امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:

کانَ أَبى رَضِىَ اللّه‏ُ عَنْهُ یَقُولُ فى دُعائِهِ: رَبِّ أَصْـلِحْ لى نَفْسى فَاِنَّها أَهَمُّ الاَْنْفُسِ اِلَىَّ، رَبِّ أَصْـلِحْ لى ذُرِّیَّتى فَاِنَّهُمْ یَدى وَ عَضُدى، رَبِّ وَ أَصْلِحْ لى أَهْلَ بَیْتى فَاِنَّهُمْ لَحْمى وَدَمى، رَبِّ أَصْـلِحْ لى جَماعَةَ اِخْوَتى وَ اَخَواتى وَمُحِبِّىَّ فَاِنَّ صَلاحَهُمْ صَلاحى.

پدرم که ـ رضوان خدا بر او باد ـ در دعاى خویش مى‏گفت: خدایا نفْسم را اصلاح فرما، زیرا با اهمیت‏ترین کس براى من است. خدایا فرزندانم را اصلاح فرما زیرا آنان دست و بازوى منند. خدایا خانواده‏ام را اصلاح فرما، زیرا آنان گوشت و خونِ منند. خدایا جمع برادران و خواهران و دوستانم را اصلاح فرما، زیرا صلاح ایشان صلاح من است.

قرب الاسناد، ص 8، روایت 26