پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:

شَكى نَبىٌّ مِنَ الاَنبِیاءِ اِلى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: یا رَبِّ یكونُ العَبدُ مِن عَبیدِكَ یؤمِنُ بِكَ وَ یعمَلُ بِطاعَتِكَ، فَـتَزوى عَنهُ الدُّنیا، وَ تَعرِضُ لَهُ البَلاءَ، وَ یـكونُ العَبدُ مِن عَبیدِكَ یكفُرُ بِكَ و یعمَلُ بِمَعاصیكَ، فَتَزوى عَنهُ البَلاءَ وَ تَعرِضُ لَهُ الدُّنیا. فَاَوحَى الله‏ُ عَزَّوَجَلَّ اِلَیهِ؛ اَنَّ البِلادَ وَالعِبادَ لى، و اَ نَّهُ لَیسَ مِن شَى‏ءٍ اِلاّ یسَبِّحُنى و یهَلِّـلُنى و یـكَبِّرُنى، واَمّا عَبدىَ المُؤمِنُ فَلَهُ سَیـئاتٌ فَاَزوى عَنهُ الدُّنیا، و اَعرِضُ لَهُ البَلاءَ حَتّى یأتینى فَاَجزِیهُ بِحَسَناتِهِ، و اَمّا عَبدىَ الكافِرُ فَلَهُ حَسَناتٌ فَاَزوى عَنهُ البَلاءَ، و اَعرِضُ لَهُ الدُّنیا حَتّى یأتینى فَاَجزِیهُ بِسَیئاتِهِ؛

یكى از پیامبران به پروردگارش شِكوه نمود و گفت: پروردگارا! بنده‌‏اى از بندگانت به تو ایمان مى‌‏آورد و طبق فرمان تو عمل مى‏‌كند و تو، دنیا را از او باز مى‌‏دارى (او را از دنیا محروم مى‏‌كنى) و در معرض بلا قرارش مى‏‌دهى. و بنده‏‌اى از بندگانت به تو كفر مى‏‌ورزد و تو را نافرمانى مى‏‌كند و تو، بلا را از او باز مى‏‌دارى و دنیا را به او ارزانى مى‏‌كنى! خداوند عزّوجلّ به او وحى فرمود: «سرزمین‌‏ها و بندگان، از آنِ من‏‌اند و هیچ چیزى نیست، جز این‏كه مرا منزه و یگانه و بزرگ مى‌‏داند. امّا بنده مؤمنم، گناهانى دارد و من دنیا را از او بازمى‌‏دارم و او را در معرض بلا قرار مى‏‌دهم تا این‏كه در قیامت نزد من بیاید و پاداش خوبى‌هایش را بدهم. و امّا بنده كافرم، خوبى‏‌هایى دارد، و من بلا را از او باز مى‏‌دارم ودنیا را به او عَرضه مى‌‏كنم تا نزد من بیاید و كیفر گناهانش را بدهم».

المعجم الكبیر، ج ۱۲،ص ۱۱۷، ح ۱۲۷۳۵