پرسش :

در آیه: "وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ"، معنای حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ چیست؟

پاسخ :
شرح پرسش:
در آیه: "وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ"(حجر، 99) معنای حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ چیست؟

پاسخ :
اکثر مفسران قرآن بر آنند که منظور از "یقین" در این جا: "وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ"؛ و پروردگارت را عبادت کن تا یقین تو فرا رسد! مرگ است؛ به این دلیل از واژه یقین به جای مرگ استفاده شده که مرگ از امور مسلم و قطعی است؛ چرا که انسان در هر چیزی شک کند، در مرگ نمى‏ تواند تردید به خود راه دهد. و یا استفاده از این کلمه، بدان جهت است که هنگام مرگ پرده‏ها کنار مى‏رود و حقایق در برابر چشم انسان آشکار مى‏شود، و حالت یقین براى او پیدا مى شود.
این معنا در سوره مدثر آیه 46 و 47 از قول دوزخیان آمده است: "وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ* حَتَّى أَتانَا الْیَقِینُ‏"؛ ما همواره روز رستاخیز را تکذیب مى‏کردیم تا این که یقین (مرگ ما) فرا رسید.[1]
بنابر این، معنا و مقصود آیه این است که تا زمانی که زنده هستی، لحظه ای عبادت خدا را ترک نکن و دست از پرستش او بر ندار: "وَ أَوْصانِی بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیًّا"؛[2] و تا زمانى که زنده‏ام، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است.
در روایت آمده است که چون این آیه بر رسول (ص) نازل شد، فرمود: "مَا أُوحِیَ إِلَیَّ أَنِ اجْمَعِ الْمَالَ وَ کُنْ مِنَ التَّاجِرِینَ وَ لَکِنْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنْ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ"؛[3] به من وحى نرسید که مال جمع کن و از بازرگانان باش، بلکه به من وحى شد که به ستایش پروردگار خود تسبیح گوى، و از سجده‏کنندگان باش، تا به یقین برسى.
همچنین در روایتی امام صادق (ع) فرمود: "لَمْ یَخْلُقِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقِیناً لَا شَکَّ فِیهِ أَشْبَهَ بِشَکٍّ لَا یَقِینَ فِیهِ مِنَ الْمَوْتِ"؛[4] خداوند هیچ یقینى را که شکى در آن نیست، شبیه‏ تر از مرگ نیافرید.
پی نوشت:
[1] برای آگاهی بیشتر در باره این موضوع ر.ک: تفاسیر ذیل آیه 99 سوره حجر؛ مانند تفسیر نمونه، ج‏11، ص 143؛ ترجمه المیزان، ج‏12، ص 289و... .
[2] مریم، 31.
[3] مجلسی، بحار الانوار، ج 69، ص 47، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1409ق.
[4] شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 194، جامعه مدرسین، قم، 1413ق.
منبع:islamquest.net