تفاوت زنان و مردان در ارتباط کلامی

زنان در برقراری ارتباط کلامی از مردان، قوی تر عمل می کنند.
 

چکیده: یکی از امتیازات و برتری زنان نسبت به مردان، در برقراری ارتباط کلامی است. در این نوشتار به بیان این تفاوت بین زنان و مردان پرداخته ایم.

تعداد کلمات 679 / تخمین زمان  مطالعه 3 دقیقه

مردها در ارتباطات کلامی فقط به پیام توجه دارند؛ اما زن ها هم به پیام وهم به فراپیام توجه می کنند. هنگامی که مردی به همسرش می گوید: چرا خانه به هم ریخته است؟ باید بعد از این پیام، یک فراپیام فوری نیز بفرستد و بگوید: فکر کنم امروز بچه ها خیلی شما را اذیت کرده اند که نرسیده ای خانه را مرتب کنی؟ اگر این فراپیام فرستاده نشود، خانم اینگونه برداشت می کند که او فرد تنبلی است و به سبب تنبلی، منزل را مرتب نکرده است.
هم چنین زن ها باید در ارتباطات کلامی با آقایان، بکوشند پیام را درست بدهند؛ چون معمولا آنها در ارتباطات کلامی خود به دلیل عاطفی بودن غلو می کنند؛ مثلا کودک دیر به خانه می آید. خانم به شوهرش می گوید: فرزندمان دیر کرده است. پدر می گوید: احتمالا مشغول بازی است؛ ولی خانم ها همیشه بدترین حالت را در نظر می گیرند؛ و پیش خودشان می گویند: نکند ماشین به او زده باشد؟ نکند او را دزدیده باشند؟ نکند اتفاق بدی افتاده باشد؟ یعنی دائم بدترین حالت ها را در نظر می گیرند؛ در حالی که آقایان این طور نیستند. بنابراین باید تمرین کنیم و مثبت بیندیشیم و نخست گمان های خوب و مثبت را در ذهن پرورش بدهیم.
افکارما، گفتارمان و رفتارهای مان را می سازد. اگر فکر انسان منفی باف باشد، ناخودآگاه روی کلامش اثر می گذارد، و اگر فکرش مثبت باشد، اثر مثبت دارد. لذا قرآن می فرماید: سوءظن نداشته باشید؛ چون سوء ظن، یعنی گمان و فکربد، منجر به کلام و رفتار بد می شود.

مردان توجه داشته باشند که نیازهای زنان همیشه مادی نیست و گاه نیاز مبرم زن می تواند مسأله ساده گوش دادن همسربه کلام وی باشد. این در حالی است که مردان با سکوت و تنهایی به آرامش می رسند، نه با ارتباط کلامی و قادرند با آن، نگرانی ها و مشکلات را فراموش کرده یا برای حل آن اقدام کنند.
آگاهی به این امر می تواند به زن و شوهرها کمک کند تا طوری برنامه ریزی کنند که نیاز زن به صحبت کردن با نیاز مرد به سکوت و تنهایی باهم در تقابل قرار نگرفته و هردو برآورده شوند.

برای این کار بهتر است زنان بعد از آمدن مرد از محل کار، مدتی او را تنها گذاشته و اسباب راحتی او را فراهم سازند تا نیرو و توان لازم را بازیابد و مرد هم نیاز زن به درد و دل و صحبت کردن را درک کرده و بعد از بازیافتن نیروی خود، زمانی را برای صحبت و گفت وگو با همسرش اختصاص دهد. زمانی که فرصت گوش دادن به صحبت های همسرش را ندارد با پیامی صریح و مؤدبانه و مهربانانه آن را مطرح سازد: «عزیزم! اجازه بده ده دقیقه اخبار گوش بدهم. بعد از آن در اختیار شما هستم، یا الآن خیلی خسته ام. اجازه می دهی کمی استراحت کنم؟ بعد از آن می نشینیم و با هم حرف می زنیم...»
گاهی غر زدن زنان، جنبه یادآوری و دلواپسی دارد؛ البته لازم است زنان متوجه باشند که بیش از حد اغراق نکرده و در بازی با کلمات ماهرانه عمل می کنند؛ مثلا به جای گفتن «ببین، یادت نره خرید کنید، این چندمین باره که دارم می گم ها!» بگویند: «عزیزم! می دونم که سرت شلوغه، آمدنی خرید یادت نره، می دونم که فراموش نمی کنی.»
لازم است مردان در ارتباط کلامی، مبهم حرف نزنند، مدام امر نکنند، قدرت خود را به رخ نکشند و در کلام، احساسات زنان را با کنایه مسخره نکنند.
 
منبع: کتاب «از تفاوت تا تفاهم (آشنایی با تفاوت های زن و مرد)»
نویسنده: مهدی محمدی صیفار