امام صادق علیه السّلام فرمودند:

إذا صُمتَ فَلیَصُم سَمعُک وَ بَصَرُکَ وَ شَعرُکَ وَ جِلدُکَ؛

هرگاه روزه گرفتی، پس گوش، چشم، مو و پوستت نیز روزه باشد.

فروغ کافی، ج4، ص87

از بهترین و سازنده ترین عبادتها «روزه» است.
روزه، مایه ی تقویت اراده، تقویت اخلاص، همدردی با محرومان و چشیدن طعم گرسنگی و تشنگی بینوایان است. به تعبیر قرآن کریم، خداوند، روزه ی ماه رمضان را واجب ساخته است تا مردم به تقوا برسند.(1)
امّا روزه، فقط پرهیز از خوردن و نوشیدن نیست.
روزه دار، باید چشم، گوش، زبان و اعضا و جوارح خود را از هر گونه حرام نگه دارد، تا روزه او واقعی، با ارزش و اثرگذار باشد.
در احادیث آمده است:
چه بسیار روزه داری که بهره اش از روزه، چیزی جز گرسنگی و تشنگی نیست.(2)
در مراحل بالاتر، «روزه ی قلب» مطرح است. به فرموده امام علی(علیه السلام): «روزه ی قلب، بهتر از روزه ی زبان است و روزه ی زبان بهتر از روزه ی شکم است».(3)
در سخنان حضرت زهرا(علیه السلام) نیز آمده است: «روزه دار، چه نفعی از روزه ای می برد که زبان، چشم، گوش و اعضای او را از حرام باز ندارد؟(4)»
ماه رمضان و فریضه ی روزه داری، وسیله ی نزدیکی به خدا، دوری از گناهان و رها شدن از وسوسه های شیطان است.
برترین روزه، روزه ای است که بر چشم، گوش و زبان انسان نیز تأثیر بگذارد و این عوامل را در مسیر رضای الهی قرار دهد.

پی نوشت:
1. بقره(2)، آیه 183.
2. نهج البلاغه، حکمت145.
3. غررالحکم، حدیث5890.
4. میزان الحکمه، حدیث 10953.
منبع: حکمت های صادقی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام صادق علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390)