قرائت قرآن واجب نیست، ولى در آیات و روایات سفارش فراوانى بر آن شده است براى مثال در آیه 20 سوره مزمل مى خوانیم: (... فاقرءُوا ما تیسَّر من القرءان...); آنچه براى شما میسر است قرآن بخوانید. در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: قرآن عهد و فرمان خداوند به بندگانش مى باشد، شایسته آن است كه انسان مسلمان در پیمان خود نظر كند و هر روز پنجاه آیه از آن بخواند.
از این نكته نباید غفلت شود كه هر حكم واجبى، حكمت یا حكمت هایى دارد، ولى چنین نیست كه هر چه فایده و حكمتى هر چند بسیار و مهم داشته باشد، واجب شود; یعنى این رابطه حالت عكس ندارد، زیرا علاوه بر لزوم وجود حكمت و فایده، در واجب شدن یك حكم توان مخاطب نیز لحاظ مى شود و چه بسا حكم با فایده اى كه اگر براى همه مردم مشقّت بار نبود، واجب مى شد، ولى به جهت رعایت حال مردم واجب نشده، لیكن بر آن، تأكید فراوان شده است; مانند مسواك كردن. قرائت قرآن نیز براى همه ممكن نیست و مقدماتى نیاز دارد; مانند: سواد و توانایى قرائت مصحف، براى كسانى كه حافظ قرآن نیستند (به ویژه در گذشته كه آموختن قرائت و تهیه مصحف (قرآن) چندان ساده نبود). بنابراین، نباید به احكام یك سویه نگریست.
افزون بر آنچه گذشت، در نماز -كه از مهم ترین واجبات است- قرائت قرآن جزء واجب آن است. سوره «حمد» و سوره «توحید» یا غیر آن از سوره هایى است كه هنگام قرائت نماز، بارها خوانده مى شوند و اساساً نماز بدون قرائت سوره حمد، صحیح نیست، امّا این كه چرا نماز واجب شده، باید گفت:
1. «نماز» از واجباتى كه در قرآن كریم و روایات اسلامى بیشترین تأكید و سفارش بر آن شده و تنها واجبى است كه مكلف ـ حتى در حال احتضار ـ باید آن را به جا بیاورد و تحت هیچ شرایطى نباید ترك شود و توصیه تمام انبیاى الهى به امت هایشان بوده و در روز حساب رسى نیز اگر این عمل (نماز) مورد قبول واقع شود، سایر اعمال نیز مقبول مى افتد. خداوند در آیه هاى مختلف قرآن، بر وجوب نماز تصریح فرموده: (و أقیموا الصّلوة و ءاتوا الزكوة و أطیعوا الرسول لعلّكم ترحمون) و نماز را به پا دارید و زكات بدهید و پیامبر ]خدا[ را فرمان برید تا مورد رحمت قرار گیرید. «اقیموا» صیغه امر است و امر نیز بر وجوب دلالت مى كند و...
