تونل بوربن در شهر ناپل ایتالیا به یکی از جاذبه‌‌های گردشگری این شهر تبدیل شده است. این تونل پر از ماشین، موتورسیکلت و دیگر اشیای قدیمی است که سال‌ها به فراموشی سپرده شده بودند و بعد از گذر چند دهه، دوباره کشف شده‌اند.

حدود صد و پنجاه متر آن طرف‌تر از میدان «پیازا دل پلبیسیتو» در مرکز شهر ناپل ایتالیا، ورودی تونل «بوربن» قرار دارد که حدود ۳۰ متر زیر زمین حفر شده و شامل ۵۳۰ متر پیاده‌رو، غارهای بزرگ و کانال‌های زیرپیاده‌روی تنگ و باریک است. این تونل در اواسط قرن ۱۹ ساخته شده و بعد از جنگ جهانی دوم، به فراموشی سپرده شد، تا این که در اوایل قرن بیست و یک دوباره کشف شد. 

این تونل به عنوان راه فرار از کاخ سلطنتی و توسط پادشاه «فردیناند دوم بوربن» ساخته شد که در دوران نابسامانی‌های ناپلئونی، از سرنگونی حکومتش توسط شورشیان می‌ترسید. از سال ۱۸۱۶، سه انقلاب علیه حکومت بوربن شکل گرفت و شدیدترین آن‌ها در سال ۱۸۴۸ بود که انقلابیون حکومت و پادشاهی را به مدت ۱۶ ماه به تصرف خود درآوردند. بعد از این که در سال ۱۸۴۹ شاه فردیناند دوم دوباره به قدرت رسید، با عجله قانون اساسی جدید را بازنویسی کرد و شروع به چیدن برنامه‌ای امن برای فرار کرد که هنگام شورش مردم آن را به اجرا درآورد.

پادشاه دستور داد که یک تونل فرار از طریق سنگ‌های آتشفشانی، زیر شهر ناپل بسازند که از سیستم کانال آب شهر به نام «کارمینیانو» استفاده کردند که در اوایل سال‌های ۱۶۰۰ ساخته شده بود. این تونل کاخ سلطنتی را به پادگان نظامی وصل می‌کرد و در منطقه‌ای قرار داشت که امروزه با نام «ویا مورلی» شناخته می‌شود. اما قبل از این که ساخت تونل به اتمام برسد، پادشاه فردیناند دوم در سال ۱۸۵۹ فوت کرد و تونل به حال خود رها شد. بعد از مدت کوتاهی، پادشاه جدید ایتالیا مورد حمله‌ی فدائیان و متحدان قرار گرفت. 

تونل تا آغاز سال ۱۹۳۰ بلااستفاده مانده بود تا این که در آن سال‌ها به عنوان انبار خودروهای توقیف‌شده و قاچاق مورد استفاده قرار گرفت. در طول جنگ جهانی دوم، فضای این تونل به یک بیمارستان نظامی و پناهگاه تبدیل شد. بعد از جنگ و قبل از این که این تونل مهر و موم شده و به فراموشی سپرده شود، به مکانی تبدیل شد که آوارهای دوران جنگ، مانند آوار ساختمان، دستگاه‌های تلویزیون و یخچال‌های قدیمی، اتومبیل‌ها و موتورسیکلت‌های خراب و مجسمه‌های مرمر طرفداران فاشیست را نگهداری می‌کردند.

امروزه این تونل با آوارهای انباشته‌شده به یک گالری به نام «گالری بوربنیکا» تبدیل شده است که تمام مردم می‌توانند از اتومبیل‌ها و موتورسیکلت‌های قدیمی، پناهگاه‌های قدیمی و مخازن آب باستانی و دیگر آثار موجود این تونل بازدید کنند.