سلیمان بن جعفر جعفرى گوید: براى انجام کارى پیش امام رضا علیه‏ السلام رفته بودم، او با معتّب به خانه‏اش وارد شد، دید غلامانش گِل کارى مى‏کنند و کارگر غریبى را نیز به کار گمارده‏اند. حضرت فرمودند:

قاطَعْتُمُوهُ عَلى أُجْرَتِهِ؟ فَقالوُا : لا ... فَقالَ علیه‏ السلام: إِنّى قَدْنَهَیْتُکُمْ عَنْ مِثْلِ هذا غَیْرَ مَرَّةٍ أَنْ یَعْمَلَ مَعَکُمْ أَحَدٌ حَتّى یُقاطِعُوهُ أُجْرَتَهُ…

آیا مزدش را تعیین کرده‏اید، گفتند: نه، حضرت فرمودند: چندین بار من شما را از انجام این کار نهى نموده‏ام و گفته‏ام: هیچ کس را براى کارى استخدام نکنید مگر این که اجرتش را معیّن کرده باشید

کافى 5: 288 ح 1