حدیث بیمارى كفّاره گناهان مومن

امام على علیه السلام فرمودند:

إنَّ الْمُؤْمِنَ إذا أَصابَهُ السُّقْمُ ثُمَّ أَعْفاهُ اللهُ مِنهُ كانَ كَفّارَةً لِما مَضى مِنذُنُوبِهِ و مَوْعِظَةً لَهُ فِیما یستَقْبِلُ، وَ إِنَّ الْمُنافِقَ إذا مَرِضَ ثُمَّ اُعفِی كانَ كَالْبَعیرِ، عَقَلَهُ أهلُهُ ثُمَّ أَرْسَلُوهُ فَلَم یدْرِ لِمَ عَقَلُوهُ و لِمَ أَرسَلُوهُ؛

هرگاه مؤمن بیمار شود سپس خداوند شفایش دهد، آن بیمارى كفّاره گناهان گذشته و پندى براى آینده اوست و منافق هرگاه مریض شود سپس سلامت یابد، مانند شترى است كه صاحبش او را بسته است و سپس رهایش كرده‌اند او نمى‌‎داند براى چه او را بسته‌اند و براى چه رهایش كرده‌اند.

كنزالعمّال، ح ۶۶۸۶