پرسش :

زمین هایى در منطقه ما وجود دارد که مردم، اقدام به زراعت و کاشت درخت در آنها مى‏کنند و بین اهالى مشهور است که وقف حرم یکى از امامزادگان(علیهم‏السلام) مدفون در منطقه مى‏باشند و متولّى وقف هم سادات ساکن در آنجا هستند ولى دلیلى بر وقف بودن آن زمین‌ها وجود ندارد و گفته مى‏شود که در گذشته وقفنامه‏اى وجود داشته ولى در آتش سوزى از بین رفته است و مردم در حکومت سابق براى جلوگیرى از تقسیم زمین‌ها شهادت به وقفیّت آنها داده‏اند و عدّه‏اى هم مى‏گویند که یکى از حاکمان منطقه که علاقه به سادات داشت، آن زمین‌ها را براى معاف شدن از مالیات وقف آنان‏کرد، در حال حاضر این زمین‌ها چه حکمى دارند؟

پاسخ :
براى ثبوت وقفیّت، وجود وقفنامه شرط نیست بلکه اعتراف ذوالید که وقف در تصرّف آنان است یا اعتراف ورثه ذوالید بعد از فوت او، به وقف بودن آن ملک، کافى است و همچنین احراز سابقه رفتار با آن ملک به عنوان وقف یا شهادت دو مرد عادل بر وقف بودن آن و یا شهرت وقفیّت آن به گونه‏اى که مفید علم یا اطمینان باشد هم وقف بودن را ثابت مى‏کند. در نتیجه با وجود یکى از این دلائل وقفیّت، حکم به وقف بودن مى‏شود و درغیر این صورت حکم به مالکیت متصرّف نسبت به آنچه در اختیار دارد مى‏شود.
منبع : رساله اجوبة الاستفتائات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای مدظله العالی