
دو نظريه تروريسم و فداكاري در ايران
نويسنده: يعقوب توكلي
انتشارات سوره مهر
چاپ اول:1388
كتاب حاضر به ارزيابي دو نوع خشونت سياسي پرداخته است: آناني كه در راه رسيدن به اهداف سياسي به اعمال خشونتآميز تروريستي دست ميزنند و آناني كه در دفاع از ملت و مردم خويش در نبرد و مبارزهاي قهرآميز فداكاري ميكنند و به شهادت ميرسند.
در این کتاب اینگونه آمده است:
- تروريست به كسي گفته ميشود كه براي بردن هدفهاي سياسي خود، متوسل به اعمال شدت و ايجاد وحشت و هراس ميشود.
- تروريسم سازماني به آن نوع از تروريسم گفته ميشود كه يك سازمان سياسي يا نظامي غير دولتي اقدام به حذف عناصر دولتي يا مخالف خود بنمايد و اقدام آن در چهارچوب اهداف سازماني بوده باشد.
- در تقسيم جغرافيايي تروريسم: تروريسم داخلي و بينالمللي، مورد بحث قرار گرفته است.
- تروريسم بينالمللي: تروريسمي است كه به لحاظ انتخاب سوژه اهداف مجريان و بهرهبرداران بعد فرامرزي و بينالمللي داشته باشد.
- اگر بخواهيم به ريشههاي ترور در تاريخ اسلام برگرديم مشهورترين اقدام تروريستي كه با هدف حذف و نابودي اساسي اسلام صورت گرفته بود عمليات ترور سازمانيافته اشراف قريش با هدف گم كردن عامل قتل و مسئوليت ترور عليه پيامبر(ص) بود كه در ليلهالمبيت به دليل هوشياري پيامبر اسلام(ص) و فداكاري عليبنابيطالب(ع) ناكام ماند.
- پادشاهان قاجار در ايران جزء سلسلههايي بودند كه بيشترين تجربه عمليات ترور در مورد آنها صورت گرفته است.
- گروههاي تروريستي در طول تاريخ: نظير حزب سوسيال دمكرات، كميته مجازات، ترورهاي عصر مشروطيت، تروريسم در عصر پهلوي، نيروهاي سياسي سازمانيافته بعد از شهريور 1320 و ظهور فدائيان اسلام.