امام صادق علیه ‏السلام فرمودند: پدرم در سجده مى‏ گفت:

اَللّهُمَّ اِنَّ ظَنَّ النّاسِ بى حَسَنٌ فَاغْفِرْلى ما لا یَعْلَمُونَ وَلاتُؤاخِذْنى بِما یَقُولُونَ وَ أَنْتَ عَلاّمُ الْغُیُوبِ.

خدایا! مردم به من خوش گمان‏اند، پس آنچه را که آنان نمى‏دانند بر من ببخشاى و مرا به آنچه آنان درباره‏ام مى‏گویند مؤاخذه مکن و تو خود داناى غیبهایى.

قرب الاسناد، ص 8، روایت 23