حدیث همنشینی با صالحان

امام سجاد علیه السلام فرمودند:

مُجالِسةُ الصّالِحینَ داعِیةٌ إلَی الصَّلاحِ؛

همنشینی با صالحان، به صلاح و رستگاری می‌کشاند.

کافی، ج ۱، ص ۲۰

شعر زیبای سعدی را درباره‌ی تأثیر همنشینی حتماً به یاد دارید:
گِلی خوشبوی در حمام، روزی
رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم که مشکی یا عبیری؟
که از بوی دلاویز تو مستم
بگفتا من گِلی ناچیز بودم
ولیکن مدّتی با گُل نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد
وگرنه من همان خاکم که هستم
(سعدی)
و این همان تمثیلی است که در روایات آمده است. حدیث است: وقتی باد و نسیم، از لجنزار و مزبله می‌گذرد، با خودش بوی تعفن و بد به مشام‌ها می‌رساند. ولی وقتی از گلستان می‌گذرد، عطر گلها را با خود می‌آورد. (غررالحکم، حدیث ۵۸۳۹) همنشینی با دیگران چنین است. هم خوبان بر ما تأثیر می‌گذارند، هم بدان. همنشینی با نیکان، انسان را به نیکی و صلاح می کشاند. همنشینی با بدان، اخلاق و افکار و شخصیت انسان را تباه می‌کند.
تو اول بگو با کیان زیستی
پس آن گه بگویم که تو کیستی
توصیه‌ی همه‌ی بزرگان اخلاق آن است که انسان در انتخاب دوستان و همنشینان خود بسیار دقت کند و در حلقه‌ی دوستان شایسته،
با ایمان و اخلاق قرار گیرد تا فضای سالم و معنوی آن گونه دوستان، او را هم به وادی صلاح و خیر و نیکی بکشاند. چه بسیارند گمراهان و فاسدانی که به سبب معاشرت با دوستان ناباب، به فساد کشیده شده‌اند. و... چه بسیارند نیکانی که خوبی خود را مدیون انسان‌های با ایمان و صالح هستند.

منبع: حکمت‌های سجادی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام سجاد علیه‌السلام)، پديدآورنده: جواد محدثی، ناشر: آستان قدس رضوی (به نشر)، 1390.