پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
شَكى نَبىٌّ مِنَ الاَنبِیاءِ اِلى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: یا رَبِّ یكونُ العَبدُ مِن عَبیدِكَ یؤمِنُ بِكَ وَ یعمَلُ بِطاعَتِكَ، فَـتَزوى عَنهُ الدُّنیا، وَ تَعرِضُ لَهُ البَلاءَ، وَ یـكونُ العَبدُ مِن عَبیدِكَ یكفُرُ بِكَ و یعمَلُ بِمَعاصیكَ، فَتَزوى عَنهُ البَلاءَ وَ تَعرِضُ لَهُ الدُّنیا. فَاَوحَى اللهُ عَزَّوَجَلَّ اِلَیهِ؛ اَنَّ البِلادَ وَالعِبادَ لى، و اَ نَّهُ لَیسَ مِن شَىءٍ اِلاّ یسَبِّحُنى و یهَلِّـلُنى و یـكَبِّرُنى، واَمّا عَبدىَ المُؤمِنُ فَلَهُ سَیـئاتٌ فَاَزوى عَنهُ الدُّنیا، و اَعرِضُ لَهُ البَلاءَ حَتّى یأتینى فَاَجزِیهُ بِحَسَناتِهِ، و اَمّا عَبدىَ الكافِرُ فَلَهُ حَسَناتٌ فَاَزوى عَنهُ البَلاءَ، و اَعرِضُ لَهُ الدُّنیا حَتّى یأتینى فَاَجزِیهُ بِسَیئاتِهِ؛
یكى از پیامبران به پروردگارش شِكوه نمود و گفت: پروردگارا! بندهاى از بندگانت به تو ایمان مىآورد و طبق فرمان تو عمل مىكند و تو، دنیا را از او باز مىدارى (او را از دنیا محروم مىكنى) و در معرض بلا قرارش مىدهى. و بندهاى از بندگانت به تو كفر مىورزد و تو را نافرمانى مىكند و تو، بلا را از او باز مىدارى و دنیا را به او ارزانى مىكنى! خداوند عزّوجلّ به او وحى فرمود: «سرزمینها و بندگان، از آنِ مناند و هیچ چیزى نیست، جز اینكه مرا منزه و یگانه و بزرگ مىداند. امّا بنده مؤمنم، گناهانى دارد و من دنیا را از او بازمىدارم و او را در معرض بلا قرار مىدهم تا اینكه در قیامت نزد من بیاید و پاداش خوبى‌هایش را بدهم. و امّا بنده كافرم، خوبىهایى دارد، و من بلا را از او باز مىدارم ودنیا را به او عَرضه مىكنم تا نزد من بیاید و كیفر گناهانش را بدهم».
المعجم الكبیر، ج ۱۲،ص ۱۱۷، ح ۱۲۷۳۵
