى علمى و محافل ارشاد و وعظ نیز آن را تخصیص نمىزد.
یکى از نشستهاى مناظره و بحث امام رضا (علیهالسلام) با عمران صابى در حال انجام بود، او از دانشمندان بزرگى بود که درباره توحید با امام رضا(علیهالسلام) گفتگو مىکرد. در این جلسه که مامون نیز حضور داشت، امام، سؤال های عمران را با حوصله، متانت و بیان استدلال هاى روشن پاسخ مىداد و او را به سوی توحید و یکانگى خدا رهنمون مىشد. هنگامی که بحث و مناظره به اوج خود رسید، وقت نماز شد و حضرت رضا(علیهالسلام) نگاهى به مامون کرد و فرمود: «الصّلاة قد حضرت؛ وقت نماز فرا رسید.
عمران صابی که به حقایقی دست یافته بود، از امام درخواست چنین کرد
آقای من! گفتگو و پاسخهای خویش را قطع نکن دل من آماده پذیرش سخنان شما است.
حضرت رضا(علیهالسلام)فرمود: نماز را میخوانیم و دوباره به گفتگو ادامه مىدهیم.
آنگاه امام و همراهان به اقامه نماز مشغول شدند و پس از نماز، حضرت به گفتگو با عمران ادامه داد.(3)
پی نوشت ها:
1) عیون اخبارالرضا، ج2، ص 7
2) الخرائج و الجرائح، ج1، ص 338 ؛ بحار الأنوار، ج49، ص 49.
3) التوحید، ص 435.
porseman.org