ابومریم مى ‏گوید: همراه امام باقر علیه ‏السلام به گرد خانه خدا طواف مى ‏کردم. هرگاه امام در طواف شان به رکن یمانى مى ‏رسیدند، دست بدان مى‏ مالیدند و مى‏ گفتند:

اَللّهُمَّ تُبْ عَلَىَّ حَتّى أَتُوبَ وَاعْصِـمْنى حَتّى لااَعُـودَ.

خدایا به من توجه و عنایتى کن تا توبه کنم و مرا حفظ کن تا دوباره (به آنچه مورد رضاى تو نیست) بر نگردم.

الکافى، ج 4، ص 409، روایت 14