راوی گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم:
لِمَ سُمِّیَ الْبَیْتُ العَتیقُ؟
قالَ: لِأَنَّهُ بَیْتٌ حُرٌّ عَتیقٌ مِنَ النّاسِ وَلَمْ یَمْلِکْهُ احَدٌ.

چرا کعبه را بیت‌العتیق (خانه آزاد) نامیده‌اند؟
حضرت فرمودند: چونکه کعبه، خانه‌ای آزاد و رها شده از ملکیّت مردم است و احدی مالک آن نیست.
علل الشرایع، ج 2، ص 339
شرح حدیث:
بیت‌العتیق، چون آزاد از سلطه بندگان است، امّتی را هم که آن را قبله‌گاه خویش قرار دهند، به حریّت و آزادی می‌رساند.
اساس توحید، بر پایه آزادگی است، آنکه خدای یکتا را بپرستد و گردن به بندگی و عبودیّت او نهد، از بردگیها و ذلّتها در برابر انسانهای دیگر رها می‌شود. این آزادیبخشی اساس فلسفه بعثت انبیای الهی بوده است. ابراهیم بت شکن و نمرود ستیز، کعبه را تجدید بنا کرد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله دین نجات بخش خود را که مبتنی بر شعار «لااله الّااللَّه» بود، از کنار همین خانه اعلام کرد.
امروز هم مظهر وحدت، صلابت و قدرت مسلمین در طواف پیرامون این کعبه مقدّس است.
کعبه، از آنِ همه مسلمانان است و هیچ کس و هیچ قدرت و نظامی حقّ سیطره یافتنِ انحصاری بر این خانه را ندارد و نمی‌تواند کعبه را در زنجیر کند.
درس کعبه هم برای طواف و سعی کنندگان و حج‌گزارانِ امّتِ محمدی، همان حریّت و آزادگی از قید و بند بردگیهای جدید نسبت به نظامهای سلطه‌گر است. این، همان «حجّ ابراهیمی» است که امام امت «قدّس سره» منادی آن بود.