پرسش :

اینجانب فهیمه الف مبتلا به بیمارى وسواس هستم، و متأسّفانه بسیار شدید و غیر قابل تحمّل است، مثلا در مورد تطهیر و غسل وسواس من به گونه‌اى است که گاهى اوقات وقتى شب به حمام مى‌روم نزدیک طلوع آفتاب موفّق به تطهیر و انجام غسل مى‌شوم! باور کنید در این چند سال به اندازه بیست سال آب مصرف کرده‌ام! براى درمان این بیمارى به نزد برخى از علما رفتم، ولى مؤثّر نشد، به مشهد رفتم، با چه گرفتاریهایى که در سفر و هنگام تشرّف داشتم، و بسیار دعا و تضرّع کردم، ولى متأسّفانه شفا نیافتم. این بیمارى نزدیک است مرا از پاى در آورد، نه تنها خود، که خانواده را نیز نگران و در زحمت انداخته‌ام، وسواس باعث شده که نتوانم عبادتهایم را انجام دهم، بدین جهت ماه رمضان را سفر مى‌کنم، تا مشکل روزه گرفتن نداشته باشم؛ اگر چه در سفر نیز هیچ چیز نمى‌خورم! چه کنم تا از این وضع غمبار نجات یابم، و از زخم زبان اطرافیان آسوده گردم؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
مشکل شما در واقع از خود شماست، و مقصّر اصلى خودتان هستید، و به همین دلیل دعاى شما هم مستجاب نمى‌شود، و علّت اصلى آن ندانستن مسأله است. مسأله اصلى این است که بر شما واجب نیست یقین به طهارت و غسل و مانند آن پیدا کنید، آنچه بر شما، به عنوان یک وظیفه شرعى، لازم مى‌باشد این است که به مقدار سایر مردم آب بریزید، و به همان قناعت کنید، هر چند در غسل و طهارت شک داشته باشید و ما مسؤولیّت شرعى این کار را مى‌پذیریم.
شما از امروز فقط به مقدار مردم آب بریزید و قناعت کنید، و با بدن نجس و حال جنابت (به گمان خودتان) نماز بخوانید، و هیچ اشکالى هم ندارد، و نماز و روزه شما کاملا صحیح است. و ما به این وسیله بر شما، و تمام افراد وسواسى، إتمام حجّت مى‌کنیم، و مخالفت با آن گناه است. ما از خداوند مى‌خواهیم که به شما توفیق توجّه به این مسأله را عنایت کند، و از دام شیطان نجات پیدا کنید.
منبع: makarem.ir