آمده بود که ابهت میدان های مین را بشکند

تا شهدا؛ شهید مجتبی اکبری بچه محله افسریه تهران بود. مجتبی خیلی پر انرژی و شوخ طبع بود. با بودن او توی جمع کسی احساس خستگی نمی کرد.
 
او با عشق و علاقه به جمع تخریبچیان لشکر10 سیدالشهداء(ع) پا گذاشت. او آمده بود که ابهت میدون های مین رو بشکند و خیلی هم از جهت معنوی خود ساخته بود. شهید مجتبی در بدو ورود به تخریب مرید و عاشق شهید حاج رسول فیروزبخت و حاج قاسم اصغری  شد.

 

مقر الوارثین-محرم سال 66. نفرچهارم از سمت راست تخریبچی شهید مجتبی اکبری- یکماه قبل از شهادت
 

اواخر مهرماه سال 66، یعنی فردای روز اربعین بود که اتوبوس ها وارد مقر الوارثین شدند و تعدادی از بچه های تخریب برای پاکسازی میدون های مین عازم منطقه عملیاتی سردشت شدیم.
   
قرار شد میدان های مین دامنه قله ی  گامو رو پاکسازی کنیم. حاج آقا روح افزا  مسوول پاکسازی میدون مین بود.  توی دامنه کوه دشمن چندین نوار مین والمر و گوجه ای کاشته بود که ما باید با توکل بر خدا خنثی می کردیم... بچه ها تقسیم شدند و از اول نوار میدن با فاصله مشغول خنثی سازی مین ها بودند که یکدفعه صدای انفجار اومد.

 

 شهید مجتبی اکبری نفر اول از راست، ردیف پشت سر / شهید وحید محمدی نفر سوم از سمت راست ردیف عقب و شهید مهدی ضیایی نفر اول از سمت چپ نشسته

 
گرد و خاک انفجار که خوابید مجتبی و یک نفر دیگر که نامش یادم نیست روی زمین افتاده بودند. علی الظاهر مجتبی پاش به سیم تله مین والمر خورده و منفجر شده بود. مجتبی همون جا شهید و یکی از بچه های تخریب مجروح شد. چند روز بعد هم شهید حاج رسول فیروزبخت و حاج قاسم اصغری با مین والمر از همین منطقه به جوار رحمت حق پرکشیدند. یاد مون نره که اونها مردانه رفتند و ما هم باید مردانه راه اونها رو ادامه دهیم.
راوی: هادی شوشتری/مشرق