0
عضویت / ورود
چهارشنبه، 15 اسفند 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

 
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

با سلام خدمت همه کاربران عزیز راسخون

این تاپیک مربوط به شناخت انواع بیماری های پوست و مو می باشد

دوستانی که مطالب آموزنده ای در ای رابطه دارند در این تاپیک بنده را یاری دهند

با یاری کردن بنده در تاپیک هایی که با عنوان ( کاربران شرکت کنند )  هست گام بزرگی در انتخاب بهترین کاربر تالار خواهید برداشت

با تشکر
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:06 PM
تشکرات از این پست
siasport23 yasbagheri nazaninfatemeh hosinsaeidi farnaz_s
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

زونا ( هرپس زوستر)
بیماری زونا یک بیماری ویروسی است و ویروس آن همان ویروس آبله مرغان است که می تواند مدتها بصورت نهفته دربدن انسان بماند وزمانی بیماری زونا راسبب شود . البته هرکسی که آبله مرغان گرفته باشد دچار بیماری زونا نمی شود اما برای ابتلا به زونا حتما" فرد باید قبلا" با ویروس آبله مرغان تماس داشته باشد که این تماس می تواند منجر به بیماری آبله مرغان شود ویا بدون علائم بالینی باشد . بیماری زونا معمولا" در سنین میانسالی وکهولت رخ می دهد و درکودکان شایع نیست . شروع بیماری با درد ناحیه مبتلا است . درد زونا می تواند خفیف ویا شدید باشد . هرچه سن بیمار بالاتر باشد ؛ این درد شدیدتراست ودرسنین پایینتر می تواند فقط به شکل یک سوزش و گزگز رخ دهد . این درد ازحدود 4 روز قبل از بروز ضایعات پوستی شروع می شود وبه همین علت دراین زمان احتمال اشتباه درتشخیص بیماری زیاد است و بسته به محل بروز بیماری می تواند با درد قلبی ، آپاندیسیت ، ورم کیسه صفرا، سنگ کلیه ویا درد دیسک کمر اشتباه شود . محل شایع بیماری درناحیه سینه وپشت تنه می باشد اما درنواحی صورت ، گردن، کمر ، اندام تحتانی و اندام فوقانی نیز می تواند رخ دهد . ضایعات پوستی مختص بیماری به شکل دانه های آبدار وچرکی یا خونی در زمینه پوست قرمز است که معمولا" این ضایعات به شکل گروهی در کنارهم قرار گرفته اند . ضایعات پوستی ودرد بیماری در یک سمت بدن رخ می دهد وضایعات ازخط وسط بدن عبور نمی کند . درحقیقت توزیع ضایعات به شکل درماتومال است یعنی درمحل عصب دهی یک یا دوعصب مجاورهم رخ می دهد . گاهی ضایعات خیلی وسیع وگاهی خیلی محدود است ولی کلا" هرچه سن بیمار بالاتر باشد شدت بیماری ووسعت آن بیشتر است . واگیری ضایعات ازطریق راه تنفسی است وفرد درتماس اگرقبلا" با ویروس آبله مرغان درتماس نبوده ؛ دچار آبله مرغان می شود پس لازم است فرد مبتلا با کودکانی که آبله مرغان نگرفته اند کمترتماس داشته باشد . مدت وجود بیماری معمولا" حدود 4-3 هفته است که درصورت وجود درد شدید تحمل این مدت بسیار دشواراست . گاهی حتی این درد پس از بهبودی ضایعات پوستی به مدت شش ماه تا یکسال با شدت وضعف متفاوت ادامه می یابد . این درد می تواند به شکل سوزشی باشد ویا گاه حالت خنجری دارد یعنی مانند آن است که خنجری درآن قسمت فروکرده اند . حتی گاه تماس لباس فرد باپوست او باعث ایجاد حالت ناخوشایندی می شود که همه اینها بعلت التهاب عصب ناحیه مبتلا می باشد . چون دربیماری زونا درگیری پوست وعصب همراه هم وجود دارد وبه همین علت در درمان این بیماران از مشاوره با متخصصین محترم نورولوژی سود می بریم . درمان داروئی زونا به دوشکل موضعی و خوراکی می باشد . در درمانهای موضعی از داروهای خشک کننده مثل ائوزین ، ویوله دوژانسین ، محلولهای حاوی سولفات روی و.... جهت خشک کردن ضایعات آبداروتاولی استفاده می شود . درصورت وجود خارش می توان از داروهای ضد خارش موضعی مانند کالامین استفاده کرد . شستشوی ضایعات با آب و صابون بدون کندن آنها ایرادی ندارد . داروهای خوراکی ضد ویروسی مثل آسیکلوویر بعلت شدت بیشتر بیماری زونا نسبت به آبله مرغان دراینجا بیشتر کاربرد دارد ودرصورتی که شروع استفاده از این داروها در 48 ساعت اول بیماری باشد ؛ می توان تا حدی از شدت بیماری کاست . درد زونا را می توان با مسکنها تا حدی کنترل نمود اما درصورت ادامه درد به پس از بهبودی ضایعات پوستی می توان از داروهایی چون داروهای ضد افسردگی وداروهای دیگری که دربیماریهای اعصاب کاربرد دارند استفاده نمود . در صورت مزمن شدن درد پس از زونا ، آرامش بیمار و کاهش اضطراب اومی تواند در درمان بهتر نقش بسزائی بازی کند .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:08 PM
تشکرات از این پست
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

آلوپسی آره اتا ( طاسی منطقه ای )

دربیماری آلوپسی آره اتا یا طاسی منطقه ای یا طاسی سکه ای موهای منطقه ای از مناطق مودار بدن بطورناگهانی کاملا" می ریزد . این منطقه می تواند در ناحیه سر ، ریش ، ابرو، مژه و یا هرجای دیگربدن باشد . درموارد شدید بیماری تمام موهای سر می ریزد که به آن آلوپسی توتالیس می گویند ویا حتی موهای تمام بدن می ریزد که آن را آلوپسی یونیورسالیس می نامند . علت این بیماری به نظرمی رسد که فعالیت سیستم ایمنی برعلیه موهای فرد مبتلا باشد . گاهی همراه با ریزش موی منطقه ای ، تغییرات ناخنی خاصی نیز رخ می دهد که درتشخیص بیماری کمک کننده است . بیماری درهر سنی می تواند شروع گردد . شدت بیماری نیز می تواند کاملا" متفاوت باشد . البته برخی عوامل در تعیین شدت بیماری موثرند ، مثلا" اگر شروع بیماری در کودکی باشد و یا تمام سر را دربربگیرد ویا همراه با حساسیت پوستی سرشتی باشد ویا منطقه حاشیه ای پشت سر وبالای گوش را درگیر کند شدت بیماری بیشتر و مدت ابتلا طولانی تر می شود . مدت طول کشیدن این بیماری متفاوت است در موارد محدود اکثرا" در عرض چند ماه موها مجددا" رویش می کند . درابتدا موهای رویش کرده به رنگ سفید می تواند باشد که کم کم به رنگ عادی باز می گردد . برخی افراد بطور مکرر دچار این نوع ریزش مومی شوند که گاه ممکن است بطور وسیع تمام سر یا کل بدن رانیز مبتلا کند . والبته گاه نیز فردی فقط یکبار دچار این بیماری می شود و درعرض چند ماه نیز بهبودی یافته وهیچگاه نیز دوباره دچار این بیماری نمی شود . دراین بیماری موها به یکباره ریزش می کند وفرد درعرض یکی دوروز متوجه ریزش موی خود می شود . خیلی از افراد نیز توسط آرایشگر خود ازریزش موی منطقه ای خود آگاه می شوند . یکی ازعواملی که در ایجاد بیماری گفته می شود که نقش دارد اضطراب می باشد که البته بطور کاملا" علمی این مطلب ثابت نشده است . اما چون خیلی از بیماریهای پوستی می تواند با استرس تشدید شود احتمال تشدید این بیماری نیز با استرس وجود دارد و آرامش بیمار و واکنش غیراحساسی او نسبت به بیماری خود می تواند دردرمان نیز موثر باشد . درمان بیماری دراوایل شروع ریزش مو خیلی موثرنیست وسیربیماری باید به طرف ثبات برود وقطرمناطق ریزش موثابت بماند تا درمان نیز موثرواقع شود . درمانهای موضعی رایج شامل استفاده از استروییدها ومحرکهای ریزش مو مانند ماینوکسیدیل می باشد .داروهایی نیز وجود دارد که می توانند با ایجاد حساسیت جلدی باعث بهبودی بیماری شوند که این داروها توسط متخصص پوست می تواند تجویز واستفاده شود . درمانهای خوراکی مانند استرویید خوراکی با مقادیر بالا و داروهایی مانند متوترکسات نیز در درمان استفاده می شود اما بعلت ازمان بیماری وعوارض دارویی بهتر است جز در موارد خاص از این داروها استفاده نشود .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:08 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

آبله مرغان
بیماری آبله مرغان یک بیماری ویروسی شایع در میان کودکان می باشد .درمناطق معتدل 90% موارد این بیماری درکودکان زیر10 سال رخ می دهد ولی درمناطق حاره ای آبله مرغان بیماری سنین نوجوانی است . گاه شدت بیماری آنقدرخیف است که کسی متوجه آن نشده وفرد دربرابربیماری ایمنی پیدا کرده وباتماس مجدد نیزدچار آن نمی شود . دوره نهفته بیماری حدود دوهفته است .انتقال بیماری ازطریق تماس مستقیم با ضایعات وازراه تنفسی می باشد. ازحداقل 4 روز قبل از شروع ضایعات پوستی تا 5 روز پس ازشروع ضایعات واگیری وجود دارد . شروع بیماری می تواند با تب خفیف وسر درد و بیحالی باشد که معمولا" این علائم خفیف هستند . شدت بیماری بستگی به سن بروز داشته بطوری که دربزرگسالان شدت بیماری بیش ازکودکان است . پس ازعلائم عمومی ، ضایعات پوستی مشخص بیماری ایجاد می شود که بصورت ضایعات قرمز رنگی است که برروی آنها دانه های آبدار ریزی بروز می کند . محل اینها درتنه وصورت وسرمی تواند باشد . گروه گروه از این ضایعات بروز کرده ودانه های آبدارریز، چرکی شده وسپس خشک شده ودلمه سیاه رنگی ایجاد می کنند واین دلمه نیز می افتد ومعمولا" جوشگاه یا اسکار بجا نمی گذارد اما درمواردی که عفونت باکتریایی اضافه شود ویا ضایعه بزرگ باشد می تواند ضایعه فرورفته ای بجا بگذارد .ضایعات آبله مرغان می تواند خارش دار باشد که گاه این خارش بسیارآزاردهنده است . مدت بیماری معمولا" یکی دوهفته می باشد . احتمال بروز مشکلات داخلی مثل عفونت ریوی وکبدی ومغزی نیز در آبله مرغان وجود دارد که این احتمال درافرادی که از لحاظ سیستم ایمنی ضعیف هستند و بزرگسالان بیشتر است . درموارد خفیف بیماری می توان برای کاهش خارش ازداروهایی مانند کالامین استفاده نمود . ویا اگر خارش شدید باشد وباعث کنده شدن ضایعات گردد می توان از داروهای آنتی هیستامین خوراکی نیز استفاده نمود . درصورتی که عفونت باکتریایی پوستی ایجاد شده باشد ویا احتمال ایجاد آن با توجه به شرایط زندگی فرد زیاد باشد می توان از آنتی بیوتیکهای موضعی ویا خوراکی نیز استفاده کرد . محیط زندگی فرد نباید خیلی گرم باشد زیرا دیده شده درمحیط گرم تعداد ضایعات بیمار بیشتر شده است . درمورد حمام رفتن توصیه می شود که در حمام از کیسه ولیف زبر استفاده نشود تا حتی المقدور ضایعات کنده نشده تا اسکار بیشتری بجا نگذارند . اما شستشوی بدن با آب ولرم هیچگونه عوارضی برای بیمار دربرندارد . درمورد دادن مسکن ها به بیمار باید دقت نمود که از آسپیرین نباید استفاده نمود زیرا خطر ایجاد یک عارضه کبدی مغزی را افزایش می دهد . این عارضه با استفراغ های مکررو شدید همراه است که درصورت بروز چنین حالاتی حتما" باید با پزشک معالج تماس گرفت و او را درجریان وضعیت بیمار قرارداد . داروهای ضد ویروس مثل آسیکلوویر درصورتی که دراوایل شروع بیماری استفاده شود می تواند درکاهش شدت بیماری موثر باشد . وچون بیماری بسیار واگیرداربوده ودرخانواده احتمال بروز بیماری درکودکان زیاد است می توان به محض شروع بیماری دارو را نیز شروع نمود اما باید به خاطر داشت که آبله مرغان درکودک سالم نیاز زیادی به دارو ندارد وبیماری خودبخود بهبود می یابد . در مورد محل بجا مانده ازضایعات آبله مرغان می توان ازروشهایی مانند میکرودرمابریژن ، جراحی ، تزریق مواد پرکننده ولیزر درمانی استفاده نمود .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:09 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

پسوریازیس
بیماری پسوریازیس یا داء الصدف بیماری التهابی مزمن پوست می باشد که علت دقیق آن هنوزمشخص نمی باشد اما دخالت عامل ژنتیک دربروزآن قطعی است . دربیماری پسوریازیس تکثیرسلولهای پوستی سریعترانجام شده وهمین امرموجب پوسته ریزی می باشد . اما علت اصلی این تکثیرسریعترسلولی هنوزمشخص نمی باشد . تقریباً ازهرسه نفری که دچاراین بیماری هستند یک نفرازآنها دارای خویشاوندی است که اوهم دچاراین بیماری می باشد . برخی عوامل مانند داروهایی نظیرکلروکین ،داروهای بتا بلوکروبرخی داروهای ضدافسردگی وهمینطوربرخی بیماریهای عفونی نظیرگلودرد استرپتوکوکی ،صدمات واسترسها درشروع یا تشدید بیماری نقش دارند . سن بروزبیماری درهرسنی می تواند باشد اما اگرشروع بیماری درسنین کودکی باشد احتمال شدیدتربودن بیماری بیشتر است . درمورد سابقه خانوادگی نیز درصورت وجود سابقه بیماری درافراد خانواده معمولاً بیماری شدیدتروطولانی تراست .

ضایعات پوستی بیماری پسوریازیس به شکل برجستگیهای نسبتاً وسیع قرمزرنگ همراه پوسته های لایه لایه ونقره ای بیشتردرروی زانوها وآرنجها می باشد . البته محل بیماری می تواند درسر، تنه ، کف دست وپا ، زیربغلها ، کشاله ران وناحیه تناسلی هم باشد . گاهی نیزبیماری پسوریازیس درتمام بدن بروزمی کند که به آن اریترودرمی یا درماتیت اکسفولیاتیو هم می گویند . درمواقعی که بیماری درچینهای بدن مانند کشاله ها وزیربغلها رخ می دهد به آن نوع معکوس بیماری می گویند که درمردان سنین میانی وپیری بیشتررخ می دهد . ضایعات پسوریازیس حدود کاملاً مشخص داشته ودرصورت کشیدن روی پوسته ها با یک آبسلانگ پوسته ها برداشته شده ومنظره شبنم خونی ایجاد می شود که خونریزی به شکل قطره قطره می باشد وازنشانه های بیماری پسوریازیس می باشد . ضایعات پوستی می تواند خارش داربوده ویا آنکه خارش نداشته باشد وبه نظر می رسد خارش بیشتربا استرس بیمار درمورد بیماری خود ارتباط دارد . گاهی نیزدرمانهای نادرست بیماری باعث خارش می باشد . نوعی ازبیماری پسوریازیس هم وجود دارد که به آن نوع پوستولرمی گویند وبا دانه های کوچک چرکی تظاهرمی کند که این دانه ها هم به یکدیگروصل شده ومناطق وسیعی چرکی ایجاد می کند که این چرک بدون میکروب بوده وفقط به علت التهاب ایجاد شده است . این نوع بیماری خوشبختانه نادربوده زیرا دراین نوع پسوریازیس که بیشترافراد بزرگسال را درگیرمی کند احتمال خطربرای حیات فرد نیزوجود دارد . نوع دیگرپسوریازیس نوع قطره ای می باشد که بیشتردرکودکان ونوجوانان رخ داده و اغلب به دنبال یک عفونت استرپتوکوکی گلو ایجاد شده وبا لکه های متعدد شبیه سکه وبه رنگ صورتی درتنه خود رانشان می دهد . این علائم درعرض 4تا6 ماه ازبین می رود ودوباره هم عود نمی کند اما دربیش ازنیمی ازموارد بعدها نوع دیگری ازپسوریازیس دراین افراد عود می کند. اما شایعترین نوع پسوریازیس همان نوع پلاک می باشد که نوع معمول بیماری بوده ودرآن ضایعات پوستی محل برجستگیهای استخوانی آرنج وزانووقوزک پا وجود دارد . سیراین نوع بیماری خیلی قابل پیش بینی نیست . گاه ممکن است بیماری به یکباره بهبود یافته وتاسالها بروز نکند وگاه نیزمدتهای طولانی بیماری بصورت رفت وبرگشتی باقی می ماند . تغییرات ناخنی هم دربیماری پسوریازیس می تواند بروز کند که به شکل تغییررنگ ، ضخیم شدن ،جدایی صفحه ازبسترناخن، ایجاد لکه های قرمزویا زرد برروی صفحه ناخن وازهمه شایعترفرورفتگیهای شبیه جای فرورفتن سوزن درروی صفحه ناخن می باشد . گاهی بیماری پسوریازیس همراه تورم والتهاب مفاصل می باشد که این حالت بیشتردرموارد شدیدتروطولانی ترپسوریازیس وبیشتردرمفاصل کوچک دست رخ داده ونیازبه بررسی ودرمان توسط متخصص روماتولوژی دارد .



درمان

ابتدا باید نوع بیماری پسوریازیس ازلحاظ شدت تعیین شود درصورتی که بیماری خیلی خفیف باشد حتی می توان اصلاً اقدام به درمان نکرد وتنها ازکرمهای نرم کننده جهت رفع خشکی بیماری استفاده نمود . اما درصورتی که نیاز به درمان احساس شود می توان ابتدا ازداروهای موضعی استفاده نمود که این داروها شامل داروهای استروییدی ، کول تار، آنترالن ، آنالوگهای ویتامین د مانند دیوونکس وداروهای ضد التهاب جدیدترمانند پیمکرولیموس می باشد . هرکدام ازاین داروها می تواند همراه با عوارضی باشد که باید حتماً تحت نظرمتخصص پوست مصرف شوند وهرازچندگاهی بیمارازلحاظ عوارض دارویی بررسی گردد. برای درمان موارد شدیدتربیماری می توان ازداروهای خوراکی مانند نئوتیگازون ، متوترکسات و سیکلوسپورین استفاده نمود که این داروها با عوارض بیشتری همراهند ونیازبه بررسیهای آزمایشگاهی مختلفی درابتدا ودرحین درمان دارند . ازروش نوردرمانی نیزمی توان استفاده کرد که این روش یا با استفاده ازداروی پسورالن خوراکی وتابش نورماوراء بنفش به پوست بوده ویا تنها با استفاده ازنورماوراء بنفش می باشد ونیازبه دستگاههای مولد این نور دارد . ازلیزردرمانی نیزمی توان برای درمان مناطق کوچک دچارپسوریازیس استفا ده نمود که لیزرمورد استفاده نوع اگزایمر می باشد ودرمان با آن نیازبه جلسات متعدد دارد . درمانهای جدیدتری نیزبرای بیماری پسوریازیس مطرح است که هنوزبه شکل رایج استفاده نمی شود وبعلت قیمت بالای آنها استفاده ازاین نوع داروها درطولانی مدت کمترامکان پذیرمی باشد .

اما با وجود تمام این درمانها بیماری پسوریازیس یک بیماری صعب العلاج می باشد که درمانها تنها شدت بیماری را کاهش داده اما بیماری رابطورقطعی ازبین نمی برند . اما همین کاهش شدت بیماری می تواند باعث شود تا بیماربا راحتی بیشتری به زندگی خود ادامه دهد . ازجمله عوامل مهم درشدت یافتن بیماری استرس می باشد که با کاهش این استرس نیزبیماری شدت کمتری می یابد . یکی ازعوامل ایجاد این استرس خود بیماری ونگرانی ازواگیرداربودن آن می باشد که باید به بیماران خاطرنشان نمود که این بیماری هیچگونه واگیری نداشته وازلحاظ ارثی بودن نیزاحتمال ابتلا فرزندان به آن کم است . اما بهرحال بروزضایعات بخصوص درمناطق درمعرض دید برای بیمارایجاد ناراحتی ونگرانی می کند که می توان با اقدام به درمان درکاهش ضایعات موثربود .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:09 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

اريتم مولتی فرم

اريتم مولتی فرم يك حالت واكنشی به يكسری از بيماريهای عفونی و يكسری از داروها مي باشد كه باعث اشكال بالينی مختلفی مي شود . از جمله عوامل عفونی باعث اين بيماری می توان به تب خال اشاره نمود كه شايعترين عامل عفونی ايجاد كننده اين بيماری می باشد . البته بيماريهای عفونی ديگری نيز مانند ارف (orf) و پنومونی های بعلت مايكوپلاسما نيز می تواند باعث اين بيماری شود . در ميان داروها شايعترين عامل اين بيماری سولفوناميدها می باشد كه درميان آنها كوتريموكسازول بيشتر می تواند باعث اين بيماری گردد . داروهای ديگر نظير داروهای پيشگيری كننده از بارداری ، برخی ديگراز آنتی بيوتيكها نظير تتراسيكلينها نيز مي توانند باعث اين بيماری گردند . اريتم مولتی فرم با ضايعات پوستی به شكل هدف مشخص می شود واين ضايعات اصلی ترين ومشخص ترين ضايعات اين بيماری می باشد . البته گاهی نیزضایعات پوستی به اشکال مختلف دیگری مانند برجستگیهای قرمزرنگ ویا حالت خونمردگی پوستی ویا دانه های آبدارکوچک وبزرگ پوستی نیزبروزمی کند . نام این بیماری نیزبه همین علت که اشکال مختلف بالینی دارد اریتم مولتی فرم می باشد که به معنی قرمزی چندشکلی است . محل اين ضايعات بيشتر درپشت دست وپا ، آرنج وزانوها ، ساق پا وساعدها بوده ومي توانند همراه خارش وسوزش پوست نیزباشند . فرم شدید این بیماری را استیون جانسون هم می گویند که دراین حالت ضایعات دلمه ای شکل تیره لبها به همراه ضایعات زخمی شدید مخاط دهان وگاهی چشم نیزوجود دارد . این فرم بیماری گاه خطرناک بوده ولازم است که بیماردربیمارستان بستری شده ودرمانها بشکل وریدی جهت وی تجویزگردد. دراستیون جانسون به سلامت کلیه های بیمارنیزباید بطورویژه دقت نمود تا دراثربیماری مشکلی برای این اعضای مهم بدن ایجاد نشود . خوشبختانه موارد شدید اریتم مولتی فرم نسبتاً نادربوده وبیشتربا موارد خفیف این بیماری مواجه می شویم .


درمان اریتم مولتی فرم خفیف استفاده ازدرمانهای نگه دارنده مانند ضدخارشهای موضعی وخوراکی (درصورت خارش داشتن ضایعات) می باشد ومی توان به بیماراطمینان داد که بیماری بطورخودبخود درعرض حدوداً 4هفته بهبود می یابد . اما درمورد اشکال شدید بیماری همانطورکه گفته شد گاه نیازاست که بیماردربیمارستان بستری گردد . دراین موارد می توان ازکورتونهای خوراکی نیزاستفاده نمود تا التهاب ضایعات کمترگردد اما باید توجه داشت که بعلت استعداد بیماربه ابتلا به بیماریهای عفونی حتماً وجود عفونتهای مختلف رد شود وسپس به کورتون درمانی اقدام نمود زیرا کورتونها خود می توانند باعث تشدید بیماری عفونی گردند . اکثراً دراین بیماری پرستاری خوب مهمترازنوع درمانها می باشد ومانند بیماران دچارسوختگی باید ازاین بیماران مراقبت بعمل آید .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:10 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

زوائد گوشتی (skin tag)
زوائد گوشتی ، ضایعاتی است که درافراد میانسال ومسن بخصوص درناحیه گردن ، زیربغل، قسمتهای فوقانی تنه و پلکها دیده می شود . این ضایعات بشکل یک برجستگی گوشتی ونرم با اندازه های مختلف به رنگ پوست ویا تیره ترمی باشد . ازعوامل مستعد کننده به ایجاد این ضایعات می توان به چاقی ، حاملگی ، یائسگی ، بیماریهای هورمونی مانند آکرومگالی اشاره نمود اما گاهی بدون وجود هیچکدام ازاین عوامل نیزاین ضایعات بروز می کند . زوائد گوشتی هیچگونه ناراحتی بجزازلحاظ زیبایی برای فرد ایجاد نمی کند تنها گاهی که این ضایعات برروی پایه خود پیچ می خورند ویا اینکه توسط خود فرد با نخ بسته می شوند می توانند سبب پرخونی ضایعه والتهاب ودرد شوند . گاه این زوائد گوشتی به تعداد خیلی زیاد بخصوص درافراد چاق ودرناحیه تنه بروزمی کند که باعث ناراحتی فرد می شود . بیشترحجم این زوائد گوشتی را چربی تشکیل می دهد وبا آنکه دربرخی تحقیقات ویروسهایی دراین ضایعات پیدا شده اما نمی توان این زوائد را زگیل محسوب نمود که یک بیماری ویروسی پوستی همراه با ضایعات شبیه این زوائد گوشتی است . بروز زوائد گوشتی می تواند ارثی باشد اما مسری نیست وبروز آن دریک خانواده بیشتربا ارث درارتباط است .

 

درمان : درصورتی که این زوائد گوشتی فرد را آزارندهد می توان آنها را به حال خود رها کرد وبه درمان آنها نپرداخت . اما درصورتی که نیازبه درمان باشد می توان ازروشهای تخریبی مانند کوتر، امواج رادیوفرکوئنسی ، بریدن ضایعات با تیغ جراحی وکرایوتراپی استفاده نمود . درهمه این روشها باید دقت نمود که زوائد گوشتی را به اندازه ای ازبین برد که نه تکه ای ازآن باقی بماند ونه آنکه باعث ایجاد جوشگاه شود . گاهی زوائد گوشتی پایه پهنی داشته وبعلت خونریزی پس ازبرداشتن ضایعات ناچارمی شویم که ازبخیه زدن پوست استفاده نماییم . البته این مورد کمترپیش می آید ومعمولاً به بریدن ضایعات وسوزاند ن محل خونریزی می توان اکتفا نمود . درازبین بردن زوائد گوشتی لزومی به استفاده ازلیزرنیست وبه علت هزینه بیشتر استفاده ازلیزر ، می توان با همان روشهای ساده گفته شده به درمان این ضایعات پرداخت وباید به خاطرداشت که درهردرمانی بهتراست ازروشهای ساده تر شروع نمود ودرصورت عدم اثربخشی به درمانهای پیچیده تراقدام نمود . درمورد استفاده ازنخ وبستن پایه زوائد گوشتی با هدف ازبین بردن ضایعات بهتراست که این کارانجام نشود زیرا گاهی با بستن نخ خون ورودی به زائده گوشتی متوقف نشده اما جلوی خروج خون ازضایعه گرفته می شود ودرنتیجه تجمع خون درضایعه رخ داده وهمین امرموجب دردناک شدن والتهاب ضایعه وگاهی حتی عفونی شدن آن می شود لذا توصیه می شود ازاین عمل خودداری شود .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:11 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

تب خال ( هرپس سیمپلکس )
بیماری تب خال یک بیماری ویروسی است که اکثرا" اولین تماس با این ویروس درکودکی رخ می دهد که دراین زمان معمولا" به شکل بدون علامت بوده اما گاه می تواند به شکل یک بیماری حاد رخ دهد . دراین صورت کودک دچار تب ، بد حالی ،ضایعات پوستی ومخاطی دراطراف وداخل دهان می شود . ضایعات پوستی به شکل دانه های آبدارکوچک درزمینه پوست قرمز بوده وضایعات مخاطی نیز به شکل قرمزی زخمی شده مخاط همراه سوزش ودرد می باشد . ضایعات پوستی معمولا" بصورت گروهی می باشند . کودک مبتلا بعلت درد موقع غذا خوردن ممکن است از این کار امتناع کند ویاحتی بعلت درد موقع فروبردن آب دهان ، دچار ریزش آب دهان از کناره دهان خود بخصوص در شبها گردد . گره های لنفاوی زیرفکی نیز متورم وبزرگ می شوند . این بیماری حاد خودبخود درعرض حدود یک هفته بهبود می یابد وبجز درمانهای معمولی به اقدام خاصی نیاز ندارد . ویروس تب خال درگره های عصبی ناحیه بصورت غیرفعال باقی مانده وممکن است بعدها به شکل عود تب خال بروز کند که همان تب خال معمولی است که خیلی از مردم دچار آن هستند . این حالت ممکن است بارها تکرار شود بطوری که حتی گاه ماهی یکبار فرد دچاراین حالت می شود اما معمولا" سالی دو بار رخ می دهد . عود تب خال با حالت سوزش وگزگزناحیه اطراف دهان شروع می شود وسپس ضایعات دانه ای آبدارگروهی ایجاد می شود و درعرض حدود یکهفته تا 10 روز نیز بهبود می یابد واسکارنیز بجا نمی گذارد . البته درصورتی که عفونت باکتریال ایجاد شود احتمال آن هست که اسکار یا پررنگی پوست نیز بجا بگذارد . باید توجه داشت که درعود تب خال برخلاف تب خال اولیه ضایعات مخاطی رخ نمی دهد . محل بروز عود تب خال می تواند دراطراف چشم ، گونه ، بینی ویا حتی درمناطقی غیر ازصورت مانند ناحیه کمر نیز باشد . یک نوع تب خال هم بطورمکرردرناحیه گوش کشتی گیران رخ می دهد . عود تب خال درسنین جوانی بیشتر روی می دهد وبا بالا رفتن سن از تعداد عود بیماری کاسته می شود . عواملی که باعث عود تب خال می شوند شامل اضطراب ، ترس ، تب ، کابوس شبانه ، آفتاب شدید، سوز وسرمای شدید، دوره های هورمونی خانمها و اعمال درمانی زخمی کننده پوست می باشد . که جهت پیشگیری درچنین مواردی می توان قبل از واقعه عامل عود ، ازدرمانهای خوراکی ضدویروس استفاده نمود . درمان درموارد اولیه تب خال دهانی شامل مسکن ها ، دهان شویه ها ودرمانهای ضد ویروسی خوراکی مانند آسیکلوویر می باشد . درعود تب خال معمولا" نیازی به درمان خاصی نیست وضایعه خودبخود بهبود می یابد اما درصورت نیاز به درمان می توان از پماد های ضدویروسی مانند آسیکلوویر ودرصورت بروز عفونت باکتریایی ازپماد موپیروسین استفاده نمود . درمورد داروهای موضعی ضدویروسی باید خاطرنشان ساخت که درصورت استفاده زودرس یعنی به محض شروع سوزش ناحیه می توانند تا حدی اثرداشته باشند درغیر این صورت اثرآنها بسیار کم می شود . استفاده از کمپرس سرد تا حدی از التهاب و ورم ناحیه کم می کند . درصورت صلاحدید پزشک معالج گاهی از استروییدهای موضعی قوی درکاهش التهاب تب خال استفاده می شود که با توجه به خطرات این درمان درناحیه اطراف چشم دراین ناحیه باید از به کار بردن این داروها خودداری نمود .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:11 PM
تشکرات از این پست
hassan_m yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

 

بیماری گال

بیماری گال یک بیماری پوستی بعلت آلودگی انگلی با یک نوع حشره میکروسکوپی از جنس مایت می باشد . این نوع مایت جنس نر و ماده دارد که نوع ماده برای انسان بیماریزا است . این حشره با نقب زدن درلایه های سطحی پوست سعی می کند تا دراعماق این کانالها تخمگذاری کند وبا این کار نسل خود را بقا بخشد . واکنش بدن انسان به این حشره به شکل خارش شدید می باشد که همین خارش باعث می شود تا تعداد این مایت درنوع معمولی بیماری گال بیش از 12 تا 14 عدد نشود . واین بعلت خاراندن وکندن پوست توسط بیمارمی باشد که نقبهای ایجادی را نیز تخریب می کند . از زمانی که مایت روی پوست قرار می گیرد تا زمانی که خارش شروع می شود حدودا" 3 تا 4 هفته طول می کشد . بنابراین برای آنکه بدانیم فرد چگونه دچار بیماری شده باید ازحدود یکماه قبل از بروز خارش به بررسی بپردازیم . بیماری گال توسط تماس مستقیم با فرد مبتلا (مثل تماس جنسی) ویا تماس با حوله ، پتو و لباس بیمار سرایت می کند . دست دادن معمولا" باعث سرایت نیست اما دست به دست دادن طولانی می تواند باعث سرایت شود . در خوابگاه ها، سربازخانه ها ، مراکز بهزیستی نگهداری معلولین وسالمندان احتمال سرایت ازفردی به فرد دیگر و ابتلای تعداد زیادی از افراد هست . حتی در بیمارستانها گاهی این بیماری می تواند شیوع یابد.

علائم بیماری گال شامل سه دسته علائم است :

1- علائم بعلت خود مایت : کانالهایی که مایت عامل بیماری درپوست ایجاد می کند توسط فرد آشنا با بیماری قابل شناسایی است این کانالها بیشتر دربین انگشتان دست ، مچ دست ، ساعد ونواحی تناسلی قابل مشاهده است .

2- علائم بعلت واکنش بدن به مایت : این ها شامل برجستگیهای قرمز شدیدا" خارش دار در نواحی تناسلی ، کمر ، رانها و زیر بغل است که این برجستگیها می تواند بزرگ ویا کوچک باشد .

3- علائم بعلت خاراندن پوست توسط فرد بیمار : دراثر خاراندن پوست خراشیدگیهایی ایجاد می شود که معمولا" خطی است وگاهی اینها دچار عفونت ویا حساسیت پوستی نیز می شود که همه اینها دراثر خارش شدید بیماری ایجاد شده است وبا آنکه علامتی اختصاصی نیست اما در تشخیص بیماری کمک کننده می باشد .

خارش بیماری گال بسیار شدید است بطوری که اجازه خواب راحت به بیمار نمی دهد . خارش شبها وبا گرم شدن پوست بیشتر می شود و حمام گرم نیز خارش را تشدید می کند . خارش بیماری گال با کندن پوست توسط بیمارمبتلا همراه است ومعمولا" مالیدن پوست خارش را التیام نمی بخشد . درچنین خارشهایی حتما" باید پزشک معالج به فکر بیماری گال باشد تا هم فرد بیمار را ازبیماری نجات دهد وهم افراد خانواده اورا از ابتلای به این بیماری محافظت کند .

تشخیص بیماری گال اکثرا" به صورت بالینی وبا شرح حال دقیق و دیدن علائم ذکر شده است اما گاهی نیاز است تا با آزمایش از پوست بیمار به تشخیص بیماری برسیم . آزمایش بیماری گال یک آزمایش مستقیم میکروسکوپی با استفاده ازخراشیدن کانالهای پوستی است که در زیر میکروسکوپ خود مایت یا اجزای آن ویا تخم ویا مدفوع آن قابل رویت بوده وبدین وسیله تشخیص قطعی می شود . البته این آزمایش باید توسط فردی گرفته شود که با این بیماری آشنایی کافی دارد ودرنمونه گیری نیز ازتبحر لازم برخوردار باشد .

درمان بیماری گال توسط داروهای موضعی می باشد که معمولا" تمام بدن از گردن به پایین با دارو آغشته شده ویک شب تا صبح روی پوست می ماند وصبح شسته می شود این کار دوبار به فاصله یک هفته انجام می شود ومعمولا" پس از سه تا چهارهفته پس از درمان نیز خارش رفع می شود . داروها شامل گاما بنزن هگزا کلراید ، پرمترین ، مالاتیون ، کروتامیتون ، بنزیل بنزوات و سولفورمی باشد که درمورد نحوه درمان با آنها باید با پزشک معالج مشورت نمود . زیرا روشهای درمانی با آنها گاهی متفاوت است . درزنان حامله ویا مادران شیرده وکودکان زیر 2 سال نباید از گاما بنزن استفاده نمود . این دارو خطرمسمومیت عصبی داشته لذا درمبتلایان به بیماریهای عصبی فعال مانند صرع نیز نباید استفاده شود . دراین موارد می توان از داروهای کم عارضه تر مانند کروتامیتون استفاده نمود .

گال در شیرخواران کمی با بزرگسالان متفاوت است . دراین سنین زیربغل و کف دست وپا دچارضایعات قرمز برجسته شده وگاهی سروصورت نیز مبتلا می شود درصورتی که دربزرگسالان سروصورت معمولا" مبتلا نمی گردد .

یک نوع گال هم به نام گال دلمه دار وجود دارد که در افرادی رخ می دهد که به علتی خارش را درک نمی کنند ویا قادر به خاراندن نیستند (مثلا" درافراد ناتوان ، سندرم داون و فلج اندامها ) دراین موارد تعداد مایت درپوست فرد مبتلا به میلیونها عدد می رسد وضایعات پوستی نیز به شکل برجستگیهای پوسته دار درروی قوزک پا ، آرنج ، زانو ومچ دست می باشد . تشخیص این نوع گال مشکلتر بوده وگاه با بیماریهای دیگر مانند اگزما و پسوریازیس اشتباه می شود . درمان این نوع گال علاوه بر گاما بنزن ، استفاده از داروهای موضعی کم کننده ضخامت لایه شاخی ( کراتولیتیک ) است .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:12 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

زرد زخم
بیماری زرد زخم یک بیماری به علت باکتری استرپتوکوک یا استافیلوکوک ویا هر دو می باشد . این بیماری بیشتر در کودکان ونوجوانان شایع است وفصل شیوع آن تابستان می باشد . ضایعات به شکل دلمه های زرد عسلی رنگ می باشد که برروی پوست قرمز وزخمی شده قراردارد که این دلمه ها به راحتی کنده می شوند .اکثرا" این ضایعات برروی صورت و بخصوص اطراف دهان وبینی قرار دارند . گاهی این بیماری برروی یک بیماری دیگر مثلاگزما یا تب خال یا آبله مرغان اضافه می شود . انتقال بیماری ازطریق تماس مستقیم ویا تماس با حوله و وسایل شخصی فرد بیمار است . معمولا" درخانواده این بیماری می تواند از کودکی به کودک دیگر انتقال یابد . این بیماری دونوع دارد که یکی تاولی ودیگری غیر تاولی است . درنوع غیر تاولی عامل بیماری بیشتر یک نوع باکتری به نام استرپتوکوک است ودرنوع تاولی نیز اکثرا" عامل استافیلوکوک است . البته گاهی نیز بخصوص درموارد طول کشیده احتمال وجود هردوعامل درضایعات وجود دارد . ضایعات نوع تاولی که تقریبا" مختص کودکان است به شکل تاولهای ریزودرشتی است که با کنده شدن سقف تاولها ، سطح قرمزی بجا می ماند که با پیوستن این سطوح به هم احتمال دارد مناطق وسیعی رانیز درگیر کند . یک نوع این بیماری به شکل خیلی وسیع بروز کرده که عامل آن یک نوع استافیلوکوک است که سم (توکسین ) ترشح می کند . این سم با ازبین بردن لایه های سطحی پوست باعث می شود که همانند سوختگی تمام بدن بدون پوست ودرمقابل عفونتها بی حفاظ گردد .

البته خوشبختانه این نوع بیماری خیلی ناشایع است و تنها درشیرخواران و افراد با سطح ایمنی پایین یا دچار بیماری کلیوی پیشرفته رخ می دهد . درمان زردزخم معمولی وغیرتاولی تنها شستشو با صابونهای ضد باکتری واستفاده از پمادهای موضعی آنتی بیوتیکی است . البته درموارد شدید ووسیع از آنتی بیوتیکهای خوراکی نیز می توان استفاده نمود . درمورد بیماری زرد زخم تاولی استفاده از آنتی بیوتیکهای خوراکی ودرموارد شدید حتی تزریقی ضروری است . چون بیماری از طریق وسایل شخصی فرد نیز انتقال می یابد پس جدا نمودن این وسایل نیز درپیشگیری از بیماری کمک کننده است . یک نوع بیماری شبیه زرد زخم نیز هست که نامش اکتیما (echtyma) است ودراین حالت درزیر دلمه های مشخصه بیماری زخمی نسبتا" عمیق وجود دارد که همین زخم باعث ایجاد اسکار یا جوشگاه پس از بهبودی بیماری می شود؛ درصورتی که بیماری زرد زخم معمولا" 7 تا 10 روزه بدون اسکار بهبود می یابد . دراکتیما تب وبیحالی و بزرگی غدد لنفاوی ناحیه مبتلا نیز می تواند رخ دهد که دربیماری زرد زخم چنین مواردی معمولا" وجود ندارد . درمان اکتیما نیز استفاده از آنتی بیوتیکهای خوراکی است. چون عامل ایجاد زرد زخم معمولا" به پنی سیلین مقاوم است لذا لازم است دردرمان از آنتی بیوتیکهای دیگرمانند کلوکزاسیلین ودی کلوکزاسیلین وسفالکسین به تشخیص پزشک معالج استفاده نمود . برداشتن دلمه های مشخصه بیماری نیز در درمان موثر است که این کار را می توان با خیساندن دلمه ها توسط کمپرس گرم انجام داد . استفاده از حمام بتادین نیز می تواند کمک کننده باشد البته به شرطی که فرد نسبت به این ماده واکنش حساسیتی نداشته باشد وغلظت بتادین نیز کاملا" حساب شده باشد .
پنج شنبه 28 بهمن 1389  1:13 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

کهیر

کهیر برجستگی شدیداً خارش دارپوست می باشد که ممکن است قسمت کوچکی ازپوست بدن ویا تمام بدن را فراگیرد . این برجستگی پوست به رنگ قرمزویا صورتی می باشد . گاهی چندین قسمت کوچک کهیربه هم متصل شده وقسمتهای بزرگی را ایجاد می کنند .ضایعات کهیرمعمولاً چند دقیقه تا چند ساعت بیشتردوام ندارد . اگربیماری کهیرکمتراز2 ماه طول کشیده باشد آن را کهیرحاد واگربیش ازآن طول بکشد آن را کهیرمزمن می نامیم . گاهی کهیرهمراه با ورم زیرپوست یا آنژیوادم رخ می دهد که این حالت بیشتر درلبها وپلکها می تواند رخ دهد . کهیرمی تواند براثریک واکنش آلرژیک به برخی غذاها یا داروها یا گرده گیاهان ویا نیش حشرات رخ دهد . درکهیرحاد پیدا کردن علت معمولاً مشکل بوده ونیازی به آزمایشات پیچیده جهت این کارنیست . اما درکهیرمزمن می توان اقدام به بررسی آزمایشگاهی نمود تا علت پیدا شود که در90 درصد موارد نیزعلتی پیدا نمی شود زیرا کهیرمزمن اکثراً ازنوع ایدیوپاتیک ویا بدون علت واضح است . گاهی علت کهیرفیزیکی می باشد مثلاً گرما ، سرما ،آفتاب، فشاربرروی پوست،تماس با آب، ارتعاش پوست،ورزش وتعریق همه وهمه می توانند دربرخی افراد مستعد ایجاد ضایعات کهیری نمایند که درصورت تشخیص علت می توان با پرهیز ازشرایط ایجاد کهیر، بروز آن را تا حدی کنترل نمود . بیماری کهیردرهرسنی می تواند رخ دهد وگاه سالها طول می کشد تا بطورکامل بهبود یابد اما اکثراً درعرض 2سال برطرف می شود که البته احتمال عود بیماری نیزوجود دارد . خارش بیماری کهیرمی تواند بسیارشدیدبوده وباعث گردد که فرد ازفعالیتهای روزمره خودبازبماند . گاه کهیرعلامتی ازحالت آنافیلاکسی یا حساسیت حادوشدید می باشد که نیازبه درمان اورژانسی دارد . دربین بیماریهایی که می توانند باعث کهیرمزمن شوند می توان به عفونتهای مختلف ، بیماریهای تیرویید ، بیماریهای کلاژن واسکولاروبدخیمی ها اشاره نمود . دربین عفونتها می توان از هپاتیت ، منونوکلئوزعفونی، عفونتهای باکتریال سینوسها ، دندانها، کیسه صفرا و دستگاه ادراری نام برد .ازبین داروهای موثردرایجاد کهیرمی توان به آسپیرین وداروهای دیگرضد التهاب غیراستروییدی و انواع آنتی بیوتیکها ازجمله پنی سیلین ها اشاره نمود. البته داروها به دوروش می توانند باعث کهیر شوند یکی از راه ایجاد واکنش آلرژیک مانند آلرژی به پنی سیلین ودیگری ازطریق آزاد سازی مستقیم هیستامین که مدیاتوراصلی کهیر می باشد وآزادسازی این ماده ازسلولها باعث ایجاد علائم کهیرمی گردد. ازجمله داروهایی که با این روش ایجاد کهیرمی کنند می توان به کورار، پلی میکسین و مخدرها اشاره نمود .

درمان

تنها راه قطعی دردرمان کهیر، تشخیص وپیشگیری ازتماس با علت محرکه ایجاد آن می باشد . ازتماس با عوامل باعث شدت بیماری نیزباید پرهیزنمود . ازجمله این عوامل می توان به داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی، غذاهای آماده ، افزودنیهای خوراکی ، گوجه فرنگی ، توت فرنگی، آجیلها وشکلات اشاره نمود . ازلوسیونهای ضدخارش مانند کالامین یا داروهای حاوی منتول یا فنول جهت کاهش خارش می توان استفاده نمود . داروهای آنتی هیستامین خوراکی مانند هیدروکسی زین ، ستیریزین ، لوراتادین ، سیپروهپتادین ، داکسپین، سایمتیدین ، رانیتیدین وداروهای مانع آزادسازی هیستامین مانند کتوتیفن ازجمله داروهای خوراکی هستند که دردرمان کهیراستفاده می شوند وبا کنترل وضعیت بیمارمی توان به مقدارمناسب داروبرای هربیمارپی برد . درموارد خیلی شدید وحاد می توان ازداروهای استروییدی تزریقی نیزاستفاده نمود که هیدروکورتیزون کم عارضه ترین این نوع داروها می باشد . درمورد آنافیلاکسی یا شوک آلرژیک درمان باید درمراکزاوزژانس انجام گیرد که دراین مواقع بهترین دارو اپی نفرین می باشد که دراین مراکزجهت درمان شوک استفاده می شود . درمان کهیرمزمن نیاز به صبروحوصله زیادی ازطرف پزشک وبیماردارد تا بتوان دریک تعامل مثبت وسازنده به بهترین درمان دست یافت وبا توجه به اینکه بیماری کهیردرنهایت خودبخودبهبود یابنده می باشد لذا لازم است درصورتی که پس ازبررسیهای آزمایشگاهی علتی برای کهیرپیدا نشد به بیماراطمینان داد که می توان با داروهای مختلف بیماری را تحت کنترل درآوزد تا درآینده خودبخود بهبود یابد ؛وبا آنکه داروهای مصرفی درمان قطعی بیماری نمی باشند اما قادرند زندگی بدون کهیررا برای بیمار فراهم نمایند .
دوشنبه 2 اسفند 1389  2:27 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

شپش
شپش حشره ای است که انگل انسان محسوب شده وبا زندگی برروی پوست وموی فرد آلوده به آن ، از خون فرد تغذیه می کند . این حشره خیلی ریز بوده اما بدون میکروسکوپ می توان آن را دید . سه نوع از این حشره می تواند پوست ومو را آلوده کند که عبارتند از: شپش سر ، شپش بدن ، شپش عانه (پوبیک) شپش سر بیشتردرکودکان بخصوص دختربچه ها شایع است اما درزنان وپسربچه ها نیز دیده می شود وبا آنکه با وضعیت بهداشتی فرد ارتباط دارد اما نمی توان بیماری شپش سر را مختص افراد فقیر وبا وضعیت بهداشتی نامناسب دانست بطوری که کودکان خانواده های مرفه نیز گاه دچار آن می شوند . درسفید پوستان شایعتر از سیاه پوستان است که این بعلت شکل خاص سطح مقطع مو درسیاهان است . اندازه شپش سر حدود 3 میلیمتر بوده که تخم آن نیز حدود یک میلیمتراست . تخم شپش به شکل مخروطی ، سفید رنگ وکاملا" چسبیده به مو می باشد . تخم های نزدیک به کف سر بیشتر احتمال دارد که حاوی لارو شپش باشد اما هرچه از سطح سر دورتر باشد احتمال خالی بودن آنها بیشتر است . بطوری که گفته می شود تخم شپشی که از حدود 5/1 سانتیمتری سر بالاتر باشد نشانه آلودگی قبلی بوده که نیاز به درمان ندارد . یک هفته بعد از ایجاد تخمها ، لارو شپش از آنها خارج شده که درعرض یک هفته نیز این لاروها به شپش بالغ تبدیل می شوند . این چرخه ادامه یافته وآلودگی درانسان گسترده تر شده وبه افراد دیگر نیزسرایت کرده وگاه اپیدمی بیماری بروز می کند .

کودکان مبتلا ممکن است از خارش سر شاکی باشند ولی گاهی این خارش خیلی آزاردهنده ومشخص نیست و وجود تخم شپش درسرباعث تشخیص بیماری می گردد . تخم شپش به شکل نقطه های سفیدی درطول موها می باشد که به سختی به مو چسبیده اند وبه راحتی کنده نمی شوند وهمین امرباعث افتراق آنها از شوره معمولی سراست . محل شایع این تخمها درموهای پشت سر و بالای گوش می باشد . گاه تعداد این تخمها آنقدر زیاد است که مانند سفیدی مو بروز می کند که این حالت خیلی نادر اتفاق افتاده واکثرا" تخمها به تعداد کمتری وجود دارند . گاهی خارش شدید سر باعث کندگی پوست ناحیه شده وبا اضافه شدن عفونت ، زردزخم سر بروز می کند که در چنین مواردی حتما" باید به فکر شپش سر بود وباید سر بیمار از لحاظ وجود شپش یا تخم آن معاینه گردد . غیر از تخم شپش در موارد آلودگی شدیدتر خود شپش نیز در روی موها مشهود است که اندازه آن کوچکتر از مورچه های خیلی کوچک بوده ورنگ آن نیز از قهوه ای تا سیاه می تواند باشد .
انتقال شپش سر از طریق تماس مستقیم یا ازراه تماس با وسایل آلوده فرد مبتلا ست . وسایلی مانند برس وشانه ، گیره مو ، گل سر ، روسری و چادر، کلاه و حوله حمام بیشتر می تواند آلوده کننده باشد . از طریق وسایل آرایش مو نیز بیماری قابل انتقال است . بنابراین به اشتراک بودن تمام اینها می تواند باعث شیوع بیماری درافراد شود .

تشخیص بیماری معمولا" توسط مربیان بهداشت مدارس ویا والدین کودک داده شده ودرصورت تایید توسط پزشک ، درمان آغازمی شود . درمان بیماری با شامپوهای ضد شپش ویا محلولهای ضد شپش مختلف قابل انجام است اما مهمتر از استفاده از دارو ، آبکشی پس از درمان است که بهتر است با مخلوط آب وسرکه انجام شود که این مخلوط بر روی شانه چوبی ویا فلزی ریخته شده وتوسط شانه موها شانه می شود که با این کار تخمهای چسبیده به موی سر نیز جدا می شود . در صورتی که خود شپش وتخم آن در سر پیدا نشود ویا اگرتخمی وجود داشت در بالاتر از 5/1 سانتیمتری سطح سر باشد بیمار درمان شده ونیاز به درمان دیگری ندارد . درمورد دانش آموزان نیز این ملاک قابل استفاده است تا درمورد بازگشت به مدرسه آنها تصمیم گرفته شود . نکته مهم در شپش سر آن است که هیچ خانواده ای با هرمیزان ثروت ورفاه نمی تواند خود را از این بیماری مصون بداند و رعایت نکات بهداشتی دراین بیماری بسیاراهمیت دارد .

شپش بدن بیشتر درافراد بیخانمان ویا درزمانهای سیل وزلزله وجنگ شایع است . البته درکسانی که درمحلهایی غیر ازخانه خود می خوابند مانند رانندگان و سرایداران نیز می تواند رخ دهد . بیماری با خارش بدن همراه با کنده شدن پوست بعلت خاراندن بروز می کند . گاهی آثارخون خشک شده نیزدرروی بدن مشهود است . این نوع شپش از لحاظ شکل ظاهری شبیه به شپش سراست ولی کمی طول آن بیشتر می باشد . این شپش بیشتردرمناطق چینهای لباس زیر فرد زندگی وتخم گذاری کرده ودرمواقع تغذیه به روی پوست می آید . بنابراین تشخیص بیماری با دیدن شپش یا تخم آن در لباس فرد ویا آثار آن درروی لباس وپوست فرد امکان پذیر است . گاه بیماری شپش بدن باعث اگزما ، زردزخم ، کهیر و کلفتی وتیره رنگ شدن پوست ( لیکنیفیکاسیون) می شود . شپش بدن ناقل بیماریهایی نظیر تیفوس وتب راجعه نیز می تواند باشد که از این لحاظ نیز حائز اهمیت است . جهت درمان شپش بدن ابتدا بدن با آب وصابون شسته شده وسپس از محلولهای ضد شپش مثل پرمترین ویا مالاتیون ویا گاما بنزن هگزاکلراید استفاده شده وطبق دستور مصرف پس از مدت زمان خاصی شسته وآبکشی می شود . توجه به درمان لباس فرد مهمتر از درمان پوست اوست . لذا از شستشو درآبگرم واتوکشیدن لباسها جهت ازبین بردن شپش وتخم آن استفاده می شود . اکثر درمانهای شپش نیاز به تکرار پس از یک هفته تا 10 روز دارند که این کار برای آن است که لاروهای شپش نیز که تازه ازتخم خارج شده اند نیز ازبین بروند .

شکل ظاهری شپش عانه (پوبیک) با دونوع شپش قبلی کمی متفاوت است . این نوع شپش کوتاهتر وپهن تر بوده ودارای چنگالهای قوی بوده که می تواند توسط آنها به مو بچسبد . این شپش بیشتر در موهای نواحی تناسلی بوده اما می تواند درهرمنطقه مودار دیگر بدن نیز مانند رانها ، سینه ،زیربغل ، ریش وسبیل ، مژه و ابرو وحتی سرنیز پیدا شود . این شپش باعث خارش شدید ناحیه تناسلی شده ودرکسانی که بهداشت را رعایت نمی کنند بیشتر بروز می کند . بیماری شپش تناسلی جزء بیماریهای آمیزشی محسوب شده وبا تشخیص این بیماری باید به فکر بیماریهای دیگر آمیزشی مانند گال ، سیفلیس ، ایدز ، سوزاک و.... بود ودرصورت نیاز از نظر وجود آن بیماریها نیز فرد را مورد بررسی قرار داد . احتمال ابتلا به این بیماری با یکبار تماس جنسی با فرد مبتلا حدود 95% می باشد . درمعاینه فرد مبتلا به سختی می توان شپش را دید اما تخم شپش را می توان پیدا نمود که به موهای ناحیه چسبیده اند . علاوه براینها می توان لکه هایی آبی خاکستری دید که بعلت وجود شپش برروی پوست ناحیه مبتلا ایجاد می شوند . درمان این نوع شپش نیز استفاده از داروهای موضعی ضدشپش می باشد که پس از استفاده باید پس از یکربع شسته شود و بهتراست درمان پس ازیکهفته دوباره تکرار شود .
دوشنبه 2 اسفند 1389  2:29 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

ویتیلیگو(برص یا پیسی)
بیماری ویتیلیگوبه احتمال زیاد یک بیماری خود ایمنی است که درآن سیستم ایمنی بدن دربرابر سلولهای رنگدانه ای پوست واکنش نشان داده وآنها را تخریب می کند . حدود یک درصد مردم دچار این بیماری هستند واین بیماری درهرسنی می تواند بروز کند اما نیمی ازموارد بیماری درزیرسن 20سال بروزمی کند . در30-20% موارد سابقه خانوادگی این بیماری درفرد مبتلا وجود دارد .ضایعات پوستی به شکل لکه های بیرنگ وسفید پوستی است که این لکه ها می تواند بزرگ ویا کوچک باشد . این لکه ها را می توان با استفاده ازوسیله ای بنام لامپ وود مشاهده کرد که درزیرنوراین لامپ به وضوح حالت مرمری وسفید لکه ها مشخص می شود . محل بروزاین بیماری درهرنقطه ای از بدن می تواند باشد . اما پشت دستها ، زانوها ، آرنجها ، کناره لبها، ناحیه تناسلی وصورت ازنقاط نسبتاً شایعتر بروز این بیماری می باشد . ازلحاظ انتشار بیماری ویتیلیگو می تواند لوکالیزه یا سگمنتال باشد یعنی فقط منطقه خاصی از پوست را درگیر کند ویا اینکه یونیورسال باشد یعنی تمام یا تقریباً تمام بدن را درگیرسازد . گاهی نیز این بیماری حالت درماتومال به خود می گیرد یعنی قسمتی از پوست را که توسط عصب خاصی عصب دهی می شود درگیر می کند. سیربیماری خیلی قابل پیش بینی نیست اما درمواردی که سالها بیماری درمحل ثابتی باقی مانده است وپیشرفت زیادی نداشته معمولاً بعید است که به ناگهان پیشرفت زیادی داشته وتمام بدن را فرا گیرد . مواردی که از ابتدا پیشرونده هستند می توانند تمام بدن را گرفتارکند . دربیماران ویتیلیگویی احتمال بروزبیماریهای دیگرخودایمنی مانند آنمی پرنیسیوز، آلوپسی آره اتا، تیروییدیت اتوایمیون و... بیشترازافراد عادی است . لکه های سفید پوستی می تواند همراه با ایجاد سفیدی درموهای همان منطقه باشد که احتمال درمان پذیربودن بیماری دراین حالت کمتر می شود . لکه های سفید پوستی اکثراً بصورت متقارن دربدن بروز می کند . این بیماری گاهی می تواند با برخی بیماریهای دیگرپوستی اشتباه شود که ازجمله این بیماریها می توان به پیتریازیس آلبا ، پیتریازیس ورسیکالر، خالهای بیرنگ مادرزادی وبیرنگیهای پوستی همراه با برخی ازسندرمها اشاره نمود .



بیماری ویتیلیگودرمان قطعی نداشته اما 30% موارد این بیماری خودبخود می تواند بهبود یابد . ازجمله درمانهای رایج برای این بیماری می توان به ترکیبات استروییدی موضعی ، پیمکرولیموس موضعی ، استفاده ازفتوتراپی همراه با داروی پسورالن و استفاده ازلیزر اگزایمر اشاره نمود . گاهی نیز ازچند روش درمانی همزمان می توان بهره برد مثلاً استفاده از پیمکرولیموس موضعی ولیزراگزایمر دریک زمان که می تواند درمواردی باعث بهبودی نسبی ضایعات گردد . البته درمواردی نیز می توان تنها ازروش پوشاندن ضایعات با کرمهای رنگی مخصوص استفاده کرد که بدون آنکه اثردرمانی خاصی داشته باشد می تواند بیمار ویتیلیگویی را ازعذاب دیده شدن ضایعات پوست خود توسط دیگران نجات دهد . گاهی بیماران بطورشدیدی دچار ویتیلیگومی شوند وتقریباً تمام پوستشان بیرنگ می گردد. دراین موارد می توان قسمتهایی که بیرنگ نشده اند را با کرمهای بیرنگ کننده قوی سفید نمود تا تمام پوست بدن بطوریکنواخت بیرنگ باشد . روشهای درمانی پیچیده تری نیز دراین بیماری استفاده شده که بیشترشامل کشت سلولهای ملانوسیت ( سازنده رنگدانه پوست ) واستفاده ازآنها درپوست مبتلا می باشد . اما با این روشها نیزبیماری ویتیلیگو بطورکامل درمان نشده است وهنوزهم این بیماری دارای درمان قطعی نمی باشد .
دوشنبه 2 اسفند 1389  2:30 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

خال ها

خال ها براثرافزایش بی ازحد سلولهای پوستی دارای رنگدانه که به آنها اصطلاحاً ملانوسیت گفته می شود ایجادمی گردد. سلولهای خال با ملانوسیتها متفاوت بوده وبه آنها سلول خال یا نووس سل می گویند . خالها چندین نوع بوده و می توانند درهرجایی ازپوست بدن تشکیل شوند . خالها ممکن است بعد از تولد درنوزاد ایجاد شوند ویا اینکه دردوران کودکی یا اوایل نوجوانی بوجود آیند که درمورد اول آنها رامادرزادی می گوییم ودرمورد دوم آنها را اکتسابی می نامیم . تقریباً هرفرد بزرگسالی تا سن 30سالگی حدود 20تا30 خال خواهد داشت . اکثرخالها غیرسرطانی هستند اما درموارد نادری ممکن است یک خال دچار تغییراتی شود که آن را سرطانی می کند . تغییراتی که درشکل ، رنگ ، واندازه خالها ایجاد می شوند همیشه علامت سرطان نمی باشد ومی تواند این تغییرات درهنگام بلوغ یا دردوران حاملگی بطورطبیعی ایجاد شود . اما با اینحال این تغییرات باید همیشه توسط یک پزشک متخصص پوست بررسی وارزیابی گردد . معمولاً خالها صاف یا برجسته هستند ورنگ آنها ازقهوه ای روشن تا قهوه ای تیره وسیاه متفاوت می باشد . اندازه آنها نیزکمترازیک سانتیمتر است . خالها ممکن است صاف یا زبر، موداریا بدون مو باشند . خالهای دوران نوجوانی معمولاً ازنوع جانکشنال هستند که این نوع خالها با زنگ قهوه ای روشن وبه تعداد زیاد واندازه کوچک دردست وصورت ایجاد می شوند. خالهای کامپاند معمولاً بزرگتروتیره تروگاهی مودارهستند . خالهای اینترادرمال نیزبزرگ وبارنگدانه کم می باشند ودرسنین بالاتروجود دارند . خالهای مادرزادی به دونوع تقسیم می شوند خالهای با قطر کمتراز3 سانتیمتروخالهای بزرگتر ازآن . که درمورد خالهای کوچک می توان پس ازبلوغ به برداشتن آنها اقدام نمود اما درموارد بزرگترتوصیه می شود دردوران کودکی اقدام به برداشتن آنها نمود. یک نوع خال بنام خال دیس پلاستیک وجود دارد که اینها بزرگتر ازمعمول بوده ورنگ آنها نیزغیریکنواخت است . این نوع خال ممکن است دردوران کودکی ویا بزرگسالی ظاهرشود وممکن است ازیک خال کوچکترایجاد شود. این خالها گاهی اوقات دربرخی خانواده ها بصورت ارثی ایجاد می شود . هرنوع خالی ممکن است سرطانی شود اما این نوع خال بیشترازبقیه خالها احتمال سرطانی شدن دارد . خطرسرطانی شدن این خالها درافرادی که دارای سابقه فامیلی ملانوم بدخیم هستند ویا به میزان زیادی درمعرض نورخورشید هستند؛ بیشتراست . یک نوع خال هم بنام خال آبی وجوددارد که می تواند ازعمق زیادی برخورداربوده ودرصورت نیازبه درمان باید بطورکامل وعمقی برداشته شود . درصورتی که خال بیش ازحدمعمول بزرگ باشد ویا رشد سریع داشته باشد ویا رنگ آن تغییرکرده باشد ویا خارش والتهاب درآن ایجادشده باشدویا دچارخونریزی شود باید توسط متخصص پوست بررسی گردد ودرصورت نیازاقدام به جراحی وبررسی آسیب شناسی نمونه کرد . خال غیرمشکوک به سرطان رانیز می توان به دلیل زیبایی برداشت اما همیشه احتمال عود خال وبرجای گذاشتن اسکاررا باید درنظرداشت ودرصورتی که پزشک صلاح دانست می توان به برداشتن خال با روش جراحی اقدام نمود ویا ازروشهای لیزردرمانی خال استفاده کرد .
دوشنبه 2 اسفند 1389  2:31 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
metallic2
metallic2
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : بهمن 1389 
تعداد پست ها : 936
محل سکونت : تهران

پاسخ به:کاربران در این تاپیک شرکت کنند : بیماری های پوست و مو

لیکن پلان
بیماری لیکن پلان یکی ازبیماریهای شایع پوست است که درآن ضایعات التهابی ، خارش داردرپوست رخ داده ومی تواند مخاط وفولیکول مووناخن را نیز گاهی درگیرسازد . علت این بیماری به درستی شناخته نشده است. اما احتمال آن وجود دارد که این بیماری نیزیک بیماری با واسطه فعالیت سیستم ایمنی باشد . این بیماری درتمام جهان ودرهمه نژادها رخ می دهد . درحدود 1تا2% مواقع این بیماری می تواند به شکل فامیلی نیز بروز کند . بیماری لیکن پلان درسنین میانسالی شایعتر بوده اما حتی کودکان را نیز می تواند درگیرسازد(4% موارد) . ضایعات اولیه بیماری به شکل برجستگیهای پوستی به رنگ بنفش با سطح صاف می باشد که معمولاً اندازه آنها نیزکوچک است . رنگ ضایعات ابتدا قرمز بوده اما ضایعات پیشرفته تربنفش هستند. ضایعات طول کشیده تروضایعات درحال بهبودی اغلب قهوه ای پررنگ نیزمی توانند باشند . سطح ضایعات براق ، خشک همراه پوسته های چسبیده به ضایعه است . همنیطور ممکن است درسطح ضایعات خطوطی سفید یا خاکستری دیده شود که این خطوط را ویکهام استریا می نامند . اندازه ضایعات لیکن پلان معمولاً حدود نیم تا یک سانتیمتر است . محل این ضایعات بیشتردرساعد ، ساق پا ، پشت دستها وناحیه تناسلی آقایان می تواند باشد . خارش دربیماری لیکن پلان معمولاً شدید است وبیشتربیماران جهت خاراندن ضایعات این بیماری آنها را می مالند وکمترممکن است که ضایعات را زخمی کنند وبنابراین ضایعات لیکن پلان معمولاً سالم می مانند واین ازلحاظ تشخیصی می تواند به پزشک کمک نماید که بهترآنها را تشخیص دهد . سیراین بیماری خیلی می تواند متفاوت باشد . واین تفاوت بیشتربه محل درگیری بیماری وهمینطورنوع کلینیکی آن بستگی دارد . دوسوم بیماران دچارضایعات پوستی کمترازیکسال دچاربیماری هستند واکثربیماران درسال دوم ابتلا به بیماری خودبخود بهبود می یابند . ضایعات مخاطی بیماری مزمن تربوده ودربیماران بهبود یافته نیز احتمال عود بیماری وجود دارد . ضایعات مخاطی بیماری به اشکال مختلف می تواند بروز کند ولی اشکال شایع آن بصورت خطوط سفید شبکه ای درمخاط طرفی دهان وهمینطورزخمهای دهانی می باشد . ضایعات شبکه ای هیچگونه ناراحتی برای بیمار ایجاد نمی کند اما کشف آنها درمعاینه می تواند به تشخیص بیماری کمک کند . ضایعات دهانی زخمی شونده می تواند بسیار طول کشنده ومزمن بوده وبا ناراحتی بسیاری برای بیمار همراه باشد . گاهی ضایعات دهانی بدون ضایعات پوستی نیز رخ می دهد . 75% بیماران دچارلیکن پلان دهانی زن هستند . تغییرات ناخنی درحدود 10% موارد لیکن پلان رخ می دهد واین تغییرات درکودکان شایعتراست . شایعترین تغییرات ناخنی بیماری افزایش خطوط ناخنی وشکاف برداشتن صفحه ناخنی می باشد . گرفتاری موها دربیماری لیکن پلان بیشتربصورت ریزش موی همراه با ایجاد پوست نازک شده می باشد که به این نوع ریزش مو، بدون درنظرگرفتن علت آن ، ریزش موی سیکاتریسیل می گویند . این نوع ریزش مو معمولاً برگشت پذیرنیست وباید درصورت وجود ضایعات پوستی همراه با ریزش مو درسراقدام به درمان های قویتری نمود تا ازصدمه به موها جلوگیری شود . لیکن پلانوپیلاریس نامی است که به بیماری لیکن پلانی داده شده که باعث گرفتاری موها می شود . این حالت بیشتردرخانمها دیده شده که حدود 20% آنها دارای ضایعات شبکه ای دردهان بوده وحدود 30% آنها دارای ضایعات پوستی لیکن پلان هستند.



درمان : ضایعات محدود وبا تعداد کم را می توان با استروییدهای موضعی وتزریقی داخل ضایعه درمان نمود . دربیمارانی که ضایعات گسترده تر دارند می توان ازاسترویید های خوراکی نیزاستفاده کرد. وبهتراست این دارو با دوز کاهش یابنده تجویزشود تا باعث عوارضی نگردد . می توان هفته اول 60 میلیگرم درروز، هفته دوم 40 میلیگرم درروز وهفته سوم نیز20 میلیگرم درروزازاین دارو استفاده نمود وازاین زمان هرهفته 5/2 میلیگرم ازدارو کم نمود تا بیماری دچارعود نشده وعوارض دارویی باعث ناراحتی بیمارنگردد . فتوتراپی نیزدربیماری لیکن پلان می تواند مفید باشد . ازداروهای دیگری که دردرمان بیماری لیکن پلان می توان بکاربرد می توان به تاکرولیموس موضعی، رتینوییدهای خوراکی ، سیکلوسپورین ، هیدروکسی کلروکین و تالیدوماید اشاره نمود که باید مطمئناً تحت نظرمتخصص پوست مصرف شوند .
دوشنبه 2 اسفند 1389  2:33 PM
تشکرات از این پست
yasbagheri
دسترسی سریع به انجمن ها