پرسش :
فلسفه عادت ماهیانه زنان چیست؟
پاسخ :
شرح پرسش:
آیه 221 سوره بقره می گوید: و سوال کنند از تو درباره عادت ماهانه زنان .بگو آن رنجی است برای زنان. آیا عادت ماهانه چیزی به جز نشان دهنده کار دستگاه تناسلی زنان است و نتیجه طبیعی کارکرد هورمونهای خاص است. آیا مراد از این ریزش خون رنج برای زنان است. اگر اینطور است آیا خدای بد جنسی نداریم؟
پاسخ :
علت طرح این سؤال آن است که به معنای آیه مورد نظر درست توجه نشده است. برای روشن شدن حقیقت مسئله با هم آیه و معنا و تفسیر آن را مرور می کنیم. خداوند متعال در این آیه می فرماید: "وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحیضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ .... "[1] یعنی: "و از تو، در باره خون حیض سؤال مىکنند، بگو: چیز زیانبار و آلودهاى است از این رو در حالت قاعدگى، از آنان کنارهگیرى کنید! و با آنها نزدیکى ننماید، تا پاک شوند! و ..."
این آیه ، فلسفه حکم اجتناب از آمیزش جنسى با زنان در حالت قاعدگى را بیان مىکند، زیرا آمیزش در چنین حالتى، علاوه بر اینکه تنفرآور است، زیان هاى بسیارى به بار مىآورد که طب امروز نیز آن را اثبات کرده، از جمله احتمال عقیم شدن مرد و زن، و ایجاد یک محیط مساعد براى پرورش میکرب بیماریهاى آمیزشى (مانند سفلیس و سوزاک) و نیز التهاب اعضاء تناسلى زن و وارد شدن خون آلوده به داخل عضو تناسلى مرد و غیر اینها که در کتب طب آمده است، لذا پزشکان، آمیزش جنسى با چنین زنانى را ممنوع اعلام مىکنند. از طرف دیگر جاری شدن و خروج این خون رنج و درد شدیدی را برای زن به همراه دارد.
منشا پیدایش خون حیض، مربوط به احتقان و پر خون شدن عروق رحم، سپس پوسته پوسته شدن مخاط آن، و جریان خون هاى موجود است. خونى که هنگام عادت ماهیانه دفع مىشود، خونى است که هر ماه در عروق داخلى رحم، براى تغذیه جنین احتمالى جمع مىگردد، زیرا رحم زن در هر ماه تولید یک تخمک مىکند، و مقارن آن عروق داخلى رحم به عنوان آماده باش براى تغذیه نطفه مملو از خون مىشود، اگر در این موقع که تخمک وارد رحم مىشود، اسپرم که نطفه مرد است در آنجا موجود باشد، تشکیل نطفه و جنین مىدهد و خونهاى موجود در عروق رحم صرف تغذیه آن مىشود، در غیر این صورت، بر اثر پوسته پوسته شدن مخاط رحم، و شکافتن جدار رگها، خون موجود خارج مىشود و این همان خون حیض است، و از اینجا دلیل دیگرى براى ممنوع بودن آمیزش جنسى در این حال به دست مىآید، زیرا رحم زن در موقع تخلیه این خونها هیچ گونه آمادگى طبیعى براى پذیرش نطفه ندارد و لذا از آن صدمه مىبیند.[2]
بنابراین وجود خون حیض و عادت زنانگی لازمه ساختمان و عملکرد دستگاههای بدن یک زن سالم است و خارج شدن آن علی رغم دردها و ناراحتی ها و زحمت هایی که برای زن دارد یکی از الطاف بزرگ خدای مهربان نسبت به زنان است. خارج شدن این خون به اندازه ای در سلامت زن موثر است که عدم وجود عادت زنانه در سنین بعد از بلوغ و قبل از یائسگی نشانه از عدم سلامت او دارد که باید مداوا شود؛ زیرا اگر این خون در هر ماه از بدن زن خارج نشود و زن حامله هم نباشد تا به مصرف جنین او برسد، وجودش در عروق زن برای سلامت او بسیار خطرناک خواهدبود اما همراهی این خروج مفید و حیات بخش با درد های شدید و مشکلات دیگری برای زنان ،لازمه جهان ماده و طبیعت است؛ زیرا این قانون طبیعت و عالم ماده است که همواره شب با روز، نفع با ضرر ،آسایش با سختی،خوشی با ناراحتی ،شادی با غم و ....به هم آمیخته باشد و تفکیک آنها از یکدیگر در جهان ماده و طبیعت امکان ندارد و در عالم ماده نباید انتظار منفعت محض، لذت محض (بدون سختی و مشقت و تلخی) را داشته باشیم؛ زیرا چنین انتظاری نه عاقلانه است و نه عملی.
پی نوشت:
[1]بقره،222
[2] تفسیر نمونه، ج2، ص: 139-138
منبع:islamquest.net
شرح پرسش:
آیه 221 سوره بقره می گوید: و سوال کنند از تو درباره عادت ماهانه زنان .بگو آن رنجی است برای زنان. آیا عادت ماهانه چیزی به جز نشان دهنده کار دستگاه تناسلی زنان است و نتیجه طبیعی کارکرد هورمونهای خاص است. آیا مراد از این ریزش خون رنج برای زنان است. اگر اینطور است آیا خدای بد جنسی نداریم؟
پاسخ :
علت طرح این سؤال آن است که به معنای آیه مورد نظر درست توجه نشده است. برای روشن شدن حقیقت مسئله با هم آیه و معنا و تفسیر آن را مرور می کنیم. خداوند متعال در این آیه می فرماید: "وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْمَحیضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِی الْمَحیضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى یَطْهُرْنَ .... "[1] یعنی: "و از تو، در باره خون حیض سؤال مىکنند، بگو: چیز زیانبار و آلودهاى است از این رو در حالت قاعدگى، از آنان کنارهگیرى کنید! و با آنها نزدیکى ننماید، تا پاک شوند! و ..."
این آیه ، فلسفه حکم اجتناب از آمیزش جنسى با زنان در حالت قاعدگى را بیان مىکند، زیرا آمیزش در چنین حالتى، علاوه بر اینکه تنفرآور است، زیان هاى بسیارى به بار مىآورد که طب امروز نیز آن را اثبات کرده، از جمله احتمال عقیم شدن مرد و زن، و ایجاد یک محیط مساعد براى پرورش میکرب بیماریهاى آمیزشى (مانند سفلیس و سوزاک) و نیز التهاب اعضاء تناسلى زن و وارد شدن خون آلوده به داخل عضو تناسلى مرد و غیر اینها که در کتب طب آمده است، لذا پزشکان، آمیزش جنسى با چنین زنانى را ممنوع اعلام مىکنند. از طرف دیگر جاری شدن و خروج این خون رنج و درد شدیدی را برای زن به همراه دارد.
منشا پیدایش خون حیض، مربوط به احتقان و پر خون شدن عروق رحم، سپس پوسته پوسته شدن مخاط آن، و جریان خون هاى موجود است. خونى که هنگام عادت ماهیانه دفع مىشود، خونى است که هر ماه در عروق داخلى رحم، براى تغذیه جنین احتمالى جمع مىگردد، زیرا رحم زن در هر ماه تولید یک تخمک مىکند، و مقارن آن عروق داخلى رحم به عنوان آماده باش براى تغذیه نطفه مملو از خون مىشود، اگر در این موقع که تخمک وارد رحم مىشود، اسپرم که نطفه مرد است در آنجا موجود باشد، تشکیل نطفه و جنین مىدهد و خونهاى موجود در عروق رحم صرف تغذیه آن مىشود، در غیر این صورت، بر اثر پوسته پوسته شدن مخاط رحم، و شکافتن جدار رگها، خون موجود خارج مىشود و این همان خون حیض است، و از اینجا دلیل دیگرى براى ممنوع بودن آمیزش جنسى در این حال به دست مىآید، زیرا رحم زن در موقع تخلیه این خونها هیچ گونه آمادگى طبیعى براى پذیرش نطفه ندارد و لذا از آن صدمه مىبیند.[2]
بنابراین وجود خون حیض و عادت زنانگی لازمه ساختمان و عملکرد دستگاههای بدن یک زن سالم است و خارج شدن آن علی رغم دردها و ناراحتی ها و زحمت هایی که برای زن دارد یکی از الطاف بزرگ خدای مهربان نسبت به زنان است. خارج شدن این خون به اندازه ای در سلامت زن موثر است که عدم وجود عادت زنانه در سنین بعد از بلوغ و قبل از یائسگی نشانه از عدم سلامت او دارد که باید مداوا شود؛ زیرا اگر این خون در هر ماه از بدن زن خارج نشود و زن حامله هم نباشد تا به مصرف جنین او برسد، وجودش در عروق زن برای سلامت او بسیار خطرناک خواهدبود اما همراهی این خروج مفید و حیات بخش با درد های شدید و مشکلات دیگری برای زنان ،لازمه جهان ماده و طبیعت است؛ زیرا این قانون طبیعت و عالم ماده است که همواره شب با روز، نفع با ضرر ،آسایش با سختی،خوشی با ناراحتی ،شادی با غم و ....به هم آمیخته باشد و تفکیک آنها از یکدیگر در جهان ماده و طبیعت امکان ندارد و در عالم ماده نباید انتظار منفعت محض، لذت محض (بدون سختی و مشقت و تلخی) را داشته باشیم؛ زیرا چنین انتظاری نه عاقلانه است و نه عملی.
پی نوشت:
[1]بقره،222
[2] تفسیر نمونه، ج2، ص: 139-138
منبع:islamquest.net
