سید بن طاووس گوید:
کانَ الاِْمامُ الْحَسَنُ علیه السلام یَتَّجِهُ فىصَلاتِهِ بِقَلْبِهِ وَ مَشاعِرِهِ نَحْوَاللّه ِخالِقِالْکَوْنِ وَ واهِبِ الْحَیاةِ فَلَمْ یُشَمِّرْ وَ لَمْ یَحْفِلْ بِاَىَّ شَأْنٍ مِنْ شُؤُونِ الدُّنْیا مادامَ یُصَلّى.
امام عسکرى علیه السلام در نماز با قلب و تمام وجود متوجه خداوند جهانآفرین و حیات بخش مىشد و تا وقتى که در حال نماز بود، به کارى از کارهاى دنیا نمىپرداخت و خوشحال نمىشد.
حیاه الامام العسکرى:34
