زید دختر بالغه و باکره خود را نامزد شخصى کرده و پیش از عقد گفته است: «اگر زن دیگرى بگیرى، یا به شهر دیگرى بروى خود من، که پدر دختر مى باشم، دخترم را طلاق مى دهم، یا ابراى مدّت مى کنم، تو مرا وکیل کن» نامزد، پدر دختر را وکیل مى کند و سپس عقد جارى مى شود، ولى در ضمن عقد او را دوباره وکیل نکرده، و سپس عروسى مى کنند، تقریباً یک سال پس از عروسى، پدر به خاطر تخلّف شوهر، دخترش را ابراى مدّت مى کند یا طلاق مى دهد، شوهر ادّعا مى کند: «من او را وکیل کرده بودم، ولى بعداً او را عزل نموده ام» در این صورت آیا این طلاق یا ابراى مدّت صحیح است؟