تسبیح امام ‏جواد علیه‏السلام در دوازدهم و سیزدهم ماه چنین بود:

سُبْحانَ مَنْ لایَعتْدَى عَلى أهْلِ مَمْلَکَتِهِ، سُبْحانَ مَنْ لایُؤاخِذُ أهْلَ الْأرْضِ بِألْوانِ الْعَذابِ، سُبْحانَ اللّه‏ِ وَ بَحَمْدِهِ.

منزّه است خدایى که بر اهل کشور و فرمانروایى خودش تجاوز نمى‏کند، منزّه است خدایى که زمینیان را به عذابهاى گوناگون مواخذه نمى‏کند، منزّه است خداوند یکتا و حمد و ستایش مخصوص اوست.

بحارالانوار 94 : 207 .