چرا حواسمان نیست؟

ادامه پست قبل....

به نظر شما همین که خیلی از سازمانها و ادارات اومدن کانال درست کردن و بیشترِ اخبار رو از این طریق به گوش کارمنداشون و یا حتی بقیه مردم میرسونن، آیا خودش توی وابستگی به شبکه ها تأثیر نداشته؟ به نظر من که داشته! حتی تشویق هم میکنن که برین اونجا مثلاً فلان قرعه کشی هست و یا مثلاً مسابقه قراره برگزار کنه. خب به خاطر همینا هم یه عده ای میرن سراغ فلان شبکه اجتماعی. حتی شاید طرف زووور بزنه یه گوشی اندرویدی بخره که اینا رو نصب کنه و مدام استفاده کنه. عکس بگیره از فلان مراسم و بفرسته برا قرعه کشی. چند وقته این طور حرکات هم زیاد شده. البته اگه به این موضوع از یک زاویه دیگه نگاه کنیم، باید خدا رو شکر کنیم که یه نفر بابت این طور چیزا رو میاره به مثلاً تلگرام یا اینستا و نه به خاطر چیزای منفی و خاک بر سری!!!!! از این نظر کاملاً پذیرفتنیه و نباید منکرش شد...

یه مورد دیگه اینکه خیلی از رفاقتا هم فقط محدود شده به همین تلگرام!! بعضیا اصن براشون مهم نیست که شنیدن صدای طرف (حالا چه همسایه و چه اقوام و خویشان و چه دوست و رفیق) خیلی خیلی اثر مثبتی روی روحیه آدم داره. اون خوش و بش و ارتباط کلامی که برقرار بشه اصلاً جای چهار تا جمله تایپی رو نمیگیره به هیچ وجه. شبکه های اجتماعی از یک طرف نمیذارن که اون ارتباط بین دوستان از بین بره (یعنی مثلاً دوستای همکلاسیمونو گم نکنیم، یه رد پایی ازشون داشته باشیم/ چیزی که در زمان ما نبود. مثلاً الآن من خودم از خییییلی از بچه های دوران مدرسه بی اطلاعم و حتی نمیشناسمشون هم در بعضی موارد) و از طرفی باعث میشن که اون ارتباط با افراد مهم یه ارتباطِ با کیفیت نباشه. ارتباط حضوی و ملاقات حضوری مسلماً خیلی خیلی آرامش‌بخش‌تر و لذت‌بخش‌تره برای آدم، این اگه جاشو بِده به اون چت توی تلگرام اصلاً جالب نیست به نظرم.