پرسش :
لطفا این حدیث را شرح دهید. حضرت فاطمه (علیها السّلام) فرمودند: اِلهی اَصلِح لی دینی، الّذی هُوَ عِصمَةُ اَمری، وَ اَصلِح لی دُنیایَ الّتی فیها مَعاشی، وَ اَصلِح لی آخرتیَ الّتی الَیها مَعادی، وَاجعَلِ الحَیاةَ زیادهً لی مِن کلّ خَیرٍ، وَ اجعَلِ الموتَ راحَهً لی مِن کُلّ شرًّ؛ خداوندا! دینم را اصلاح کن که نگهدار کار من است، دنیای مرا اصلاح کن که خانه ی تلاش و معاش من است، آخرتم را اصلاح کن که بازگشتم به سوی آن است، زندگی مرا سبب زیادی هر خیر، و مرگ مرا مایه ی راحتی از هر شّر قرار بده. (1)
پاسخ :
شرح حدیث:
«دین» و «دنیا» و «آخرت»، جلوه گاه حضور معنادار انسان در جهان هستی است.
بعضی در اعتقادات به بیراهه می روند حتی تا حد شرک و کفر.
گروهی برای رسیدن به دنیا دست به هر کاری می زنند حتی گناه.
گروهی هم در پی لذتها و خوشیهایند حتی به قیمت باختن آخرت و تباه کردن سرنوشت و دچار شدن به عذاب ابدی.
اگر «دین» کسی اصلاح شود، دچار بی دینی و انحراف فکری و عقیدتی نمی شود، و اگر دنیای کسی اصلاح شود، معاشی سالم که زمینه ساز معاد مطلوب است، خواهد داشت و اگر آخرت کسی اصلاح شود، اسیر دنیا نمی شود و به فکر آبادانی آخرت خواهد بود.
این سه خواسته ی مهم و سرنوشت ساز به زندگی و مرگ انسان جهت و معنا می دهد.
چگونه ممکن است زندگی سبب افزونی هر خیر برای انسان شود و چه سان می توان مرگ را موجب راحتی از هر بدی قرار داد جز با اصلاح دین و دنیا و آخرت؟
بازنده کسی است که آخرت را ببازد.
برنده هم کسی است که به سعادت اخروی برسد.
باید زندگی را دورانِ کِشت خیر و صلاح» قرار داد تا مرگ آدمی طلیعه ی ورود به مرحله ی «برداشت اجر» باشد.
پی نوشت:
1. الصحیفة الفاطمیه، ص 56
منبع: حکمت های فاطمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام) ، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1390)
شرح حدیث:
«دین» و «دنیا» و «آخرت»، جلوه گاه حضور معنادار انسان در جهان هستی است.
بعضی در اعتقادات به بیراهه می روند حتی تا حد شرک و کفر.
گروهی برای رسیدن به دنیا دست به هر کاری می زنند حتی گناه.
گروهی هم در پی لذتها و خوشیهایند حتی به قیمت باختن آخرت و تباه کردن سرنوشت و دچار شدن به عذاب ابدی.
اگر «دین» کسی اصلاح شود، دچار بی دینی و انحراف فکری و عقیدتی نمی شود، و اگر دنیای کسی اصلاح شود، معاشی سالم که زمینه ساز معاد مطلوب است، خواهد داشت و اگر آخرت کسی اصلاح شود، اسیر دنیا نمی شود و به فکر آبادانی آخرت خواهد بود.
این سه خواسته ی مهم و سرنوشت ساز به زندگی و مرگ انسان جهت و معنا می دهد.
چگونه ممکن است زندگی سبب افزونی هر خیر برای انسان شود و چه سان می توان مرگ را موجب راحتی از هر بدی قرار داد جز با اصلاح دین و دنیا و آخرت؟
بازنده کسی است که آخرت را ببازد.
برنده هم کسی است که به سعادت اخروی برسد.
باید زندگی را دورانِ کِشت خیر و صلاح» قرار داد تا مرگ آدمی طلیعه ی ورود به مرحله ی «برداشت اجر» باشد.
پی نوشت:
1. الصحیفة الفاطمیه، ص 56
منبع: حکمت های فاطمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از حضرت فاطمه علیها السّلام) ، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1390)
