پنج فضیلتی که امام رضا(ع) برای عزاداران حسینی بیان فرمودند
امام رضا(ع):
اى پسر شبیب! اگر بر حسین علیه‌السّلام گریه کنى تا اشک‌هایت بر گونههایت روان شود، خداوند هر گناهى که کردى از کوچک و بزرگ و کم و زیاد میآمرزد.
اى پسر شبیب! به راستى محرّم همان ماهى است که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام مى دانستند؛ امّا این امّت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیغمبرشان صلّی‌الله علیه و آله و سلّم را. در این ماه ذریه او را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد.
... اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى حسین علیه‌السّلام گریه کن که او را سر بریدند همان‌گونه که گوسفند را سر می‌برند و هجده کس از خاندانش علیهم‌السّلام با او کشته شدند که روى زمین مانندى نداشتند؛ آسمان هاى هفتگانه و زمینها براى کشته‌شدن او گریستند و چهار هزار فرشته براى یاری اش به زمین آمدند و دیدند که ایشان کشته شده‌اند. پس بر سر قبرش ژولیده و خاک‌آلود می‌باشند تا قائم علیه‌السّلام قیام کنند و یاری اش کنند و شعار آنها «یا لثارات الحسین علیه‌السّلام» (ای خونخواهان حسین علیه‌السّلام) است.
اى پسر شبیب! پدرم از پدرش از جدّش علیهم‌السّلام برایم باز گفت که: چون جدّم حسین علیه‌السّلام کشته شد، آسمان خون و خاک سرخ بارید.
اى پسر شبیب! اگر بر حسین علیه‌السّلام گریه کنى تا اشک‌هایت بر گونه هایت روان شود، خداوند هر گناهى که کردى از کوچک و بزرگ و کم و زیاد می آمرزد.
... اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که خدا را ملاقات کنی در حالی که گناهى نداری، حسین علیه‌السّلام را زیارت کن.
اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که در غرفه هاى ساخته‌شده در بهشت با پیغمبر و آلش علیهم السّلام ساکن شوى، بر قاتلان حسین علیه‌السّلام لعنت بفرست.
اى پسر شبیب! اگر شاد میشوی که ثوابی مانند ثواب کسانی که با حسین علیه‌السّلام شهید شدند برای تو باشد، هر وقت به یادش افتادى بگو: «یا لَیتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً»: «ای کاش با آنها بودم تا به فوز عظیمى مى رسیدم».
... اى ابن شبیب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى، در اندوه ما اندوهگین و در خوشحالى ما، خوشحال باش، و بر تو باد به ولایت ما، زیرا اگر کسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند در روز قیامت او را با آن سنگ محشور خواهد کرد.
متن حدیث:
عن الریان بن شبیب قال : دخلت على الرضا (علیه السلام) فی أول یوم من المحرم فقال لی :
یا ابن شبیب أصائم أنت ؟
فقلت: لا !
فقال : إن هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زکریا ربه عز وجل فقال : {رب هب لی من لدنک ذریة طیبة إنک سمیع الدعاء} فاستجاب الله له وأمر الملائکة فنادت زکریا وهو قائم یصلی فی المحراب أن الله یبشرک بیحیى ، فمن صام هذا الیوم ثم دعا الله عز وجل استجاب الله له کما استجاب لزکریا علیه السلام .
ثم قال:
یا ابن شبیب إن المحرم هو الشهر الذی کان أهل الجاهلیة فیما مضى یُحرّمون فیه الظلم والقتال لحرمته ، فما عرفت هذه الأمّة حرمة شهرها ولا حرمة نبیها ، لقد قتلوا فی هذا الشهر ذریته ، وسبوا نساءه ، وانتهبوا ثقلة ، فلا غفر الله لهم ذلک أبدا .
یا ابن شبیب إن کنت باکیًا لشیءٍ فابکِ للحسین بن علی بن أبی طالب علیهما السلام ، فانه ذبح کما یذبح الکبش ، وقتل معه من أهل بیته ثمانیة عشر رجلاً ، ما لََهَم فی الأرض شبیهون ، ولقد بکت السماوات السبع والأرضون لقتله ، ولقد نزل إلى الأرض من الملائکة أربعة آلاف لنصره ، فوجدوه قد قتل ، فهم عند قبره شُعْثٌ غُبْرٌ إلى أن یقوم القائم ، فیکونون من أنصاره ، وشعارهم "یا لثارات الحسین" .
یا ابن شبیب لقد حدثنی أبی ، عن أبیه ، عن جده أنه لما قتل جدی الحسین أمطرت السماء دمًا وترابًا أحمر .
یا ابن شبیب إن بکیت على الحسین حتى تصیر دموعک على خدیک غفر الله لک کل ذنب أذنبته صغیرًا کان أو کبیرًا ، قلیلاً کان أو کثیرًا .
یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تلقى الله عز وجل ولا ذنب علیک ، فزُر الحسین علیه السلام .
یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تسکن الغُرف المبنیّة فی الجنة مع النبی صلى الله علیه واله فالعن قتلة الحسین .
یا ابن شبیب إنْ سرّک أن یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین فقلْ متى ما ذکرته : " یا لیتنی کنتُ معهم فأفوزَ فوزًا عظیمًا " .
یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تکون معنا فی الدرجات العلى من الجنان ، فاحزن لحزننا ، وافرح لفرحنا ، وعلیک بولایتنا ، فلو أن رجلا تولى حجرًا لحشره الله معه یوم القیامة.
«بحارالأنوار ج 44ص 285-عیون أخبارالرضا(ع)، ج1 ص 299»
