
همشهری آنلاین/ امام علی (ع) به نقل از پیامبر (ص)، ابوذر را راستگوترین انسانها خوانده است. شاید این سخن پیامبر موجب شد تا صداقت ابوذر میان عرب ضربالمثل شود.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی حج، پیامبر (ص) به ابوذر غفاری علاقه داشت و او را از حواریان خود دانست و فرمود که بهشت در اشتیاق دیدار اوست. نیز وی را یکی از چهار کسی شمرد که خداوند او را فرمان داده تا آنان را دوست بدارد. هرگاه نزد پیامبر همراه گروهی حضور مییافت، ایشان وی را نزدیکتر از دیگر صحابه کنار خود جای میداد و در سخن گفتن به او رو میکرد. اگر او در جمع حاضر نبود، پیامبر از او خبر میگرفت. حتی گاه او را بر مرکب خود، پشت سر سوار میکرد.
زهد و پارسایی ابوذر موجب شد که پیامبر وی را به عیسی (ع) تشبیه کند. او در زندگی به حداقل ممکن قناعت میکرد و حتی از کسی هدیه نمیپذیرفت. وی در حقگویی سرآمد بود؛ چنان که حضرت علی (ع) او را همچون خود از کسانی میدانست که در راه خدا از سرزنش مردم نمیهراسند و این بر پایه پیمانش با پیامبر بود. از این رو، هرگز از بیان حق باز نایستاد و هنگامی که دستور خلیفه برای منع فتوا را به او ابلاغ کردند، سوگند یاد کرد که آنچه را از پیامبر (ص) شنیده، بیان خواهد کرد، گرچه خنجری بر حلق او نهند.
ابوذر سرانجام در ربذه، از منزلگاههای کاروانهای حج در طول تاریخ، در تنهایی و سختی همانگونه که پیامبر (ص) خبر داده بود، در کنار همسر یا تنها دخترش به سال 32ق. درگذشت و به دست کاروانی که از عراق میآمد و ابن مسعود و تنی چند از اصحاب آن را همراهی میکردند، تجهیز شد. مالک اشتر بر او نماز گزارد و وی را همان جا به خاک سپردند. اکنون اثری از مدفن وی نیست. پیشتر مسجدی به نام ابوذر بوده که گویا قبرش همان جا قرار داشته است. زیارت وی در ربذه از مستحبات شمرده شده است. از او نسلی نمانده است.
در برخی منابع کتابی با عنوان خطبه به ابوذر نسبت داده شده که حاوی شرح رخدادهای پس از پیامبر (ص) است. دهها حدیث از پیامبر گرامی (ص) به روایت او به ثبت رسیده است. احمد بن حنبل و سیوطی بسیاری از این احادیث را نقل کردهاند؛ از جمله روایتی که در آن آمده است: حفص بن معتمر، ابوذر را در کنار کعبه ملاقات کرد، در حالی که درِ کعبه را گرفته بود و ضمن معرفی خود، روایت معروف سفینه را از پیامبر نقل کرد که اهل بیت خود را مانند کشتی نوح دانست و مردم را به پیروی از آنان سفارش کرد و نیز این روایت که پیامبر گرامی (ص) مسجدالحرام را نخستین مسجد روی زمین خواند که مسجدالاقصی 40 سال پس از آن بنا شده است.