مهارت های جنسی در شب زفاف

چکیده: آنچه نجات بخش زندگی است داشتن مهارت های لازم برای گذراندن درست آن است. مهارت های جنسی از جمله مهارت های لازم برای داشتن یک زندگی درست است. شب زفاف یکی از مهم ترین زمان های زندگی است که با یک سری رفتارهای جنسی همراه است که نیاز به داشتن برخی مهارت هاست. در این نوشتار به بیان مهارت های جنسی در شب زفاف می پردازیم. 

تعداد کلمات 1700/ تخمین زمان مطالعه 9 دقیقه

شب اول عروسی یا شب زفاف، از به یادماندنی ترین ایام در تاریخچه زناشویی زن و شوهر است. این شب دفتر جدیدی را در زندگی مشترک می گشاید که چگونگی برقراری ارتباط جنسی در این شب، گاه بر ارتباط های جنسی آینده سایه می اندازد و بر آنها تأثیر می گذارد. از این رو زن و شوهر جوان باید خود را برای این شب پر خاطره آماده کنند و مهارت های جنسی لازم برای آن را به دست آورند.

مهم ترین چیزی که در این شب بر آن تأکید می شود، فراهم کردن شرایط روانی و فضای آرام، دل انگیز و معنوی است. بدین منظور آموزه های اسلامی آداب بسیار جالب توجهی را توصیه می کنند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:
شایسته است اتاق مخصوصی به عنوان حجله عروسی آذین شود و برای شب زفاف آماده گردد. این اتاق باید در فضایی زیبا و آرام بخش قرار گیرد؛ به گونه ای که زن و شوهر هیچ دغدغه ای در ارتباطشان نداشته باشند. آنها ابتدا وضو بگیرند و پس از ورود به اتاق مخصوص (حجله)، دو رکعت نماز بخوانند. سپس با نام خدا و حمد و سپاس از او و صلوات بر محمد و آل محمد، خدای را برای اینکه آنها را به یکدیگر حلال کرده و اجازه آمیزش جنسی به آنها داده است، شکر کنند و برای خوشبختی یکدیگر و دوام و ازدیاد عشق و محبت سکه بسیار در سرنوشت عروس و داماد مؤثر است. چنین دعا کنند: «اللهم ارزقنی إلفها و ودها ورضاها ورضنی بها ثم اجمع بیننا بأحسن اجتماع وأسر ائتلاف فإنک تحب الحلال وتکره الحرام؛ خداوندا، مهر و الفت و دوستی و محبت و خشنودی او را نصیبم کن؛ و او را وسیله خوش دلی و دل شادی من قرار ده؛ و بین ما را به بهترین صورت و راحت ترین همکاری با هم جمع کن؛ چراکه تو حلال را دوست داری و از حرام بیزاری.»[1] همچنین در آداب اسلامی شب زفاف، توصیه شده است که هنگام ورود به اتاق حجله، داماد کفش های عروس را در آورد، پاهای او را با مقداری آب بشوید و آب آن را اطراف خانه و چند قطره هم اطراف اتاق بپاشد که موجب برکت می شود.[2] همچنین عروس در آن هفته از خوردن دوغ، سرکه، گشنیز و سیب ترش بپرهیزد.[3]
هنگام آغاز آمیزش، داماد دستش را روی پیشانی عروس بگذارد و رو به قبله بگوید: «اللهم على کتابک تزوجتها وفی أمانتک أخذتها و بکلماتک استحللت فرجها فإن قضیت لی فی رحمها شیئا فاجعله مسلما سویا ولا تجعله شرک شیطان؛ خدایا، طبق کتاب تو با او ازدواج کردم و او را به امانت از تو گرفتم و با کلمات تو مهبل او را حلال کردم. اگر در رحم او فرزندی برای من مقرر فرمودی، او را سالم و پارسا قرار ده و برای شیطان در او بهره ای قرار مده.»[4]

 پیش نوازی و معاشقه در این شب، حرف اول را می زند. لزومی ندارد همسران حتما بی درنگ عمل آمیزش را نهایی کنند، بلکه ارتباط جنسی موفقیت آمیز، به درنگ و گاه استراحتی پیش از ارتباط برای رفع خستگی و کسب آرامش جسمی و روانی نیاز دارد. زن و شوهر، اتفاقات مجلس عروسی و تمام هم و غم خود را، هرچند موقت، در شب زفاف به فراموشی می سپارند و برای برقراری ارتباط مطلوب، لذت بری بیشتر و آمیزش کامل و ارضاکننده متمرکز می شوند. بنابراین زوج های جوان باید از شتاب و اعمال فشار بپرهیزند؛ چراکه بی حوصلگی و عجله در عملیات جنسی و بکارت زدایی، هراس و تصویر ناخوشایندی را از آمیزش جنسی، به ویژه در ذهن زن ایجاد می کند. مهم است که مرد در بکارت زدایی آرام، به همسر خود اطمینان بدهد؛ ولی مهم تر از آن این است که زن خود را از استرس دور نگه دارد و بکوشد با آماده سازی خود و فراهم کردن شرایط لذت بری، ترشح مواد لیزکننده در اندام جنسی خود را افزایش دهد.
بهره گیری از روش ها و وضعیت های مناسب آمیزشی که پیش از این گذشت. بسیار راهگشاست. بهترین الگو، روش اول است. در این روش، خانم در همان حال که به پشت دراز کشیده است، پاهایش را به گونه ای باز کند که ورودی واژن گشاد شود و عمل دخول و بکارت زدایی به راحتی انجام گیرد. برای بسیاری از افراد، قرار دادن یک بالشتک زیر لگن توصیه می شود. همچنین استفاده از مایعات روان ساز در صورت لزوم، به بهبود روابط جنسی و کاهش درد کمک می کند. در اختیار داشتن این نوع مواد، در بیشتر مواقع استرس افراد را کاهش می دهد که به نوبه خود از نظر جسمی و روانی تسهیل کننده است.
همچنین توجه و به کارگیری موارد زیر بسیار مهم است:
1. شب زفاف یا شب اول هم بستری، به گونه ای تنظیم شود که در ایام پایانی پاکی زن یا در روزهای عادت ماهیانه نباشد؛ چراکه عمل جنسی در دوره خون روش، حرام است و از نظر بهداشتی مخاطرات بسیاری دارد. در ایام پایانی پاکی و پیش از عادت و بلافاصله پس از آن نیز، چون معمولا خانم ها تمایل جنسی کمتری دارند و واژن آنها آمادگی پذیرش دخول را ندارد، بهتر است شب زفاف را در آن ایام قرار ندهند. بنابراین بهترین ایام برای این کار، همان روزهای تخمک گذاری است؛
2.رفتار ناشیانه شب اول، به ویژه اگر برای زن سرد و بی روح با رنج آور باشد، می تواند زندگی زناشویی را با مشکل مواجه سازد و حتی اختلالات جنسی را به وجود آورد. بنابراین لازم است هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی و عاطفی، پیش از آن در خودشان آمادگی ایجاد کنند؛
3. تازه عروس، بنا به طبیعت خود از نخستین آمیزش ها اکراه و هراس دارد. غالبا خود دختر هم نمی داند علت این هراس و اکراه چیست. در واقع، او در این مرحله دچار نوعی شرم و تردید نیز هست. زن وقتی وارد زندگی زناشویی می شود، دگرگونی مهمی در برابر خود می بیند و به آینده، مسئولیت ها و خطرهای احتمالی آن می اندیشد و از آن واهمه دارد. وظیفه شوهر جوان است که وجود این هراس های طبیعی همسرش را دریابد و برای رفع آن از پیش برنامه داشته باشد؛
4. مرد می تواند در آرامش یابی و کاهش اضطراب همسرش نقش مهمی ایفا کند. او می تواند با ارائه اطلاعات کافی درباره بکارت و بارداری، و توضیح شیوه درست و مناسب آمیزش و به کارگیری پیش نوازی های لازم جسمی و عاطفی، و همچنین آداب اسلامی شب زفاف، اضطراب و نگرانی را از همسر خود دور کند. اگر برای مرد مشخص شد که همسرش واقعا برای آمیزش آمادگی ندارد، بهتر است به او فرصت کافی بدهد و آمیزش را به تأخیر اندازد؛ چراکه اجبار به آمیزش در نخستین رفتارها، آسیب زننده و اختلاف برانگیز است. درواقع علت سردمزاجی برخی از زنانی که میل و انگیختگی جنسی کمتری دارند، آن است که در شب زفاف با رفتارهای خشن اجباری مواجه شده و رنج و آزار جسمی و روانی کشیده اند و این تألمات و روان رنجوری ها، در ناهشیار آنها مانده و مشکلات جسمی و روانی بعدی را با خود آورده است. حتی برخی اختلالات روانی نیز بر اثر همین رویدادهای به ظاهر کوچک شب زفاف ایجاد می شود؛
5.آگاهی های جنسی برای شب اول، چه از نظر دانش و مهارت های جنسی و چه از نظر اطلاعات مربوط به شب زفاف و بکارت، نقش تعیین کننده ای دارد.
دانش جنسی کافی، به همسران جوان آرامش و موفقیت می دهد؛ از این رو مناسب است که آنان در دوران عقد با مطالعه و شرکت در دوره ها با کارگاههای آموزشی با مشاوره پیش از آمیزش و زفاف، با آگاهی و مهارت کافی وارد رابطه شوند؛
6. عروس و داماد بکوشند در برنامه های عروسی، خود را خیلی خسته نکنند تا بتوانند رابطه مطلوبی را در شب زفاف برقرار کنند. در غیر این صورت، به تأخیر انداختن آمیزش تا اواخر شب برای یافتن آمادگی جسمانی بهتر و استراحت کافی توصیه می شود. البته باید توجه داشت که به صورت کلی بهتر است روابط جنسی در نخستین ساعات و اوایل شب نباشد و در حد امکان پس از استراحت کافی در اواخر شب انجام گیرد؛ در این صورت، زن و شوهر جوان فرصت کافی برای عشق ورزی (معاشقه) و بازی های جنسی (ملاعبه) خواهند داشت و می توانند خود را برای داشتن یک تجربه جنسی دل انگیز و لذت بخش در نیمه های شب آماده سازند؛
7. اگر خستگی بر مرد چیره گردید یا زن دچار هراس شد یا هر دو استرس زیادی داشتند، ضرورتی برای انجام آمیزش در شب اول نیست. برخی رسم های عرفی مبنی بر انجام آمیزش و رفع بکارت در شب زفاف، دست و پاگیر و اضطراب زاست. همسران جوان می توانند در عین انجام نمادین آن رسم ها، آمیزش را تا استراحت و آرمیدگی کافی به تأخیر اندازند. البته باز تأکید می شود عروس و داماد پیش از شب زفاف آمادگی کافی مهارتی و روانی برای عمل جنسی در چنین شبی را به دست آورند؛ چون اگر آمیزش به تأخیر نیفتد بهتر است؛ هرچند اجباری به آن نیست؛
8. بهتر است نخستین آمیزش به صورت کامل انجام گیرد، نه ناقص و منقطع. از بین رفتن کامل پرده بکارت، سبب می شود که خانم در آمیزش های بعدی، استرس، درد و خونریزی کمتری داشته باشد. در صورت تمایل به بچه دار شدن، منی کاملا در داخل رحم ریخته شود؛ در غیر این صورت، با مشاوره پزشک یا متخصص مامایی، از روش های جلوگیری دارویی یا کاندوم استفاده شود تا آمیزش به صورت کامل انجام گیرد؛
9.در صورت رفع اضطراب و ایجاد آمادگی در خانم، با توجه به مراحل رفتار جنسی، به طور طبیعی دستگاه تناسلی لیز می شود و نیازی به استفاده از ژل های آمیزشی نیست؛ اما در اختیار داشتن آنها برای مصارف اضطراری توصیه می شود؛
10. شایسته است عروس و داماد پس از زفاف، چند روزی را به دور از استرس های شغلی و... در کنار هم باشند و به نیازهای عاطفی و جنسی یکدیگر پاسخ دهند و از خوشی و لذت این ایام بیشترین بهره را ببرند.