ابومریم مى گوید: همراه امام باقر علیه السلام به گرد خانه خدا طواف مى کردم. هرگاه امام در طواف شان به رکن یمانى مى رسیدند، دست بدان مى مالیدند و مى گفتند:
اَللّهُمَّ تُبْ عَلَىَّ حَتّى أَتُوبَ وَاعْصِـمْنى حَتّى لااَعُـودَ.
خدایا به من توجه و عنایتى کن تا توبه کنم و مرا حفظ کن تا دوباره (به آنچه مورد رضاى تو نیست) بر نگردم.
الکافى، ج 4، ص 409، روایت 14