| استان قزوین |
| موقعیت |
 |
| اطلاعات |
مرکز استان:
• مختصات: |
قزوین
مختصات: .N° .E° |
| مساحت : |
۱۵٬۵۴۹ ک‌م۲ |
جمعیت(۲۰۰۵):
• پراکندگی : |
۱٬۱۴۳٬۲۰۰
۷۵٫۰/ک‌م۲ |
| شمار شهرستان‌ها: |
۵ |
| منطقه زمانی: |
IRST (UTC+۳:۳۰) |
| -تابستان (دی‌اس‌تی): |
IRST (UTC+۴:۳۰) |
| زبان(های) اصلی: |
فارسی، ترکی آذری، تاتی٬ ٬ رمانلویی[۱][۲] |
استان قزوین از استان‌های شمال غربی ایران است.
منطقه قزوین در سال ۱۳۷۵ از استان زنجان جدا شد و به همراه تاکستان تشکیل استان تازه‌ای به نام استان قزوین را داد. مساحت این استان حدود ۱۵٬۸۲۰ کیلومتر مربع است و با استان‌های مازندران ، گیلان ، همدان ، زنجان ، مرکزی و تهران همسایه‌است. این استان از استان‌های لرزه‌خیز ایران است.
جمعیت استان قزوین طبق آمار سال ۱۳۸۵ برابر ۱٫۱ میلیون نفر است که از این تعداد ۳۵۰٬۰۰۰ نفر ساکن شهر قزوین هستند.
منطقه تاریخی رودبار الموت و شهرستان رودبار که تا سال ۱۳۷۳ با عنوان رودبار و الموت معروف بود، در قزوین واقع است.
استان قزوین یکی از مناطق عمده تولید فندق، پسته ، انگور و کشمش در ایران است.
|
فهرست مندرجات
[نهفتن]
- ۱ تقسیمات کشوری
- ۲ مردم
- ۳ موقعیت اقتصادی و اجتماعی
- ۴ جستارهای وابسته
- ۵ پانویس
- ۶ منابع
|
تقسیمات کشوری
این استان، بر پایه واپسین تقسیمات کشور|کشوری ، دارای ۵ شهرستان، ۱۹ بخش، ۲۳ شهر، ۴۴ دهستان و ۱۵۴۷ روستا است. شهرستان‌های قزوین، تاکستان، بوئین زهرا، آبیک و الوند پنج شهرستان این استان اند.
بر اساس پیشنهاد وزارت کشور و مصوبه هیات دولت در سال ۱۳۸۱ روستاهای کوهین از توابع شهرستان قزوین و بیدستان از توابع دهستان شریف آباد در بخش البرز به شهر ارتقاء یافتند. به گزارش روابط عمومی استانداری قزوین، ۱۳ روستا، مزرعه و مکان از دهستان دشتابی شرقی از بخش دشتابی بویین زهرا جدا و به دهستان زهرای بالا از توابع بخش مرکزی این شهرستان پیوست شد. همچنین روستای ولدآباد به دهستان زهرای بالا و روستای مهدی آباد بزرگ به دهستان اقبال غربی و روستاهای سحن آباد و محمود آباد به دهستان زین آباد پیوست شدند. بر پایهٔ همین گزارش روستای فروزان از دهستان زرین آباد به دهستان اک از توابع بخش اسفرورین، روستاهای سوته کش، شفیع آباد، کشاباد علیا و سفلی به دهستان اقبال غربی و روستای کوچار به دهستان پیر یوسفیان پیوست شدند.[۳]
مردم
زبان
اکثریت مردم استان قزوین به زبان فارسی سخن می گویند علاوه بر فارسی زبانهای دیگری چون ترکی و تاتی، مراغی و رمانلویی نیز گویشورانی در استان دارند به گونه ای که زبان تاتی دربخشی از تاکستان و زبان مراغی در روستاهای مراغی‌نشین استان ، در این بین به جز زبان مراغی که در همه روستاهای مراغی نشین این استان به یک شکل گویش می شود٬ سایر زبانها بسته به شرایط اقلیمی و نیز تحت تأثیر زبانهای همسایه دارای گویشهای متفاوت هستند.[۲]
جمعیت
برپایهٔ سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ خورشیدی، جمعیت استان قزوین در این سال بالغ بر ۱٬۱۴۳٬۲۰۰ نفر بوده که ۱/۶۲ درصد از جمعیت کل ایران را به خود اختصاص داده‌است. برهمین اساس، ۵۸۳٬۸۷۰ نفر مرد و ۵۵۹٬۳۳۰ نفر زن ساکن این استان بوده‌اند.[۴]
در سرشماری سال ۱۳۸۵ خورشیدی، شهرستان قزوین با جمعیتی بالغ بر ۵۴۰٬۱۸۷ نفر، پرجمعیت‌ترین و شهرستان آبیک با جمعیتی بالغ بر ۹۱٬۴۲۱ نفر، کم‌جمعیت‌ترین شهرستان استان قزوین بوده‌است. همچنین در میان شهرهای استان، شهر قزوین با ۳۴۹٫۸۲۱ نفر جمعیت، پرجمعیت‌ترین و شهر سیردان با ۴۶۲ نفر جمعیت، کم‌جمعیت‌ترین شهر بوده‌است.[۴]
موقعیت اقتصادی و اجتماعی
این استان به لحاظ اجتماعی ترکیب قومی گوناگونی دارد که شامل اقوام فارس، ترک، تات، و غیره‌است. و اصلی‌ترین منطقهٔ تات‌نشین ایران است و بیشتر تات‌ها در شهرستان تاکستان زندگی می‌کنند. و به لحاظ صنعتی یکی از مراکز مهم صنعتی کشور محسوب می‌گردد. استقرار این استان در نزدیکی تهران و عامل ممنوعیت احداث صنایع در محدوده ۱۲۰ کیلومتری تهران، متقاضیان ساخت واحدهای صنعتی را به سرمایه‌گذاری در این استان ترغیب کرده‌است. این استان در زمینه دامپروری و پرورش طیور نیز از موقعیت با اهمیت و ممتازی برخوردار می‌باشد.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ جغرافیای انسانی. شبکهٔ اطلاع‌رسانی استان قزوین. بازدید در تاریخ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۰.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ زبان و دین مردم استان قزوین. صدا و سیمای مرکز قزوین. بازدید در تاریخ مارس ۲۰۱۰.
- ↑ Qazvin.Net ::|| Qazvin Province Information Network ||:: - روستاهای کوهین و بیدستان شهر شدند
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ خورشیدی. درگاه ملی آمار. بازدید در تاریخ ۱۷ مارس ۲۰۱۰.
منابع
- مرکز ملی آمار ایران
- قزوین گردشگاهی برای تمام فصول، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری
