پرسش :

حدیث را شرح دهید. امام علی(علیه السلام)فرمودند: لاتَخلُوا الأرضُ مِن قائمٍ لِلهِ بِحُجّهٍ، إمّا ظاهِراً مَشهُوراً و إمّا خائِفاً مَغموراً؛ زمین هرگز از کسی که با حجت برای خدا قائم باشد خالی نمی ماند، یا آشکار و مشهور یا بیمناک و پنهان. (1)

پاسخ :
شرح حدیث:
یکی از شناختهای ضروری«حجّت شناسی» است؛ شناخت کسی که از سوی خدا سندی معتبر و ملاکی قوی و معیاری روشن قرار داده شده است تا بندگان بندگی و اطاعت و عبودیّت خود را با اذن او و با انطباق با امر و نهی و نظر و رضای او انجام دهند.
خداوند با حجّتهایش با بندگان «احتجاج» می کند. پس باید حجتهای الهی را شناخت و طبق تعالیم آنان عمل کرد.
حضرت مهدی، حجت الهی است که در پس پرده ی غیب پنهان و «قائم لله» است.
او گر چه پنهان است، پیداترین و حاضرترین افراد است. خورشید هر چند پشت ابر باشد و از دیده ها پنهان، روشنگری و نورافشانی خود را دارد و اگر حجّت الهی هم در زمین نباشد، نظام هستی در هم می ریزد و مردم نیز بی پشتوانه و بی تکیه گاه می مانند.
آن که «صاحب زمین و زمان» است، آن حجت غایت الهی است.
شناخت او محبت می آورد و محبتش ما را به جرگه ی مطیعان می رساند.
پی نوشت:
(1) غررالحکم، ج6، ص 410
منبع: حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی (علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستانه قدس رضوی، چاپ سوم (1391).